این حرف یه سربازه،‌ از غربت و درداشه حتی سرشم قط[ع] شه روی سرش حرفاشه من بوسه زدم مادر دستاتو رو قرآنت گم کردی منو با عشق تا گم نشه ایمانت تا گم نشه راهی که میترسه از اون دشمن تا باقی بمونی تو تا باقی بمونم من راستی نکنه مادر راه دخترم گم شه میخوام که خودت باشه مثل گل گندم شه یک روزی می‌بینی که از غرب اومده خورشید باور میکنن اونو یک عده پر از تردید دنیاشونو میگیره هم دینشونو دزده اونی که میره سمتش اون نوکر بی‌مزده می‌رم که بگم غیرت یک واژه‌ی سنگینه تو شعر فراری‌ها این واژه نمی‌شینه ما و غم این مردم ما و غم پروازیم ما زنده‌تر از قبلیم این کشورو می‌سازیم اونایی که اسمم رو پاک کردن و در رفتن کی میکنه باور که تا عمق خطر رفتن؟ با اذن امامش بود سرباز اگه رو مین رفت لال باشن اگه میگن سربازِ تو بی‌دین رفت این کاغذ حرفامه هر سرخی‌ای از خون نیست این خطِّ منه با خون پاک کردنش آسون نیست به لاله و نسرین و هر نسترنی دیدی یک نسخه از این کاغذ از جانب من می‌دی حرفی دیگه نیس مادر این نامه‌ی سر بازه باید بخونن مردم این حرف یه سربازه #دلاوار