🌀 لزوم بازگشت امام به حوزه (۲) 📝 جایگاه تشکیلات طلبگی 🖋 مهدی قریب 🔹 بعد از انتشار یادداشت مختصر قبلی یکی از دوستانم گفت: زمان امام با الان فرق دارد. آن‌وقت یک هدف واحد بود و آن اخراج شاه بود. می‌خواستیم نظام موجود را ساقط کنیم. با الان نباید مقایسه شود. الان می‌خواهیم کار ایجابی کنیم. به نظرم حرفش درست است؛ زمانه خیلی مؤثر است؛ ولی کلّیت #حضور_امام چیزی نیست که در بستر زمان تغییر کند. همیشه تاریخ، نیازمند به یک محور وحدت‌آفرین هستیم. یک محوری که بردارهای مختلف الجهة را سامان بدهد و باعث شود هر کدام سر جای خودشان قرار بگیرند تا هم‌افزا باشند. 🔹 در هر صورت بر اساس سؤال دوستم الان و در زمانه ما بازگشت امام یعنی چه؟ نحوه حضور آقا (رهبری) در حوزه علمیه چگونه است؟ حرف‌های کلان بسیاری به ذهنم می‌رسد. از جمله این که اساسا در منازل سلوکی یک امت جایگاه امام کجاست؟ در هر مرحله چه نقشی دارد؟ به ذهنم می آید که خود امام خمینی و استادشان مرحوم شاه‌آبادی حرف‌های مبنایی خوبی این جا دارند. و... اما می‌خواهم اینجا خیلی عملیاتی حرف بزنم. آقا از سال ۱۳۹۴ مستقیم با خود طلاب وارد گفتگو شدند. گفتند حوزه انقلابی بماند. گفتند در هدایت فکری و دینی و سیاسی و خدمات اجتماعی حضور داشته باشید. گفتند خوب درس بخوانید. گفتند اگر انقلابی نباشید علمتان به درد انقلاب نمی‌خورد. گفتند کار اصلی حوزه تحقق توحید و استقرار آن در جامعه است. و... این فرصت را باید قدر دانست. باید کاری کنیم حرف آقا زمین نماند. البته خود آقا لوازمات کار در حوزه را نیز فرموده‌اند: مثلا بی‌احترامی نباشد، شأن مراجع حفظ شود، محوریت استاد خدشه‌دار نشود، بزرگان اهل حلم باشند و... 🔹 اگر آقا دارد با ما حرف می‌زند باید به همین میزان پای کار بودن را نشان دهیم. هر مقدمه واجبی هم لازم دارد فراهم کنیم و خود را مورد خطاب آقا حفظ کنیم. الان مطابق دست فرمان آقا، در مرحلۀ دولت اسلامی هستیم و البته در گام دوم انقلاب. آقا در دیدار دانشجویان نحوۀ ورود جوانان در این مرحله را که توضیح می‌دادند، گفتند باید کارگروه‌های جدی در امور مختلف تشکیل بدهید و در آن کار جدی و خسته‌نشو انجام بدهید. هدف هم روشن کردند. 🔹 بنابراین الان باید تشکیلات طلبگی خود را قوی کنیم. باید هویت جمعی بسازیم و گام دوم را مطابق خواست آقا پیش ببریم. تشکیلات قوی بسازیم و از آقا درخواست کنیم با ما حرف بزند. گزارش کارهای خود را برای ایشان بفرستیم و درخواست دیدار کنیم. گزارش بدهیم تا مجبور باشیم کار درخور کنیم. درخواست دیداری کنیم که مدیریت جلسه‌اش با خودمان باشد. هرکسی گروه و تشکیلات دارد در آن جلسه حرف بزند نه کسی که صرفا دکترا دارد یا نخبه است. اگر دیدار میسر نشد از آقا سؤالات و ابهامات جدی‌مان را استفتاء کنیم؟ سؤالات در وادی شهریه و درس و امتحان و کتب درسی را نمی‌گویم. سؤالات راجع به گام دوم، نقش طلاب، ایده‌هایمان در این مسیر و گزارش‌کارهایی که کرده‌ایم. 🔹 در یک کلام: خود را در معرض قرار دهیم تا ولیّ خدا با ما حرف بزند. او به صحنه اضافه نشود کار پیش نمی رود. همین! مناهج @tollabolkarimeh 🌷