🔴 #هندوستان و سیاستی که در #کشمیر مبارزین مسلح می‌آفریند 🔸 دو روز بعد از شهادت ۱۷ فلسطینی در نوار غزه بدست دژخیمان صهیونیست در روز جمعه ۱۰ فروردین، در خلال درگیری‌های میان مبارزین مسلح کشمیری با نیروهای هندی، ۱۷ کشمیری نیز به شهادت رسیدند. این روزها جنوب دره کشمیر منطقه‌ای شده که هر روز خبر پیوستن جوانی به گروه‌های مسلح مبارز علیه حکومت هند منتشر می‌شود و اندی هم نمی‌گذرد که سیستم امنیتی هندوستان رد این جوانان را زده و در محله‌ای و روستایی آنان را گرفتار می‌کند و عمدتا پس از چند ساعتی درگیری مبارزین را به شهادت می‌رساند و خانه‌ی محل اختفای آنان را نیز به آتش می‌کشد. قاعده‌ی نیروهای ارتشی در چنین شرایطی شلیک به هر جنبده‌ای است و حتی اگر مردم معترض و حامی مبارزین مسلح، اقدام به تظاهرات در منطقه‌ی محل درگیری نمی‌کردند باز از شر تیر و ترکش ارتش هندوستان در امان نمی‌ماندند. در واقعه روز یک شنبه ۱۲ فروردین علاوه بر ۱۳ مبارز مسلح کشمیری، ۴ غیرمسلح نیز جان باختند. 🔸 تشییع جنازه‌ی این مبارزین مسلح نیز خود محملی است برای اعلام اعتراض و اعتصاب علیه حکومت هندوستان و این سلسله سر دراز دارد. فارغ از اینکه آیا مبارزه مسلحانه علیه حکومت هندوستان می‌تواند راه نجاتی برای مردم کشمیر از باتلاقی که در آن گرفتار شده‌اند باشد یا نه، نگاه عموم مردم کشمیر به این مبارزین را می‌توان در خلال تشییع جنازه‌ی پرشور آنان دریافت. 🔸 موج نخست مبارزات مسلحانه کشمیری‌ها علیه هندوستان به سال ۱۹۸۸ باز می‌گردد که در آن دوران، جوانان کشمیری عمدتا تلاش می‌کردند از خط مرزی میان هند و #پاکستان عبور کرده و خود را به سمت دیگر مرز یعنی کشمیر تحت کنترل پاکستان برسانند و پس از آموزش‌های نظامی، برای عملیات‌های چریکی به کشمیر بازگردند. این موج با حمایت مستقیم مالی و لجستیکی پاکستان و البته با اشتیاق جوانان کشمیری - اعم از #شیعه و #سنی - همراه بود به گونه‌ای که علی رغم اینکه این گروه‌های نظامی قاطبه سنی مذهب بودند و حتی برخی گرایشات #سلفیت_جهادی داشتند، جوانان شیعه ابایی برای مشارکت و مبارزه در کنار آنان علیه حکومت هند نداشتند. این موج در سال ۲۰۰۳ میلادی و در پی فشار آمریکا به پاکستان برای توقف اردوگاه‌های آموزش نظامی مبارزین کشمیری افول کرد. اما آنچه در خلال سال‌های پس از ۲۰۱۰ شاهد آن بوده‌ایم سر برآوردن موجی جدید از رویکرد میلیتاریستی میان جوانان کشمیری است. این موج جدید البته خصوصیاتی متمایز از قبل دارد. بسیاری از جوانانی که این بار جذب گروه‌های مسلح کشمیری می‌شوند را جوانان با تحصیلات دانشگاهی شکل می‌دهند. جوانانی که عمدتا در یکی دانشگاه‌های بنام کشور هندوستان مشغول به تحصیل بودند. همچنین جمع قابل توجهی از این جوانان از خانواده‌های متمول و برخوردار کشمیری هستند. علاوه بر این، نسل جدید مبارزین کشمیری دیگر مانند گذشته برای مبارزه نیازی به آموزش آنچنانی و عبور از مرز و رفتن به پاکستان نمی‌بینند و تنها از طریق رابطین جذب گروه‌های مسلح شده و زندگی جنگلی خود را آغاز می‌کنند؛ زندگی‌ای که به سختی عمری معادل یک سال دارد. 🔸 پر واضح است که سیاست قلع و قمعی که هندوستان در قبال مردم کشمیر دنبال کرده و هر روز هم بدتر از روز گذشته می‌شود عامل جدی شکل گیری این موج جدید از مبارزات مسلحانه میان جوانان کشمیری است. 🔸 بررسی سابقه‌ای این جوانان نشان می‌دهد که بخش قابل توجهی از این جوانان تجربه‌ای دسته اول از تحقیر و ضرب و شتم را توسط نیروهای امنیتی هندوستان تجربه کرده‌اند و آنانی هم چنین تجربه‌ای نداشته‌اند در برابر هویت تحقیر شده و خرد شده مردم مسلمان کشمیر قرار گرفته‌اند. تنها چند روز پیش از این بود که یکی از شرکت‌های تولیدی در هندوستان تصویر جوانی کشمیری بسته شده بر روی یک جیپ ارتشی را روی یکی از تی‌شرت‌هایش چاپ و کرد و روی آن جمله‌ای در حمایت از این اقدام ارتش هند حک نمود؛ جوانی که بعنوان سپر انسانی توسط ارتش هندوستان روی یک ماشین نظامی بسته شده بود. بالغ بر ۸۰ هزار کشته، ۱۰ هزار مفقود الاثر، مواد متعدد از هتک حرمت نوامیس مسلمان توسط ارتش هند، پرونده‌های باز و بی‌نتیجه حقوق بشری علیه ارتش هندوستان و ... همه و همه در ایجاد موجی از نفرت در نسل جدید و جوان مسلمان کشمیری نقش آفرین بوده است. 🔸 فرافکنی حکومت هندوستان در مقصر جلوه دادن پاکستان برای شرایط امنیتی در کشمیر دیگر کارایی ندارد و اگر موج مبارزین مسلح دهه ۹۰ را می‌شد به پاکستان نسبت داد، باید اذعان کرد که موج مبارزین مسلح پس از سال ۲۰۱۰ زاییده چیزی جز سیاست مشت آهنین هندوستان و نفرت پراکنی علیه مردم کشمیر نیست. ✍ #سرباز_روح_الله_رضوی 🔴 مجمع دانشجویان عدالتخواه دانشگاه تهران 🔴 @ut_edalatkhahi