📸لحظه انتقال اسرای صهیونیست به خودروی صلیب سرخ با حضور پرشمار رزمندگان کتائب القسام

🎥لحظه تحویل گرفتن ۳ اسیر زن اسرائیلی از مقامات صلیب سرخ‎

🎥تصاویر هوایی بازگشت مردم به شمال غزه کمی از مردم شجاع و صبور و با ایمان غزه یاد بگیریم

🔻توافقنامه راهبردی دو ویژگی مهم دارد: ۱. بهانه را از روس‌ها می‌گیرد. روسیه قرار بود که اخیرا یک اسکادران کامل تحویل دهد اما تحویل آن و برخی تجهیزات دیگر را به بهانه عدم امضای قرارداد راهبردی به دو تا سه ماه دیگر موکول کرد. اکنون این مسئله مرتفع شده و انتظار می‌رود روند تحویل و ساخت مشترک، سرعت بگیرد. ۲. در شرایطی که دولتمردان رویکرد مذاکراتی دارند و البته دشمن تصور بر ضعف ما دارد، تقویت اهرم‌ها مهم است که یکی از مهم‌ترین آن‌ها همین تقویت همکاری با کشورهای همسایه و شرقی است تا بتوانیم در برابر آمریکا نیز توازنی داشته باشیم.

🔴چرا دشمن یهودی شکست خورد و مقاومت پیروز جنگ بود؟! 🔻در طول یکی دو روز گذشته تنی چند از دوستان در پیام‌های مختلف از اینکه ما از پیروزی مقاومت در جنگ با دشمن یهودی نوشتیم ابراز تعجب کرده و گفتند این چگونه پیروزی بود که شما از آن صحبت می‌کنید؟! در این گزارش تلاش کردم تا به این سوال دوستان در ابعاد مختلف پاسخ داده و نمای کلی از این جنگ و پیروزی که مقاومت به دست آورد را خدمت شما ترسیم کنم. ابعاد گسترده شکست دشمن و نکات مواردی که شاید در وهله اول دیده نشوند و نیاز به دقت دارد، در برابر شکل پیروزی مقاومت فلسطین و محور مقاومت در این گزارش شاید قابل شنیدن باشد....

پس از پایان جنگ 8 ساله و با سقوط شوروی که غرب متوجه ایران شد، آن‌ها با علم به 8 سال جنگ و آسیب‌های بسیار جدی که سازمان رزم نیروهای مسلح ایران به ویژه در حوزه تسلیحاتی دیده بود و از طرف دیگر با آگاهی از حجم تسلیحاتی که توسط رژیم گذشته به ویژه از امریکا خریداری کرده بود و با علم به نیاز روزافزون مالی ایران برای بازسازی ویرانه‌های جنگ از یک طرف و جایگزین کردن تجهیزات نابود شده برای آنکه پول ایران را در جای دیگری هزینه کند، به سراغ جنگ تسلیحاتی با ایران آمد. امریکا با همان راهکاری که شوروی را به لحاظ اقتصادی به فلاکت انداخت و موجب سرنگونی‌اش شد، خواست با ایران هم برخورد کند. در این مسابقه تسلیحاتی، غربی‌ها شروع به فروش گسترده تسلیحات به کشورهای عربِ منطقه، رژیم صهیونیستی و حتی ترکیه کردند و در بعد دیگر، حضور نظامی خود در منطقه را هم افزایش دادند با این امید که ایران درصد بالایی از بودجه خود را به حوزه نظامی اختصاص داده و از کارهای زیربنایی دوری کند و به این ترتیب، زیرساخت‌های اقتصادی کشور ضعیف شود تا در مرحله و حرکت بعدی که تحریم‌های کمرشکن است، ایران از هم فروبپاشد. این طرح و ایده خیلی جذاب و امتحان‌پس داده‌ای بود، اما در ایران هم رهبری کشور آگاه‌تر از آن بود که در دام این حقه بیفتد. /2

در واقع، پولی که قرار بود برای خرید تسلیحات و تجهیزات هزینه شود و بر اساس محاسبات غربی‌ها تا 10 درصد از تولید ناخالص ملی ایران را در یک رقابت تسلیحاتی در بر می‌گرفت، در جای دیگری هزینه شد. همانگونه که بارها تاکید کردم، در یک برنامه بلندمدت 30 ساله، این پول راهی ایجاد صنایع گسترده و شکل‌دهی به زیرساخت‌های قدرتمندی شد که بتواند انواع و اقسام سلاح‌ها را برای کشور تولید کند. به عبارت بهتر، ایران خرید دلاری سلاح را در پیش نگرفت، بلکه با بخشی از آن پول رفت و از همین کشورهای غربی و شرقی بهترین ماشین‌آلات سرمایه‌ای را به همراه دانش لازم برای تولید وارد کرد تا تسلیحات را به شکل «ریالی» تولید کند. این موضوعی بود که دشمنان خیلی دیر متوجه شدند و اصولا نمی‌خواستند باور کنند. به عنوان مثال وقتی ایران نخستین موشک‌های ضدزره طوفان (نمونه داخی تاو) را طراحی کرده و ساختند، مدعی شدند که ایران «خط تولید» این موشک را نداشته و به صورت «کارگاهی» اقدام به تولید این موشک‌ها می‌کند و ایران هم با هوشیاری اجازه داد تا طرف غربی همین فکر را کند، در حالی که ایران در همین حوزه طوفان را به شکلی گسترش داد که امریکایی‌ها در خواب هم نمی‌بینند./3

