حضرت محمد(ص): کسی که غیبت کسی را بشنود ولی متغیر نشود و اعتراض نکند، مانند کسی است که غیبت می کند. از غیبت پرهیز کنید همانا غیبت شبیه کفر است. آتش به آن سرعت هیزم خشک را از بین نمی برد، که غیبت حسنات و عبادات بنده را از بین می برد.

امام علی(ع): مبغوضترین مردم نزد خداوند غیبت کننده است. شنونده غیبت، مانند غیبت کننده است. غیبت کردن علامت منافق است. شنونده غیبت، یکی از دو غیبت کننده است. غیبت کردن منتهای کوشش فرد ناتوان است.

امام صادق(ع): در غیاب برادر خود او را به نحوی یاد کنید، که دوست دارید دیگران در غیاب شما، شما را همان گونه یاد کنند. غیبت بر هر مسلمانی حرام است و مرتکبش در هر حال گناهکار است، غیبت حسنات انسان را از بین می برد همانطور که آتش هیزم را از بین می برد.

معنای غیبت «غیبت» عبارت است از ذکر نقاط ضعف و معایب پنهانی دیگران که اگر بشنوند ناراحت شوند، خواه این نقاط، مربوط به جنبه های دینی، اخلاقی، روحی و اجتماعی باشد؛ یا مربوط به جهات جسمی، همچون قیافه، کیفیت اعضای بدن، طرز حرکات و رفتار و یا مربوط به آنچه به انسان تعلق دارد مثل لباس، خانه و امثال آن.

زشتی غیبت یکی از اعمال خیلی زشت این است که انسان بر بدن مرده بی دفاع حمله ور شود. مخصوصا اگر آن مرده برادر انسان باشد و خصوصا که نحوه ستم این باشد که گوشت بدن وی را بخورد؛ این عمل آن قدر ناهنجار و انزجارآور است که از کمتر کسی سر می زند. آری غیبت کردن همانند خوردن گوشت بدن برادر مرده خویش است.

گسترش کینه و دشمنی غیبت در بسیاری از موارد موجب دامن زدن به آتش فتنه و گسترش کینه و دشمنی در میان افراد می گردد، زیرا عیوب پنهانی افراد ممکن است در ارتباط با تضییع حقوق دیگران باشد و یا لااقل دستاویزی به دست افراد ماجراجو برای انتقام گرفتن و بر باد دادن حیثیت یکدیگر بدهد.

غیبت و احتراز از گناه غیبت از شخصیت و احترام افراد می کاهد و با از میان رفتن احترام و شخصیت آنها وحشت و احتراز آنان از گناه کم می شود. زیرا بسیاری از مردم برای حفظ آبرو و حیثیت خود دست به کارهای ناروا نمی زنند و یا بطور مخفیانه اعمال ناشایست انجام می دهند؛ اما هنگامی که بر اثر غیبت گناهان مردم آشکار شد دیگر دلیلی ندارد که از گناهان پروایی داشته باشند.

حفظ آبروی مسلمانان مرحوم نراقی(قدس سره) در کتاب اخلاق خود چنین می نویسد: «دانشمندان گذشته عبادت را تنها در نماز خواندن و روزه گرفتن نمی دانستند بلکه عبادت را در خویشتن داری از تعرض به عرض و آبروی مردم می دانستند؛ زیرا آنان اینچنین اعتقاد داشتند که بهترینِ اعمال نگه داشتن عرض و آبروی مسلمانان است»

عواقب دنیوی و اخروی غیبت انسان با در نظر گرفتن عواقب دنیوی و اخروی غیبت باید از آن صرف نظر نماید. غیبت کردن علاوه بر اینکه موجب دشمنی و کینه توزی در دنیا می شود، اعمال نیکوی انسان را در آخرت نصیب غیبت شونده می کند.

نابودی اتحاد و صمیمیت اگر غیبت در اجتماع شایع شود یکی از بزرگترین سرمایه های اجتماعی را که همان روح برادری و اتحاد است خدشه دار می سازد و پایه های حسن ظن و اعتماد عمومی را که نخستین شرط همکاریهای اجتماعی است متزلزل می سازد. زیرا توسعه غیبت سبب می شود که مردم از نقاط ضعف پنهانی یکدیگر آگاه شوند و از آنجا که بیشتر افراد خالی از نقاط ضعف نیستند با آگاهی از این نقاط ضعف، سوءظن بر اجتماع سایه می افکند و عملاً روح اتحاد و همکاری و صمیمیت از بین می رود.

پیامبر خدا:روز قيامت فردى را مى آورند و او را در پيشگاه خدا نگه مى دارند و كارنامه اش را به او مى دهند، اما حسنات خود را در آن نمى بيند. عرض مى كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من در آن طاعات خود را نمى بينم! به او گفته مى شود: پروردگار تو نه خطا مى كند و نه فراموش. عمل تو به سبب غيبت كردن از مردم بر باد رفت. سپس مرد ديگرى را مى آورند و كارنامه اش را به او مى دهند. در آن طاعت بسيارى را مشاهده مى كند. عرض مى كند: الهى! اين كارنامه من نيست! زيرا من اين طاعات را بجا نياورده ام! گفته مى شود: فلانى از تو غيبت كرد و من حسنات او را به تو دادم.