#ضرورت_نقد نمی توان به نام مقابله با نقدهای مُخرب از ظهور و بروز نقدهای سازنده با لطایف الحیلی خودداری کرد . باید شرایط سیاسی و اجتماعی و روانی جامعه به گونه ای باشد که احساس امنیت لازم برای طرح آرا و نظرات و نقدها برای آحاد و اقشار مختلف جامعه وجود داشته باشد ... نباید با توجیهات مختلف و تفاسیر غلط از نظام ولایی ، انسان و جامعهٔ ساکت ، صامت ، راکد و خمود را مظهر انسان و جامعهٔ مطلوب و اصطلاحاً ولایتمدار بدانیم و از وجه پرسشگری و نقادی و اعتراض و فریاد انسان و جامعهٔ مطلوب غافل شویم . چگونه می توان جامعهٔ بیدار و آگاه به حقوق حقهٔ خود را با سکوت و طبعاً یأس پیوند داد ؟ جامعه اگر اُمید می خواهد باید به استقبال فریاد و اعتراض و نقادی برود و اگر طالب یأس و نومیدی است باید پذیرای سکوت و خمودگی باشد ، چون اُمید با فریاد و یأس با سکوت همراه و عجین است . 📚 انقلاب اسلامی و مبانی بازتولید آن ، عماد افروغ ، ص ۱۴۸ پ.ن : البته در ادامه حتما باید متذکر شویم که نقد در بستر عالمانه و کارشناسانه و احترام به عقاید طرفین ایجاد خواهد شد؛ ومخاطب انتقاد بهترین نتیجه را میگیرد؛ و حتما تضارب آرا و اختلاف نظرهای مختلف کارشناسی باعث رشد و بالندگی ذهنی جامعه می‌شود؛ نقد باید دلسوزانه باشد تا کمی و کاستی ها را ببان کند و به التیام زخمی از جامعه بپردازد و راهکار مطلوب را بیان کند. نقدی که محتوای تحقیرآمیز و کنایه دارد و در قالب جدید و مدرن امروزی آن مثلا به شکل اغتشاش است که متاسفانه در نزد بعضی کارشناسان و خواص معلوم الحال، نوعی اعتراض و نقد قلمداد می‌شود؛ نه تنها کمک به اصلاح نمی‌کند که باعث سیاهنمایی و عقده گشایی و سنگ اندازی می‌شود؛ نقدی مخرب است و آب به آسیاب دشمن ریختن است. @twiita