«الله» برترين نامِ خداست كه داراي همه كمالات وجودي است و «الرحمن» و «الرحيم» از صفات اوست كه نشانه رحمتِ آن هستيِ بي‏ پايان است؛ با اين فرق كه رحمان بر «كثرت» رحمت دلالت مي‏ كند و رحيم بر «ثبات و دوام» آن. پس رحمان خدايي است كه رحمت فراگيرش همه چيز و همه كس را شامل مي‏ شود (مؤمن، كافر، دنيا و آخرت) و چنين رحمتي در برابر غضب نيست، بلكه غضب نيز از مصاديق آن است و اما رحيم خدايي است كه رحمتي ويژه براي مؤمنان دارد و اين رحمت در برابر غضب اوست. خداي سبحان، قرآن و نيز سوره را با نام خود مي‏ گشايد و بدين گونه، ادب شروع كار با نام خدا را به انسانها مي‏ آموزد...» تفسیر تسنيم(علامه جوادی آملی)، ج1، ص 277 برای مطالعه بیشتر به👆آدرس مراجعه فرمایید. #طوبای_عفاف https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

✍سلام. خوب است در بهار قرآن علاوه بر قرائت قرآن، تدبر در آیه های قرآن نیز داشته باشیم. یک یا چند آیه موضوعی را از همان جزء انتخاب کرده و روی آن تفکر کنیم. در ماه مبارک رمضان و پس از آن نیز هر روز برنامه جزء خوانی را داشته باشیم. برکات بسیاری دارد. https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

🌷🍃🌷آیه ۲۱ سوره بقره و نکاتی از تفسیر نور (استاد حاج آقامحسن قرائتی) «يا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ‌» سوره بقره، ۲۱ اى مردم! پروردگارتان كه شما وپيشينيان شما را آفريد، پرستش كنيد تا اهل تقوا شويد. نکته ها در كتاب‌هاى قانون، مواد قانون، بدون خطاب بيان مى‌شود، ولى قرآن كتاب قانونى است كه با روح و عاطفه مردم سر وكار دارد، لذا در بيان دستورات، خطاب مى‌كند. البتّه خطاب‌هاى قرآن مختلف است. گاهى براى عموم مى‌فرمايد: «يا أَيُّهَا النَّاسُ»*، امّا براى هدايت‌يافتگان فرموده است: «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا»* هدف از خلقت جهان و انسان، تكامل انسان‌هاست. يعنى هدف از آفرينش هستى، بهره‌گيرى انسان‌هاست‌ «1» وتكامل انسان‌ها در گرو عبادت‌ «2» واثر عبادت، رسيدن به تقوا «3» و نهايت تقوى، رستگارى است. «4» سؤال: چرا خدا را عبادت كنيم؟ پاسخ: در چند جاى قرآن پاسخ اين پرسش چنين آمده است: چون خداوند خالق و مربّى شماست. «اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ» «5» «1». «سَخَّرَ لَكُمْ» جاثيه، 13. «خَلَقَ لَكُمْ» بقره، 29. «2». «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ» ذاريات، 56. «3». «... وَ اعْبُدُوا رَبَّكُمْ ... لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» بقره، 21. «4». «وَ اتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» بقره، 189. «5». مشركان خالقيّت را پذيرفته ولى ربوبيّت را انكار مى‌نمودند، خداوند در اين آيه دو كلمه‌ «رَبَّكُمُ» و «خَلَقَكُمْ» را در كنار هم آورده تا دلالت بدين نكته كند كه خالق شما، پروردگار شماست. چون تأمين كننده رزق و روزى و امنيت شماست. «فَلْيَعْبُدُوا رَبَّ هذَا الْبَيْتِ الَّذِي أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ» «1» چون معبودى جز او نيست. «لا إِلهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي» «2» عبادت انسان، هدف آفرينش انسان است نه هدف آفريننده. او نيازى به عبادت ما ندارد، اگر همه مردم زمين كافر شوند او بى‌نياز است: «إِنْ تَكْفُرُوا أَنْتُمْ وَ مَنْ فِي الْأَرْضِ جَمِيعاً فَإِنَّ اللَّهَ لَغَنِيٌّ ...» «3» چنانكه اگر همه مردم رو به خورشيد خانه بسازند يا پشت به خورشيد، در خورشيد اثرى ندارد. با اين‌كه عبادت خدا بر ما واجب است، چون خالق و رازق و مربّى ماست، ولى بازهم در برابر اين اداى تكليف، پاداش مى‌دهد و اين نهايت لطف اوست. آنچه انسان را وادار به عبادت مى‌كند امورى است، از جمله: 1. توجّه به نعمت‌هاى او كه خالق و رازق و مربّى ماست. 2. توجّه به فقر و نياز خويش. 3. توجّه به آثار و بركات عبادت. 4. توجّه به آثار سوء ترك عبادت. 5. توجّه به اين‌كه همه هستى، مطيع او ودر حال تسبيح او هستند، چرا ما عضو ناهماهنگ هستى باشيم. 6. توجّه به اين‌كه عشق وپرستش، در روح ماست وبه چه كسى برتر از او عشق بورزيم. سؤال: در قرآن آمده است: «وَ اعْبُدْ رَبَّكَ حَتَّى يَأْتِيَكَ الْيَقِينُ» «4» يعنى عبادت كن تا به يقين برسى. پس آيا اگر كسى به يقين رسيد، نمازش را ترك كند؟! پاسخ: اگر گفتيم: نردبان بگذار تا دستت به شاخه بالاى درخت برسد، معنايش اين نيست كه هرگاه دستت به شاخه رسيد، نردبان را بردار، چون سقوط مى‌كنى. كسى كه از عبادت جدا شد، مثل كسى است كه از آسمان سقوط كند؛ «فَكَأَنَّما خَرَّ مِنَ السَّماءِ» به علاوه كسانى كه به‌ «1». قريش، 3- 4. «2». طه، 14. «3». ابراهيم، 8. «4». حجر، 69. يقين رسيده‌اند مانند: رسول خدا و امامان معصوم، لحظه‌اى از عبادت دست برنداشتند. بنابراين مراد آيه، بيان آثار عبادت است نه تعيين محدوده‌ى عبادت. آيات وروايات، براى عبادت شيوه‌ها وشرايطى را بيان نموده است كه در جاى خود بحث خواهد شد، ولى چون اين آيه، اوّلين فرمان الهى خطاب به انسان در قرآن است، سرفصل‌هايى را بيان مى‌كنيم تا مشخّص شود عبادت بايد چگونه باشد: 1. عبادت مامورانه، يعنى طبق دستور او بدون خرافات. 2. عبادت آگاهانه، تا بدانيم مخاطب و معبود ما كيست. «حَتَّى تَعْلَمُوا ما تَقُولُونَ» «1» 3. عبادت خالصانه. «وَ لا يُشْرِكْ بِعِبادَةِ رَبِّهِ أَحَداً» «2» 4. عبادت خاشعانه. «فِي صَلاتِهِمْ خاشِعُونَ» «3» 5. عبادت عاشقانه. پيامبر صلى الله عليه و آله فرمودند: «افضل الناس مَن عَشق العبادة» «4» و خلاصه مطلب اين‌كه براى عبادت سه نوع شرط است؛ الف: شرط صحّت، نظير طهارت وقبله. ب: شرط قبولى، نظير تقوا. ج: شرط كمال، نظير اين‌كه عبادت بايد آگاهانه، خاشعانه، مخفيانه وعاشقانه باشد كه اينها همه شرط كمال است. «5» پیام ها 1- دعوت انبيا، عمومى است و همه مردم را دربر مى‌گيرد. «يا أَيُّهَا النَّاسُ» 2- از فلسفه‌هاى عبادت، شكرگزارى از ولى نعمت است. «اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ» 3- اوّلين نعمت‌ها، نعمت آفرينش، و اوّلين دستور، كُرنش در برابر خالق است. «اعْبُدُوا رَبَّكُمُ

