4_5956511790010468341.mp3
2.33M
💢انسان عاقل از رسیدن فصل بهار چه عبرتی می گیرد؟
🎤 #آیت_الله_جوادی_آملی
#عید_نوروز
⏱۵دقیقه
🔴 @Tollabe_pasokhgoo
💥تحلیل آیین نوروز به مناسبت فرارسیدن سال نو
🔹نوروز، نخستین روز فروردین ماه شمسی به حساب می‌آید. محاسبه سال شمسی تا پیش از پیدایش تاریخ جلالی در سال 467 یا 471، به این ترتیب بود که سال را به دوازده ماه سی روزه تقسیم می‌کردند که جمعا 360 روز می‌شد. پنج روز باقی مانده را در پایان آبان ماه یا اسفندماه بر آن می‌افزودند که جمعا 365روز می‌شد. با این حال پنج ساعت و 48 دقیقه و 45/51 ثانیه باقی می‌ماند. این زمان در هر چهار سال، یک روز می‌شد و از آنجا که در محاسبه نمی‌آمد، روز اول فروردین در فصول سال تغییر می‌کرد. بنابراین ماه های شمسی نیز در آن زمان، مانند ماه های قمری در فصول سال متغیر بود. معنای این سخن، آن است که نوروز در آغاز فروردین واقعی، یعنی نقطه آغاز اعتدال ربیعی، قرار نداشت.
🔸زمانی که یزدگرد سوم، آخرین شاه ساسانی در سال 632م به تخت نشست، روز نخست سال، یعنی اول فروردین در آن تاریخ، مطابق بود با شانزدهم حزیران (ژوئن)؛ مطابق با 27 خرداد. پس از آن با محاسبه بالا، روز نوروز یا اول فروردین، هر چهار سال، یک روز به عقب می‌آمد.
🔹در سال 467، روز نوروز مطابق دوازدهم حوت یا اسفند بود. در این سال، ملکشاه سلجوقی، دستور داد تا منجمان، محاسبه دقیقی از سال شمسی انجام دهند و روز اول فروردین را معین کنند. بر اساس محاسبه خواجه عبدالرحمان خازنی، منجم مرو، عوض آنکه بر اساس محاسبه قبلی، روز واقعی دوازدهم اسفند اول فروردین دانسته شود، اول فروردین را هیجده روز جلوتر برده و در ابتدای اعتدال ربیعی، یعنی فروردین واقعی قرار گرفت. در محاسبه جدید، هر سال را در چهار نوبت، 365 روز محاسبه کرده (دوازده سی روز به ضمیمه پنج روز که در آخر ماه آبان یا اسفند افزوده می‌شد) و سال پنجم را 366 روز محاسبه کردند. البته پس از هر هشت دوره چهارساله، سال پنجم را 366 قرار می‌دادند. در این محاسبه آن پنج ساعت و اندی نیز در محاسبه می‌آمد. بدین ترتیب، روز نوروز به عنوان نخستین روز فروردین ماه، از آن سال ثابت ماند. بنابراین، نخستین سالی که روز اول فروردین آن دقیقا مطابق آغاز زمان اعتدال ربیعی بود، سال 467 یا 471 بوده است.
🔸در سال 1304ش (1343ق/ 1925م) در ایران، تقویم شمسی به عنوان تقویم رسمی پذیرفته شد. محاسبه پیشین که دقیق بود، مراعات شد و تنها عوض افزودن پنج روز به سال، شش ماه نخست سال را سی و یک روز، و پنج ماه دوم را سی روز و اسفند را بیست و نه روز قرار دادند که هر چهار سال، سی روز محاسبه می‌شود. سالی که اسفند آن سی روز بود، آن را سال کبیسه نامیدند.
🔹در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز مبنای محاسبه سال، شمسی بوده و سال قمری نیز در کنار آن به عنوان تقویم دینی مورد تأکید قرار گرفت.
#عید_نوروز
♻️ این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید💯
🔴 @Tollabe_pasokhgoo
💥تحلیل آیین نوروز به مناسبت فرارسیدن سال نو
🔹نوروز، نخستین روز فروردین ماه شمسی به حساب می‌آید. محاسبه سال شمسی تا پیش از پیدایش تاریخ جلالی در سال 467 یا 471، به این ترتیب بود که سال را به دوازده ماه سی روزه تقسیم می‌کردند که جمعا 360 روز می‌شد. پنج روز باقی مانده را در پایان آبان ماه یا اسفندماه بر آن می‌افزودند که جمعا 365روز می‌شد. با این حال پنج ساعت و 48 دقیقه و 45/51 ثانیه باقی می‌ماند. این زمان در هر چهار سال، یک روز می‌شد و از آنجا که در محاسبه نمی‌آمد، روز اول فروردین در فصول سال تغییر می‌کرد. بنابراین ماه های شمسی نیز در آن زمان، مانند ماه های قمری در فصول سال متغیر بود. معنای این سخن، آن است که نوروز در آغاز فروردین واقعی، یعنی نقطه آغاز اعتدال ربیعی، قرار نداشت.
