♥️قطعه‌ای از شعر #شاپرک روزگاری منِ #پروانه چو کِرمی بودم... با خزیدن به رُخِ پیکرِ خاک... راه... می‌پیمودم... با تنی بی پَر و دست... بر زمین بودم و یک لانه‌ی پَست...! #فطرتم بود به دنبالِ کسی... شوقِ پرواز به سوی #نورش... در وجودم! فَوَران داشت بسی... ✍🏻 #شاعر: سید محسن مسعودی https://eitaa.com/bineshaneha