الَّذِي خَلَقَكُمْ» «1». نساء، 43. «2». كهف، 110. «3». مؤمنون، 2. «4». بحار، ج 70، ص 253. «5». براى تفصيل بيشتر به كتاب پرتوى از اسرار نماز وتفسير نماز نوشته مؤلف مراجعه نماييد. 4- مبادا بت‌پرستى يا انحراف نياكان، ما را از عبادت خداوند دور كند، زيرا آنان نيز مخلوق خداوند هستند. «وَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ» 5- عبادت، عامل تقواست. اگر عبادتى تقوا ايجاد نكند، عبادت نيست. «اعْبُدُوا ... لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» 6- به عبادت خود مغرور نشويم كه هر عبادتى، تقوا ساز نيست. «لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ» منابع تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم اطیب البیان فی تفسیر القرآن‌، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام‌، 1378 ش‌، چاپ دوم‌ تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

🍃ویژگی های قرآن در نگاه أهل عصمت ۱.اولین مهمان خدای سبحان ۲.برترین مخلوق خداوند ۳.کتاب نجات بخش ۴.راهنمای بهشت ۵.راه ربانی شدن انسان ۶.عامل صعود بهشتیان ۷.درجه ای از نبوت ۸.عامل نورانیت ۹.راه دستیابی به ثواب شاکران ۱۰.عامل حشر با پیامبران ۱۱.مایه خرمی دل ها ۱۲.دریای بی کران معرفت ۱۳.یگانه عامل توانگری تفسیر تسنیم(آیه الله جوادی آملی)، ج۱، ص۲۵۴_۲۴۱ https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

🍃همه هستی ام در لحظه های وقت افطار، دعای افتتاح، سحر، نماز صبح و ذکر صلوات ها... کاش مرا مست حضورت کنی... #یاسیدی_یاصاحب_الزمان https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

