🔹آیت الله #حائری_شیرازی رحمت الله علیه🔹 🔸#رهبری، ذوب در ولایت الهی است🔸 وقتی کسی که در ولایت الهی ذوب نشده، زمامدار می‌شود. مشکل پیدا می‌شود. شما می‌پرسید مگر این رهبر ما ذوب شده در ولایت الهی است؟ من می‌گویم بله! من شهادت می‌دهم! یک ماه قبل از رحلت امام برای کاری به دفتر ایشان رفتم. گفتم دوره ریاست جمهوری شما دارد تمام می‌شود، شما بعدازآن چه‌کار می‌کنید؟ گفتند: «حوزه، می‌روم قم و آخوندی می‌کنم. بعد مثل‌اینکه چیزی یادش آمده باشد گفت: البته مگر اینکه امام نهی‌ام کنند. من بعد از ریاست جمهوری اگر امام به من بگویند برو مسئول عقیدتی سیاسی ژاندارمری یکی از روستاهای سیستان و بلوچستان بشو؛ تردید نمی‌کنم»! فکرش را کنید! رئیس‌جمهور آماده باشد که اگر به او بگویند عقیدتی سیاسی ژاندارمری یک روستای سیستان بلوچستان بشو، برود. می‌دانید روستاهای سیستان و بلوچستان چقدر خطرناک است برای کسی که قبلاً رئیس جمهور بوده؟ اما می‌گوید برای رفتن «تردید نمی‌کنم»! خود را برای «صفر» آماده می‌کند؛ برای «هیچ». می‌رود برای «صفر شدن» و ناگهان سر از «رهبری» در می‌آورد. تمام مسائل خلقت همین است. کسی که تردید در صفر شدن نکند، تردید در «فنا» نکند، «باقی» می‌ماند. هرکس تردید در فنا کرد، فانی می‌شود و هرکس تردید در فانی شدن نکرد، باقی می‌ماند، راه بقاء فناست! راضی بودن در برابر امر امام به معنای «ذلت باطنی» است و «ذلت باطنی» مهارکنندهٔ «عزت ظاهری» است. وقتی «ذلت باطنه» اینگونه است، «عزت ظاهره» برای انسان خطرناک نیست. عزت رهبری به اندازه‌ای است که مردم او را در موقع نماز دعا می‌کنند و جایگاه او نشان از عزت بالای اوست. این عزت ظاهری بالا، ذلت باطنی به اندازهٔ خودش می‌خواهد که بتواند آن را مهار کند و الّا تعادلش بر هم می‌خورد. ذلت باطنی و احساس مسئولیت رهبری بالا بوده و به همین دلیل برای رهبری انتخاب شد. هشت سال ریاست جمهوری رهبری از نوع شش هزار سال عبادت ابلیس بود و قبول امر امام برای رفتن به سیستان و بلوچستان به عنوان نماینده ولی فقیه در ژاندارمری از نوع سجده بر آدم. این رهبر، ذوب است؛ ذوب در ولایت الله است که اینطوری به سر خودش می‌آورد و آن طرفش را دیگر نگاه نمی‌کند. این، آتش در دست نگه داشتن بعد از ریاست جمهوری است. شما دو تا درس لمعه بگیر، بعد بیا دو تا درس معالم بگیر، بعد بیا درس جامع المقدمات (اولین درس حوزوی) بگیر. ببین در وجودت چه رذالتی پیش می‌آید؟! می‌گوید من این هستم. می‌گوید مسئولیت عقیدتی سیاسی ژاندارمری، آن هم یکی از روستاها، آن هم مال سیستان و بلوچستان را حاضرم قبول کنم و تردید هم نمی‌کنم! این آتش است که در دست نگه می‌دارد. این انسان وقتی که زمامدار می‌شود، ماشین نظام می‌شود؛ ماشینِ ترمزدار؛ لا یأخذه فی الله لومه لائم: ملامت رویش اثر نمی‌گذارد. @tollabolkarimeh 🌷

