در ایران باستان، برای راهنمایی مسافران در کنار راه‌ها و جاده‌ها، ساختمان‌های برج‌مانندی می‌ساختند که به آن‌ها میل یا منار می‌گفتند. میل یا منار در لغت به معنای محل #نور و جای #آتش است. این برج‌ها که علاوه جاده‌هت در شهرها هم به منظور نشان دادن مکان اصلی بافت شهری ساخته می‌شده‌اند، در ادبیات شهرسازی امروز به عنوان #نشانه_شهری شناخته می‌شود. این نشانه‌ها معمولا بنایی مستقل با تزئینات بسیار ساده بودند. اما با گذشت زمان میل‌های داخل شهر یا همان نشانه‌های شهری به کالبد مساجد اضافه شد که ما امروز در کنار ایوان و گنبد و یا سردر مساجد به عنوان #مناره می‌شناسیم و در حاشیه ابادی‌ها و در مسیر بین شهرها هم این میل‌ها تبدیل به مقبره بزرگان و ادبا گردید. تصویر بالا مربوط به گنبد عالی ابرکوه است که محل دفن امیر عمیدالدین شمس الدوله علی هزار اسب از خاندان دیلمیان و مادرش بوده که به دستور فرزندش فیروزان در سال ۴۴۸ قمری ساخته شده‌ است. عضویت در کانال #ترابیران 👇 https://eitaa.com/joinchat/3390242820C7aa91b8d30