🔸زمانی که یزدگرد سوم، آخرین شاه ساسانی در سال 632م به تخت نشست، روز نخست سال، یعنی اول فروردین در آن تاریخ، مطابق بود با شانزدهم حزیران (ژوئن)؛ مطابق با 27 خرداد. پس از آن با محاسبه بالا، روز نوروز یا اول فروردین، هر چهار سال، یک روز به عقب می‌آمد.
🔹در سال 467، روز نوروز مطابق دوازدهم حوت یا اسفند بود. در این سال، ملکشاه سلجوقی، دستور داد تا منجمان، محاسبه دقیقی از سال شمسی انجام دهند و روز اول فروردین را معین کنند. بر اساس محاسبه خواجه عبدالرحمان خازنی، منجم مرو، عوض آنکه بر اساس محاسبه قبلی، روز واقعی دوازدهم اسفند اول فروردین دانسته شود، اول فروردین را هیجده روز جلوتر برده و در ابتدای اعتدال ربیعی، یعنی فروردین واقعی قرار گرفت. در محاسبه جدید، هر سال را در چهار نوبت، 365 روز محاسبه کرده (دوازده سی روز به ضمیمه پنج روز که در آخر ماه آبان یا اسفند افزوده می‌شد) و سال پنجم را 366 روز محاسبه کردند. البته پس از هر هشت دوره چهارساله، سال پنجم را 366 قرار می‌دادند. در این محاسبه آن پنج ساعت و اندی نیز در محاسبه می‌آمد. بدین ترتیب، روز نوروز به عنوان نخستین روز فروردین ماه، از آن سال ثابت ماند. بنابراین، نخستین سالی که روز اول فروردین آن دقیقا مطابق آغاز زمان اعتدال ربیعی بود، سال 467 یا 471 بوده است.
🔸در سال 1304ش (1343ق/ 1925م) در ایران، تقویم شمسی به عنوان تقویم رسمی پذیرفته شد. محاسبه پیشین که دقیق بود، مراعات شد و تنها عوض افزودن پنج روز به سال، شش ماه نخست سال را سی و یک روز، و پنج ماه دوم را سی روز و اسفند را بیست و نه روز قرار دادند که هر چهار سال، سی روز محاسبه می‌شود. سالی که اسفند آن سی روز بود، آن را سال کبیسه نامیدند.
🔹در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز مبنای محاسبه سال، شمسی بوده و سال قمری نیز در کنار آن به عنوان تقویم دینی مورد تأکید قرار گرفت.
📜مطالعه بیشتر🔻
https://b2n.ir/b60987
#عید_نوروز
♻️ این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید💯
🔴 @Tollabe_pasokhgoo
💥تحلیل آیین نوروز به مناسبت فرارسیدن سال نو
🔹نوروز، نخستین روز فروردین ماه شمسی به حساب می‌آید. محاسبه سال شمسی تا پیش از پیدایش تاریخ جلالی در سال 467 یا 471، به این ترتیب بود که سال را به دوازده ماه سی روزه تقسیم می‌کردند که جمعا 360 روز می‌شد. پنج روز باقی مانده را در پایان آبان ماه یا اسفندماه بر آن می‌افزودند که جمعا 365روز می‌شد. با این حال پنج ساعت و 48 دقیقه و 45/51 ثانیه باقی می‌ماند. این زمان در هر چهار سال، یک روز می‌شد و از آنجا که در محاسبه نمی‌آمد، روز اول فروردین در فصول سال تغییر می‌کرد. بنابراین ماه های شمسی نیز در آن زمان، مانند ماه های قمری در فصول سال متغیر بود. معنای این سخن، آن است که نوروز در آغاز فروردین واقعی، یعنی نقطه آغاز اعتدال ربیعی، قرار نداشت.
🔸زمانی که یزدگرد سوم، آخرین شاه ساسانی در سال 632م به تخت نشست، روز نخست سال، یعنی اول فروردین در آن تاریخ، مطابق بود با شانزدهم حزیران (ژوئن)؛ مطابق با 27 خرداد. پس از آن با محاسبه بالا، روز نوروز یا اول فروردین، هر چهار سال، یک روز به عقب می‌آمد.
