قیام حداقلی و قیام حداکثری ‏کجای دین در خطر بود؟ یک جمله کلیشه ای و پرتکرار این است که دین در خطر بود و #امام_حسین(ع) به هدف #امر_به_معروف_و _نهی_از_منکر قیام نمودند! اما کجای دین در خطر بود؟ نمازخوان فراوان، حجاب رعایت، حج پابرجا، قاری قرآن زیاد... از کدام منکر باید نهی می شد که نیاز به قیام داشت؟ . در واقع باید به دو نوع نگاه به قیام امام حسین(ع) توجه نمود: ۱. قیام حداقلی ۲. قیام حداکثری قیام حداقلی نگاه آن گروه و دسته است که اصرار دارند حرکت امام حسین(ع) را احیاگر فرایض فردی و برخی از عبادات جمعی معرفی کنند. آیا احیا نماز هدف حضرت نبود؟ قدر مسلم بود. ایشان با وجود خطر جانی و کمبود نیرو در میانه آن جنگ نابرابر به اقامه نماز جماعت پرداختند. اما این نگاه، نگاه حداقلی به آن قیام بزرگ، پرهزینه و خونین است. در نگاه دوم، نگاه حداکثری به اهداف #قیام، معنای تاکیدات حضرت بر #امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر جامع تر قابل درک است. امام خطر بزرگی را برای #نظام_اسلامی متصور بودند. این خطر بزرگ از جانب حاکم جائر و #طاغوت، اصل و اساس دیانت را تهدید میکرد. آن منکر بزرگ بی نمازی یا بی حجابی نبود، آن منکر بزرگ‌مبارزه با حکومت غیرمشروع بود. بزرگترین معروف #اقامه_حکومت_اسلامی و بزرگترین منکر حیات حکومت #طاغوت است. نفس وجود #طاغوت، ظلم است و انسان مسلمان به دستور قرآن باید کافر به #طاغوت باشد. "علیرضا زادبر" @twiita