دشمن وقتی متوجه شد که ایران در طول 15 سال (از سال 1370 تا 1385) چه کاری کرده که برای جلوگیری از آن دیگر دیر شده بود. تقریباً ایران در این 15 سال هر آنچه را که لازم بود قبل از شروع تحریم‌های آنچنانی وارد کشور کرد و صنعت دفاعی خودش را در یک زنجیره کامل تحت پوشش وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح کامل کرد. این زنجیره باید «تمام نیازمندی‌ها» را تولید می‌کرد و با قیمت تمام شده در اختیار نیروهای مسلح قرار می‌داد. به همین دلیل وقتی امریکایی‌ها آمدند و کالاهای با کاربرد دوگانه را تحریم کردند، می‌خواستند به زعم خود مانع از دسترسی ایران به چنین کالاهای مهم سرمایه‌ای شوند. اما همانگونه که گفتم، دیگر خیلی دیر شده بود. ایران با استفاده از دانشمندانی که در بهترین دانشگا‌ه‌های غرب تحصیل کرده بودند و دانش خود را از طریق ایجاد دانشکده‌ها و رشته‌های مختلف به دانشجویان داخلی منتقل می‌کردند، کار خود را ادامه داد. نقطه عطف ماجرا اینجا بود که در یک نهضت آزمایشگاه‌سازی، هزاران آزمایشگاه در دانشگاه‌های مختلف کشور برای تحقیق و توسعه ساخته شد و سالانه تا 250 هزار مهندس با گرایش‌های مختلف در این دانشگاه‌ها جذب شدند. از ابتدای دهه 1380 نیروهای مسلح به سراغ این دانشجوها آمده و پروژه‌های مختلفی را با آن‌ها شروع کردند. تقریبا همه دانشگاه‌های صنعتی و دانشکده‌های فنی و مهندسی در سراسر کشور به نوعی طرف قرارداد نیروهای مسلح بودند که بزرگ‌ترین خروجی‌ها را برای کشور عزیزمان داشت. /4

با حمله امریکا به افغانستان و عراق و مشاهده شکل جدید جنگ، تاکتیک‌ها و تجهیزات غربی‌ها در این دو نبرد، نیازها بروزرسانی شد، اینجا بود که نیازهایی مانند رادار، پدافند، موشک‌های نقطه‌زن، جنگ سایبری و پهپادها وارد میدان شدند تا جوانان ایرانی در یک پروسه 15 ساله دیگر معجزه‌ای را رقم بزنند که بسیاری از کشورها با دزدی دانش و جاسوسی علمی و حتی همکاری‌های گسترده پس از نیم قرن هم نتوانستند آن را محقق کنند. شاید حوزه پهپادی یکی از بهترین نمونه‌های آن باشد. وقتی که در سال 1382 یک پهپادی اسرائیلی در کشور ساقط شد و به شکل عجیبی سالم به دست ما افتاد، کسی فکر نمی‌کرد که ایرانی‌ها با مهندسی معکوس و با تلاش شبانه‌روزی و مردانگی خاص خود می‌توانند موتورهای وانکل را بسازند که تا همین الان هم خیلی‌ها فکر می‌کنند وارداتی هستند اما در حقیقت کشور ظرفیت تولید سالانه هزاران دستگاه از این موتورها را در کلاس‌های مختلف دارند. این موتورها از اواخر دهه 1380 در کشور شروع به تولید کردند تا صنعت پهپادی ایران وارد یک دوران جدید شود. حالا بماند که مثلا برای همین موضوع کنترل پهپاد، ساخت بدنه، دستیبانی به فیبر کربن، ساخت دوربین‌ها، رادارها، موشک‌ها و ... چه زحمتی کشیده شد. اگر می‌بینید امروز پهپادها به صورت هزار فروندی تحویل ارتش می‌شوند حاصل دو دهه زحمت شبانه‌روزی متخصصانی است که در گمنانی زندگی می‌کنند و برخی هم به شهادت رسیده‌اند. ساخت انواع و اقسام پهپاد، توسعه آن‌ها کار آسان و ساده‌ای نیست، شاید امروز برای ما در ایران یک اتفاق پیش پا افتاده باشد اما برخی کشورها وقتی چند پهپاد تهاجمی دریافت می‌کنند...