🔹در سال 467، روز نوروز مطابق دوازدهم حوت یا اسفند بود. در این سال، ملکشاه سلجوقی، دستور داد تا منجمان، محاسبه دقیقی از سال شمسی انجام دهند و روز اول فروردین را معین کنند. بر اساس محاسبه خواجه عبدالرحمان خازنی، منجم مرو، عوض آنکه بر اساس محاسبه قبلی، روز واقعی دوازدهم اسفند اول فروردین دانسته شود، اول فروردین را هیجده روز جلوتر برده و در ابتدای اعتدال ربیعی، یعنی فروردین واقعی قرار گرفت. در محاسبه جدید، هر سال را در چهار نوبت، 365 روز محاسبه کرده (دوازده سی روز به ضمیمه پنج روز که در آخر ماه آبان یا اسفند افزوده می‌شد) و سال پنجم را 366 روز محاسبه کردند. البته پس از هر هشت دوره چهارساله، سال پنجم را 366 قرار می‌دادند. در این محاسبه آن پنج ساعت و اندی نیز در محاسبه می‌آمد. بدین ترتیب، روز نوروز به عنوان نخستین روز فروردین ماه، از آن سال ثابت ماند. بنابراین، نخستین سالی که روز اول فروردین آن دقیقا مطابق آغاز زمان اعتدال ربیعی بود، سال 467 یا 471 بوده است.
🔸در سال 1304ش (1343ق/ 1925م) در ایران، تقویم شمسی به عنوان تقویم رسمی پذیرفته شد. محاسبه پیشین که دقیق بود، مراعات شد و تنها عوض افزودن پنج روز به سال، شش ماه نخست سال را سی و یک روز، و پنج ماه دوم را سی روز و اسفند را بیست و نه روز قرار دادند که هر چهار سال، سی روز محاسبه می‌شود. سالی که اسفند آن سی روز بود، آن را سال کبیسه نامیدند.
🔹در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز مبنای محاسبه سال، شمسی بوده و سال قمری نیز در کنار آن به عنوان تقویم دینی مورد تأکید قرار گرفت.
#عید_نوروز
♻️ این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید💯
🔴 @Tollabe_pasokhgoo
💥تحلیل آیین نوروز به مناسبت فرارسیدن سال نو
🔹نوروز، نخستین روز فروردین ماه شمسی به حساب می‌آید. محاسبه سال شمسی تا پیش از پیدایش تاریخ جلالی در سال 467 یا 471، به این ترتیب بود که سال را به دوازده ماه سی روزه تقسیم می‌کردند که جمعا 360 روز می‌شد. پنج روز باقی مانده را در پایان آبان ماه یا اسفندماه بر آن می‌افزودند که جمعا 365روز می‌شد. با این حال پنج ساعت و 48 دقیقه و 45/51 ثانیه باقی می‌ماند. این زمان در هر چهار سال، یک روز می‌شد و از آنجا که در محاسبه نمی‌آمد، روز اول فروردین در فصول سال تغییر می‌کرد. بنابراین ماه های شمسی نیز در آن زمان، مانند ماه های قمری در فصول سال متغیر بود. معنای این سخن، آن است که نوروز در آغاز فروردین واقعی، یعنی نقطه آغاز اعتدال ربیعی، قرار نداشت.
🔸زمانی که یزدگرد سوم، آخرین شاه ساسانی در سال 632م به تخت نشست، روز نخست سال، یعنی اول فروردین در آن تاریخ، مطابق بود با شانزدهم حزیران (ژوئن)؛ مطابق با 27 خرداد. پس از آن با محاسبه بالا، روز نوروز یا اول فروردین، هر چهار سال، یک روز به عقب می‌آمد.
🔹در سال 467، روز نوروز مطابق دوازدهم حوت یا اسفند بود. در این سال، ملکشاه سلجوقی، دستور داد تا منجمان، محاسبه دقیقی از سال شمسی انجام دهند و روز اول فروردین را معین کنند. بر اساس محاسبه خواجه عبدالرحمان خازنی، منجم مرو، عوض آنکه بر اساس محاسبه قبلی، روز واقعی دوازدهم اسفند اول فروردین دانسته شود، اول فروردین را هیجده روز جلوتر برده و در ابتدای اعتدال ربیعی، یعنی فروردین واقعی قرار گرفت. در محاسبه جدید، هر سال را در چهار نوبت، 365 روز محاسبه کرده (دوازده سی روز به ضمیمه پنج روز که در آخر ماه آبان یا اسفند افزوده می‌شد) و سال پنجم را 366 روز محاسبه کردند. البته پس از هر هشت دوره چهارساله، سال پنجم را 366 قرار می‌دادند. در این محاسبه آن پنج ساعت و اندی نیز در محاسبه می‌آمد. بدین ترتیب، روز نوروز به عنوان نخستین روز فروردین ماه، از آن سال ثابت ماند. بنابراین، نخستین سالی که روز اول فروردین آن دقیقا مطابق آغاز زمان اعتدال ربیعی بود، سال 467 یا 471 بوده است.