🍃 خوبی چیست؟ جواب را در جامع ترین آیه قرآن ببینید. «لَيْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَكُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لكِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ الْكِتابِ وَ النَّبِيِّينَ وَ آتَى الْمالَ عَلى‌ حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبى‌ وَ الْيَتامى‌ وَ الْمَساكِينَ وَ ابْنَ السَّبِيلِ وَ السَّائِلِينَ وَ فِي الرِّقابِ وَ أَقامَ الصَّلاةَ وَ آتَى الزَّكاةَ وَ الْمُوفُونَ بِعَهْدِهِمْ إِذا عاهَدُوا وَ الصَّابِرِينَ فِي الْبَأْساءِ وَ الضَّرَّاءِ وَ حِينَ الْبَأْسِ أُولئِكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَ أُولئِكَ هُمُ الْمُتَّقُونَ‌» نيكى (تنها) اين نيست كه (به هنگام نماز) روى خود را به سوى مشرق يا مغرب بگردانيد، بلكه نيكوكار كسى است كه به خدا و روز قيامت و فرشتگان و كتاب آسمانى و پيامبران ايمان آورده و مال (خود) را با علاقه‌اى كه به آن دارد به خويشاوندان و يتيمان و بيچارگان و در راه‌ماندگان و سائلان و در (راه آزادى) بردگان بدهد، و نماز را برپاى دارد و زكات را بپردازد، و آنان كه چون پيمان بندند، به عهد خود وفا كنند و آنان كه در (برابر) سختى‌ها، محروميّت‌ها، بيمارى‌ها و در ميدان جنگ، استقامت به خرج مى‌دهند، اينها كسانى هستند كه راست گفتند (و گفتار و رفتار و اعتقادشان هماهنگ است) و اينان همان پرهيزكارانند. واژه ها:بر: (بكسر باء) نيكى و خوبى، به فتح اول به معنى نيكوكار و نيز به معنى خشكى مقابل دريا است (قاموس قرآن). ملائكة: فرشتگان. مفرد آن ملك، به عقيده اكثر علماء آن از ماده «الوك» به معنى رسالت است. قربى: قربى و قرابت به معنى خويشاوندى و نزديكى نسبى است. ابن السبيل: پسر راه، يعنى درمانده دور از وطن. الرقاب: جمع رقبه، آن در اصل به معنى گردن است، استعمال آن در بنده و انسان از باب ذكر جزء و اراده كل است. بأساء: بأس بؤس بأساء هر سه به معنى سختى و ناپسند است، بأساء را سختى شديد نيز گفته اند. به معنى عذاب، خوف و جنگ نيز آيند كه همه مصداق سختى مى باشند. ضراء: ضرر شديد. بأساء و ضراء اگر يك جا ذكر شوند مراد از اولى سختيهاى خارج از وجود است مثل ضرر مالى و از دومى گرفتارى وجود مثل بيمارى. اين هر دو كلمه اسم مؤنث و مفرد هستند. (قاموس قرآن) شأن نزول: «شیخ طوسی» گوید: هنگامى كه قبله به طرف خانه كعبه قرار گرفت. همه متوجه منسوخ شدن قبله پيشين گرديدند، مخصوصاً يهود و نصارى زياد اين موضوع را بر زبان مي‌راندند خداوند اين آيه را فرستاد كه نپندارند برّ و نيكوكارى فقط مخصوص به نماز خواندن رو به قبله است بلكه طاعات ديگرى نيز هست كه برّ و نكوكارى محسوب مي‌شود. چنان كه ابن عباس و مجاهد گويند، قتاده و ربيع و جبائى گويند: نیكوكارى آن نيست كه نصارى از براى نماز خود متوجه مشرق شوند و يهود متوجه مغرب گردند بلكه برّ چيزهاى ديگرى هم هست كه در آيه مذكور گرديده است. منابع: شیخ طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111 در تفسير جامع البيان و تفسير ابن المنذر از قتادة و در تفسير ابن ابى حاتم از ابوالعاليه روايت گرديده كه شخصى نزد پيامبر آمد و از برّ سؤال كرد سپس اين آيه نازل گرديد. https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

#مناجات با نوای حاج مهدی سلحشور https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5

📚 احکام نموداری نماز و روزه مسافر 🔻 بر اساس نظر آیات عظام: ▫️امام خمینی (ره) ▫️آیت‌الله خامنه‌ای ▫️آیت‌الله سیستانی ▫️آیت‌الله صافی گلپایگانی (ره) ▫️آیت‌الله مکارم شیرازی ▫️آیت‌الله وحیدخراسانی 🌺روابط عمومی مسجد امام حسن عسکری علیه السلام پردیسان🌺 🕌@emameaskarimasjed https://eitaa.com/joinchat/4252696586Ce586060fd5