‍ ۱-خوب است بدانید که نشریه ژورنال اشپیگل، از ارتباط میان میزان کم‌پوششیِ #زن و وسیله‌ انگاشته‌شدنش (objectification) گزارش مفصلی را تهیه کرده است و در این مقاله، فارق از هر نگاه دینی، سیاسی و یا قومیتی، به اصل این ماجرا از جهت #روانشناسی اجتماعی پرداخته است ۲-بررسی‌های محققان نشان می‌دهد، پوشیدن لباس‌های بدن‌نما توسط #زنان موجب می‌شود به زن به عنوان یک وسیلۀ -جنسی و نه یک انسان- نگاه شود؛ در این راستا قرآن کریم با یک استدلال حکیمانه در مورد پوشش محجبانۀ زنان در سوره احزاب آیه ۵۹ صحبت می‌کند: ۳-عبارت: (أدنی أن یُعرَفْن) یعنی پوشش کامل برای معروف(عفیف) شناخته‌ شدن زنان بهتر است. اما مقالۀ Dress and sex: a review of empirical research involving human participants and published in refereed journals که در ژورنال اشپیگل آلمان، نوشتۀ پروفسور شارون لنون است ۴-پروفسور لنون که متخصص شناخته‌شدۀ حوزۀ رفتاریِ #لباس از دانشگاه ایندیانا بلومینگتون است و همکارانش -از دانشگاه‌های مینسوتا، آگزبورگ و کالج نیویورک- هم از ارتباط میان میزان پوشش زن و وسیله انگاشته‌شدنش (objectification) گزارش می‌دهد و درصدد ریشه‌یابی ارتباط میان پوشش و شخصیت است ۵-نتایج بررسی این مقاله مروری-که با ارجاع به بیش از ۸۲ مطالعهٔ معتبر تجربی صورت گرفته- حاکی از آن است که پوشیدن لباس‌های بدن‌نما (body revealing)، زنان را به عنوان یک وسیلۀ (جنسی) -و نه انسان- معرفی می‌کند و در آمار تجاوزات کاملا مؤثر است: منبع: https://fashionandtextiles.springeropen.com/articles/10.1186/s40691-017-0101-5#Abs1 ✍ عبدالمجید خرقانی