اگر امروز می‌بینید که در کشور یک ناوچه اطلاعاتی - جنگالی ساخته می‌شود، این را کوچک و پیش‌پا افتاده نبینید، کار مهم، بزرگ و سترگی است که کشوری مانند ایران توانسته فارغ از خود ناوچه، تجهیزات پیشرفته الکتریکی، جنگالی، آفندی و پدافندی را بسازد. ایران در دام مسابقه تسلیحاتی دشمن نیفتاد و با هوشیاری راهی را انتخاب کرد که بتواند با تولید داخل به ارزش صدها میلیارد دلار تجهیزات نظامی به نیروهای مسلح خود الحاق کند و سرریز این حوزه را هم وارد اقتصاد کشور کند. ایران به اندازه بودجه سالانه رژیم صهیونیستی فقط سالانه تجهیزات به نیروهای مسلح خود ملحق می‌کند که کار بسیار بزرگی است. آن شهر موشکی که چند روز پیش رونمایی شد، به ارزش بیش از 30 میلیارد دلار فقط موشک در درون خود داشت و به ارزش بیش از 5 میلیارد دلار فقط لانچر در درون خود نگهداری می‌کرد... رادارها و سامانه‌های پدافندی که در کشور ساخته و در گسترده ایران عزیز برای دفاع از حریم قدسی کشورمان مستقر شده‌اند، ارزشی ده‌ها میلیارد دلاری دارد که خارج از ابرقدرت‌ها (حتی امریکا هم به اندازه ایران سامانه پدافندی ندارد، کشورهای اروپایی که هیچ...) هیچ کشوری این سامانه‌ها را در اختیار ندارد. بروید تحقیق کنید که قیمت هر تیر موشک پدافندی پاتریوت یا امرام، اسینگر، ماجیک، ماترا، متئور و ... که در ناتو خدمت می‌کنند چند است... قیمت هر گردان پاتریوت یا سامانه‌های میانبرد چند است... /6

این مطالب و موارد را نوشتم تا با نگاهی دقیق‌تر، بهتر و جامع‌تر مسائل این‌چینی را بررسی کنید. واقعیت جامعه ما این است که همواره مرغ همسایه غاز است و به خودمان که می‌رسد هیچ... شما بروید این فضای مجازی، سایت‌های خبری مانند خبرآنلاین، عصر ایران، برخی از سایت‌های حوزه فنآوری و ... را ببینید که چگونه نشسته‌اند و در حال باد زدن کپی‌کار‌ی‌های ترکیه هستند که آدم را دچار حیرت می‌کند! ایران در اوج تحریم، در اوج عدم مبادله علمی و دسترسی به فنآوری‌ها، در اوج مشکلات و کارشکنی‌ها و خرابکاری‌ها توانسته قدرتی بسازد که به معنی واقعی کلمه «درونزا» و اثر گذار است. این را باید ارج گذاشت و بابت آن خوشحال بود. تولید جنگنده‌ای مانند کوثر یا یاسین کار بزرگی است که ما وقتی بچه بودیم حتی خوابش را هم نمی‌دیدیم... ساخت و پرتاب ماهواره که بماند... در کشور ما عده‌ای ابله نشسته بودند و می‌گفتند که امارات ماهواره به مریخ فرستاده، اما کسی فیلمی از پرتاب ماهواره در امارات ندید و حاضر هم نشدند بگویند ماهواره را فلان کشور ساخت و فلان کشور پرتاب کرد و مهندسان فلان کشور هم برای بن زاید آن را مدیریت کردند و امروز هم دیگری خبری از ماهواره‌اش نیست... بنابراین، شمایی که امروز نوجوان و جوان هستی و این دستاوردها را می‌بینی به خودت افتخار کن و یادتان باشد که شما نسلی هستید که بهتر و بیشتر از ما خواهی دید... /8

بند 12 معاهده راهبردی ایران و روسیه، بسیار واضح و شفاف است. این کلمات، تعیین کننده آینده و حوزه‌های نفوذ هستند. 4 حوزه تعریف شده است، دریای کاسپین، ماوراء قفقاز، آسیای مرکزی و غرب آسیا (خاورمیانه!)... در حالی که روسیه با ایران در سه حوزه نخست همکاری و همراهی خواهد کرد تا نقش‌آفرینی بیشتری صورت بگیرد، ایران نیز مسیر روسیه را در غرب آسیا هموار خواهد کرد. یک هم‌افزایی پیشرفته که بازی برد برد به شمار می‌رود. در واقع، روس‌ها به خوبی متوجه خطرات پیرامونی خود شده و می‌دانند که نه به تنهایی می‌توانند قفقاز و آسیای مرکزی را کنترل و مدیریت کنند و نه ابزار لازم برای حضور دوباره در غرب آسیا را دارند. شاید تجربه سوریه و یمن به روس‌ها نشان داده که ایران یک شریک مهم، مطمئن و دقیق است که می‌شود روی حوزه نفوذش حساب کرد. این یعنی آنکه روس‌ها با بلیط ایران در غرب آسیا حضور پیدا می‌کنند و ایران نیز از پنجره روسیه در ماورء قفقاز و آسیای مرکزی وارد می‌گردد.