.
#رسول_الله
🌺 طبیب دوّار
امام على(ع) در اینباره مىفرماید: «طَبیبٌ دَوّارٌ بِطِبّهِ قَد اَحکَمَ مَراهِمَهُ وَ اَحمى (اَمضى) مَواسِمَهُ یَضَعُ ذلِکَ حَیث الحاجَة اِلَیه، مِن قُلُوبٍ عُمى، وَ آذانٍ صُمٍّ وَ السَنَةٍ بکُم مُتَتَبِّعٍ بِداوئه مَواضِعَ الغفلة و مَواطِنَ الحَیرَة
پیامبر(ص) طبیبى است که براى درمان بیماران سیّار است (و خود نزد بیماران مىرود)، مرهمهاى شفابخش او آماده و ابزار داغ کردن زخم ها را گداخته براى شفاى قلبهاى کور و گوشهاى ناشنوا و زبانهاى لال آماده و با داروى خود در پى یافتن بیماران فراموش و سرگردان است» (١)
این همان طبیب سیّار است که به دنبال بیماردلان مکه مىرفت و برخى از آنها آن حضرت را سنگباران مىنمودند و گاه حضرت مجبور مىشد که مکه را ترک نموده به کوهها پناه برد. حضرت خدیجه کبرى(س) و امیرمؤمنان(ع) به دنبال آن حضرت وقتى او را مىیافتند، زخمهاى پاى او را (که بر اثر سنگهاى بیماران غافل و ناآگاه زخمى شده بود) مداوا مىکردند اما در همان حال آن دل رئوف و مهربان مىگفت: «اللهُم اِغفِر قَومى فَاِنَّهُم لا یَعلَمُون(٢)
خدایا قوم مرا (هدایت کن و آنها را) ببخش چرا که آنها ناآگاهند.(٣)
📚منبع
(۱) نهج البلاغه، خطبه ۱۰۸، ص ۲۰۰
(٢) منتخب میزان الحکمه، محمد محمدی ری شهری، ص ۴۹۹
الترغیب و الترهیب، عبدالعظيم المنذری، ج۳، ص ۴۱۹
(٣) کنزالعمال، علی متقی هندی، حدیث ۵۸۱۸
کشف الغمّه، علی بن عیسی اربلی، ج ۲، ص ۵۳۷
#پیامبر_اکرم
#فضائل_حضرت_محمد
#مداحی_عالمانه
............
🌷 پیامبر مهربانیها
امام على(ع) درباره اخلاق پیامبر و نرم خویى و مهربانى او میفرمایند: «کانَ اَجوَد النّاسِ کَفّاً وَ اَجرَأُ النّاسِ صَدراً وَ اَصدقُ النّاس لَهجَةً وَ اَوفاهم ذِمّةً وَ الَینهُم عَریکَةً وَ اکرَمَهُم عِشرَةً و مَن رآهُ بَدیهَةً هابَهُ وَ مَن خالَطَهُ فَعَرَفَهُ اَحَبّهُ، لَم اَرَقَبلَهُ وَ لا بَعدُه مِثلَه.»
«(پیامبر اکرم) سخاوتمندترین مردم و شجاعترین آنها و راستگوترین آنها و وفادارترین انسان نسبت به وعده و نرمترین (انسان) از نظر خوى و کریمترین مردم در برخورد و معاشرت بود و هرکس در ابتدا او را مىدید از او دورى مىکرد (ولى) هرکس با او همراه مىشد و او را مىشناخت (به او علاقمند مىشد) و سخت به او محبّت مىورزید به گونهاى که مثل او قبل از آن و بعد از آن ندیده بود.»
📚منبع
مکارم الاخلاق، رضی الدین طبرسی، ج ۱، ص۵۱
.........
🌹 رنجهای شما برای او سخت است
«لَقَد جاءَکم رَسولٌ مِن اَنفسکم عَزیزٌ عَلَیه ما عَنتّم حَریصٌ عَلیکُم بِالمُؤمِنین رَئُوفٌ رَحیمٌ؛ همانا فرستادهاى از خود شما به سویتان آمد که رنجهاى شما بر او سخت است و اصرار بر هدایت و راهنمایى شما دارد و نسبت به مؤمنان دلسوز و مهربان است.» (۱)
دلسوزى حضرت ختمى مرتبت به حدى بود که گاهى از شدت غصّه و ناراحتى در آستانه هلاکت قرار مىگرفت.
قرآن در این رابطه مىفرماید: «فلَعلّک باخِغٌ نَفسَک عَلى آثارِهم اِن لَم یُؤمِنوا بهذا الحدیث اَسَفاً؛ گویى مىخواهى به خاطر اعمال (نامناسب) آنان، اگر به این گفتار ایمان نیاورند، خود را هلاک کنى.» (۲)
📚منبع
(۱) سوره توبه، آیه ۶۱
(۲) سوره کهف، آیه ۶