🔸در سال 1304ش (1343ق/ 1925م) در ایران، تقویم شمسی به عنوان تقویم رسمی پذیرفته شد. محاسبه پیشین که دقیق بود، مراعات شد و تنها عوض افزودن پنج روز به سال، شش ماه نخست سال را سی و یک روز، و پنج ماه دوم را سی روز و اسفند را بیست و نه روز قرار دادند که هر چهار سال، سی روز محاسبه می‌شود. سالی که اسفند آن سی روز بود، آن را سال کبیسه نامیدند.
🔹در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز مبنای محاسبه سال، شمسی بوده و سال قمری نیز در کنار آن به عنوان تقویم دینی مورد تأکید قرار گرفت.
#عید_نوروز
♻️ این مطلب را با دوستان خود به اشتراک بگذارید💯
🔴 @Tollabe_pasokhgoo
3125212102.mp3
2.33M
💢انسان عاقل از رسیدن فصل بهار چه عبرتی می گیرد؟
🎤 #آیت_الله_جوادی_آملی
#عید_نوروز
⏱۵دقیقه
🔴 @Tollabe_pasokhgoo
❓چگونه سنت ایرانی نوروز با انتظارات و دستورات اسلامی سازگار می شود؟
✍پاسخ:
روايات مربوط به نوروز مختلف است؛ چنانكه روايت معلي بن خنيس از امام صادق(ع) دلالت بر عظمت و شرافت اين روز و انجام برخي اعمال مانند غسل، روزه و پوشيدن لباس نو دارد، از سوي ديگر، روايت امام كاظم(ع) دلالت بر عيد نبودن آن دارد. جمع بين اين دو روايت مشكل است به همين جهت آراء فقها و صاحب نظران در اين زمينه متفاوت است.
🔹البته به طور قطع عيد نوروز يكي از اعياد ملي ايرانيان است و ريشه در تاريخ كهن اين سرزمين داشته است. نكته ديگر توجه به #نكات_مثبت نوروز است كه زمينه تحول, نوسازي و پاكسازي فضاي خانواده و زندگي را فراهم مي كند و باعث نوعي شادي و شادابي مي شود و بهانه اي براي صله رحم, ديدار دوستان و تحقق روابط سازنده با ايشان است.
🔹به هر حال، نبايد فراموش كنيم كه حضرت على عليه السلام مى فرمايد: هر روزى كه در آن، نافرمانى خدا نشود، عيد است. پس بايد در عيد نوروز به كارهايى مشغول شويم كه ما را به خدا نزديك كند و از انجام كارهاى خرافى و نامعقول خويشتن دارى كنيم. اعتقاد به ناميمونى روز سيزدهم فروردين و برگزارى مراسم چهارشنبه سورى، چون علّت عقلانى و شرعى ندارد، محكوم و مطرود است.
🔺نوروز از دیدگاه آیت الله العظمی خامنه_ای :
🔹 « نوروز، فرصتى است تا انسان به اصلاح امور روحى خود بپردازد. تحويل هر سال جديد شمسى - كه با نوعى تحول در عالم طبيعت مصادف مىباشد - فرصتى است تا انسان به تحول درونى و اصلاح امور روحى، معنوى، فكرى و مادى خود بپردازد. اين دعاى شريفى كه به ما تعليم دادهاند تا در آغاز سال بخوانيم، درس همين تحول است. در اين دعا، از خداى متعال درخواست مىكنيم كه در حال و وضعيت روحى و نفسانى ما، تحول و دگرگونى مباركى را ايجاد كند. ايجاد تحول، كار خداست؛ اما ما موظفيم كه براى اين تحول در درون و در زندگى خود و در جهان، اقدام و تلاش كنيم و همت بگماريم.
🔹ما در دعاى آغاز تحويل، از خداى متعال مىخواهيم كه حالمان را به بهترين حال برگرداند. اين تغيير و تحول، يكى از بزرگترين اسرار حركت تكاملى انسان است كه اسلام ما را به آن امر كرده و دستور داده است؛ مخصوص كسان خاصى هم نيست. مبادا كسى خيال كند كه تغيير حال، از آن كسانى است كه طبق معيارهاى اسلامى، دچار بدحالىاند؛ حتى كسانى كه حال و اخلاق نيكى دارند، چون بهترين نيستند، از خدا مىخواهند كه به سمت بهترين حركت كنند. ما، هر كه هستيم، هر جا هستيم و در هر مرتبهاى از دانش، معرفت، كمال و اخلاق انسانى قرار داريم، بايد از خدا بخواهيم كه حالمان را نيكوتر كند و ما را به سمت كاملتر شدن پيش ببرد. . .
#عید_نوروز
┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈
•| @Tollabe_pasokhgoo|•
••┈••❈✿🌙✿❈••┈••