🔰 مراقبت از خود؛ دروازه تقوا ✍آیت الله #حائری_شیرازی 🔹کس ندیده است ز مشک خُتَن نافه‌ی چین آنچه من هر سحر از باد صبا می بینم این نسیم صبح که از دید حافظ پیام آور است، محبّتِ خدا است، امّا تا شامه ی انسان باز بشود و بوی این نسیم را بشنود باید خیلی کار بکند، باید چشمش را کنترل کند، گوشش را کنترل کند، زبانش را کنترل کند، دستش را کنترل کند که اینها به نجاست گناه آلوده نشود،  والّا اگر انسان به این امور عادت کرد دیگر بوی خوبی را نمی شنود، بوی بدی را هم نمی‌شنود.  ندیدید آنهایی که سیر خوردند بوی سیر را متوجه نمی‌شود. انسان هم همین طور است، وقتی گناه کرد دیگر بوی بد گناه را نمی شنود، حسّش از کار  می افتد. امّا وقتی توبه کرد و توبه اش پذیرفته شد این بو ها را می‌فهمد و خودش هم خوش بو می شود. 🔹 چشمتان را مواظب باشید چه پسر چه دختر؛ حرف زدن هایتان را مواظب باشید برای لذت جنسی اجازه‌ی یک نگاه ندهید، چَشم افسار پایین تنه است، (سرِ چشمه شاید گرفتن به بیل) شوخی های جنسی گوش نگیرید سَمّ است مسموم می کند. با هرزه گی انسان نمی تواند به جائی برسد. 🔹 برای هر چیزی مرز داشته باشید ( وَالحافظونَ لِحُدودِ اللّه) یک وقتی شوخی نکنید یک کسی برنجد این مخالف با حدود الهی است. گفتم که حرام لذت ندارند آدم مردم را مسخره کند و لذت ببرد؟ این حرام است! کسی را سبک نکنید هتک حرمت نکنید درد دلت را با  شوخی شوخی از دلت بیرون نکنی این انصاف نیست، مزاح برای إدخال سرور است نه برای أدفاع غیض، حواست باشد إدخال سرور را با إدفاع غیض اشتباه نگیری. 🎙 بیانات در جمع طلاب مدرسه دارالسلام ۱۲ بهمن ۱۳۹۴ @tollabolkarimeh 🌷

🔹آیت‌الله محی‌الدین #حائری_شیرازی🔹 🔸اگر گروه تواصی نداشتید، در خسران هستید🔸 قرآن می‌فرماید: «والعصر ان الانسان لفی خسر»: انسان در حال زیانکاری است. یعنی عمرش دارد می‌رود؛ اما جای عمرِ به این عزیزی، چیزی نمی‌آید. بعد می‌گوید: «الا الذین آمنوا و عملوا الصالحات» یعنی ایمان، تو را از خسران تطهیر می‌کند. اساسِ خسران تو، در شرک است. حالا که ایمان آوردی، باید «عملوا الصالحات» انجام دهی. «عملوا الصالحات» یعنی: خدایا، خودم را خرج تو می‌کنم. بعد می‌گوید: باز هم ضرر می‌کنی! ایمان آوردی، عمل صالح هم بجا آوردی، اما باز هم در خطری! خطرت چیست؟ خطرت این است که تنها تنها نمیتوانی راه بروی. «تواصوا بالحق و تواصوا بالصبر» یعنی باید با یک گروهی متحد شوید؛ با همدیگر قرار بگذارید، همدیگر را به حق و صبر توصیه کنید. چرا اگر بدون اینها باشد، خسران است؟ حبۀ آتش را از منقل بردار و بگذار در خاکستر و بادش هم بزن؛ زغال می‌شود. هزار تا حبۀ آتش بگذار در هزار تا خاکستر و هزار نفر هم باد بزنند؛ هیچ فایده ندارد! آخرش زغال می‌شوند! حالا این هزار تا را کنار هم بگذار در منقل، هیچکس هم باد نزند. خودش شعله می‌کشد! «تواصوا بالحق» یعنی اگر با هم شدید شعله میکشید. با همدیگر گروه تواصی تشکیل دهید و بگویید ما می‌خواهیم با هم قرار بگذاریم؛ به هم توصیۀ به حق و به صبر کنیم. تو هوای من را داشته باش، من هوای تو را دارم. «هوایم را داشته باش» معنایش این نیست که اگر ناحق گفتم بیا به نفع من شهادت بده. خیر. اگر ناحق گفتم بیا به من بگو حیا کن، چرا حرف ناحق می‌زنی؟ برای این دنیای دو روزه چرا این کار را می‌کنی؟ @tollabolkarimeh