#مختارنامه را این شبها برای بار دوم دارم دقیق می بینم و این بار به جای تماشای صحنه های حیرت انگیز و پیگیری قصه، بر رویدادها و #دیالوگ ها تامل می کنم؛ ایده #سلیمان_بن_صرد این است که ما برای خونخواهی قاتلان #اباعبدالله ع نباید هیچ ملاحظه کاری بکنیم. وظیفه مان قتال با سپاه #اموی است و جلو می رویم و هیچ مصالحه ای با هیچ کس از جمله #آل_زبیر و حاکم #کوفه نداریم. به زبان امروزی ما مامور به تکلیفیم. خالصانه وارد #جهاد حتی یک نفر به ده نفر می شویم و چه بکشیم و چه کشته شویم پیروزیم. اما ایده #مختار این است که ما باید همه مقدمات را برای یک حرکت موفق را آماده کنیم. اگر لازم بشود، با ال زبیر بیعت می کنیم و بعد بیعت می شکنیم، اگر لازم شود مای بچه شیعه به فرزند #عمر نامه می نویسیم که ما را از زندان آزاد کند و حتی پشت سپاه #توابین را خالی می کنیم تا زمان و وقتش برسد و بتوانیم با تمام قوا کوفه را بگیریم. و تاریخ نشان داده که البته ایده مختار موفق شد و او بود که توانست #انتقام قاتلان اباعبدالله علیه السلام را بگیرد و حرکت توابین در عالم ظاهر کاری پیش نبرد. @vaareh برای هر دو ایده فوق هم اکنون و بین شخصیت های سیاسی الان مصادیقی به ذهنم می رسد که البته نمیتوانم بگویم. اما کمی فکر کنید اگر شما در آن زمان یک جوان پشیمان جامانده از #قافله_کربلا بودید کدام راه را انتخاب می کردید؟ آدم خالص کم تدبیر یا آدم سیاس ناخالص؟