دو شعر به فکر انداز روزی که تو آمدی به دنیا عریان مردم همه خندان و تو بودی گریان ای دوست چنان کن که به وقت رفتن مردم همه گریان و تو باشی خندان .......................................... چنان بایدت زیست اندر جهان که بعد از تو گویند : حیف از فلان نه چون مدت عمرت آید به سر بگویند : ای کاش ازین زودتر !

حدیث کسا برای کودکان قسمت اول

حدیث کسا برای کودکان قسمت دوم

🔰حجت الاسلام دکتر زیبایی نژاد(۱) (قانونگذاری در بحث جمعیت) 🔻یکی از تمایزات فقه رساله ای با فقه راهبردی، تمایز مقیاس خرد و کلان است، یعنی گاهی اوقات، حکم شرعی در مقیاس خرد با حکم شرعی در مقیاس کلان تفاوت دارد. مثلا فردی ازدواج کرده است، در این جا فرزندآوری برای وی مستحب است نه واجب؛ اما گاهی حاکمیت می خواهد برنامه توسعه را طراحی کند، در این حالت نمی توان گفت فرزندآوری همچنان حکم ترجیحی است، بلکه با لحاظ پیامدها و لوازمی که مسئله تحدید نسل دارد، توجه به جمعیت برای حاکمیت از واجبات مهم است. 🔻این تفاوت در تغییر حکم است، اما گاهی، فهم تزاحم در مقیاس خرد با مقیاس کلان تفاوت دارد. یکی از مواردی که تزاحم در آن رخ می دهد، تزاحم در اهداف است، مثلا در طرح غربالگری می گویند هدف ما این است که فرزندان سالم متولد شوند و یکی دیگر از اهداف حاکمیت، تکثیر نسل است. حال اگر این دو با هم تزاحم کنند چه باید کرد؟ اینجا باید اهداف را رتبه بندی کرد و بر اساس آن تصمیم گرفت، گرچه شاید نتیجه آن، به تصمیم سختی منجر شود اما باید توسط حاکمیت مورد توجه قرار گیرد. در مثال مذکور، ما باید به خاطر اهداف مباحث افزایش جمعیت درصد خاصی از بیماری را برای یک مصلحت بزرگتر یعنی آینده کشور بپذیریم. 🔻تفسیری که هم اکنون شورای نگهبان بر اساس آن تصمیم گیری می کند این است که قوانین نباید مخالف شریعت اسلامی باشند. باید توجه کرد که مخالفت با شریعت در نگاه شورای نگهبان، با ادبیات فقه رساله ای تعبیر می شود؛ اما وفق ادبیات راهبردی این تحلیل بسیار اشتباه است. با مطالعه سیر تحول قوانین در حوزه زن و خانواده در سی سال اخیر، متوجه می شویم که فقه در زمین مدرنیته به بازی گرفته شده است، یعنی ما در این سی سال با بازی با احکام به سمت بین المللی برابری می رویم. 🔻 طبق دیدگاه مرحوم نائینی، در حوزه مباحات، حاکم مصلحت ببیند می تواند قانون گذاری کند. من معتقدم که در فقه راهبردی این نکته یک خطای آشکار است، در فقه راهبردی، حوزه مباحات به معنایی که در فقه رساله ای وجود دارد نیست. احکام تکلیفی در حوزه فقه راهبردی سه حالت دارند، گاهی برای حاکمیت مصلحت ملزمه برای مداخله وجود دارد (واجب حکومتی)، گاهی برای حاکمیت مصلحت راجحه برای مداخله وجود دارد (راجحه حکومتی) و گاهی حاکمیت نباید مداخله کند (حرام حکومتی). مقصود ما از مصلحت در این جا، مصلحت با موازینی است که شرع تعیین می کند، نه مصلحت عرفی. اگر مراد مصلحت عرفی باشد، یعنی ما به کارشناسان مراجعه کنیم و دیدگاه آن ها را بدون توجه به جهت گیری های شرعی بپذیریم، نتیجه ای جز سکولار شدن حاکمیت نخواهد داشت. ✔️۱۶ دی ۱۳۹۹ @law_Philosophy

🔰حجت الاسلام دکتر زیبایی نژاد(3) 🔻هر چه سطح تحصیلات مدرن و صنعتی شدن جامعه بالاتر رود، تحرک اجتماعی بیش تر می شود و تحرک اجتماعی حالت معکوسی با فرزند آوری دارد. در استان سیستان و بلوچستان هم صنعت کمتر وارد شده است و هم تحصیلات مدرن، از همین روست که شیب کاهش جمعیت در این استان کندتر از استان های دیگر است. 🔻 نقش سیاست های حمایتی دولت ها در کاهش جمعیت قابل توجه است. از زمانی که دولت های رفاهی در دنیا آمده اند، هر چه بیش تر خدمات رفاهی را بسط داده اند، رشد جمعیت بیش تر کاهش پیدا کرده است. برخی گمان می کنند غربی ها در سیاست جمعیتی ما نقش دارند، در حالی اتحادیه اروپا نیز با این معضل مواجه است. برخی کشورها 5 درصد بودجه خود را برای حمایت از جمعیت قرار داده اند و با این حال، حتی رشد جمعیتی خود را به حد جانشینی نیز نتوانسته اند برسانند. 🔻من معتقدم الگوهای توسعه عامل بسیاری از مشکلات ما هستند، و سوگمندانه این نکته را جامعه شناسان سکولار زود تر از ما متوجه شده اند. در ایران، برنامه های توسعه جریان های نئولیبرالیسم را نهادینه کرده اند، از همین روست که نسل جدید فهم متفاوتی نسبت به ازدواج و فرزندآوری دارد. برخی از موادی که در این مصوبات وجود دارد، نه تنها مثمرثمر نیستند بلکه خطرناکند. 🔻 در برخی از شیوه ها، مطرح کردن و تبلیغ فرزند آوری، بازی با اعصاب مردم است. امر به معروف در جامعه ای جواب می دهد که احساس همبستگی اجتماعی وجود داشته باشد،ولیکن اگر مردم آمر را جدا از خود بدانند این تبلیغ نه تنها هیچ فایده ای ندارد بلکه اثر معکوسی خواهد داشت. وقتی می بینیم که جوان فعلی ما با نظام تربیتی و منطق مادی گرایی بزرگ شده است، تبلیغ در راستای افزایش جمعیت جواب نخواهد داد. ✔️۱۶ دی ۱۳۹۹ @law_Philosophy

🔰حجت الاسلام دکتر زیبایی نژاد(۲) 🔻من معتقدم حوزه مباحات، نقطه آغاز حاکمیت ابلیس است، یعنی ابلیس از جایی وارد می شود که ما غافل هستیم. به این مثال توجه کنید، از یک نگاه، رقص دختر و پسر شش ساله در یک برنامه تلویزیونی اشکال ندارد چراکه آن ها به سن تکلیف نرسیده اند، اما آیا ما حق داریم چنین برنامه ای را پخش کنیم؟ اگر با این برنامه ذائقه آن کودک تغییر کرد، آیا می توان در بزرگسالی آن را کنترل کرد؟ 🔻در فقه راهبردی تمایزی بین ساحت اعتقادی و رفتاری به آن گونه که در فقه رساله ای ترسیم می شود وجود ندارد. به بیان دیگر، حاکمیت موظف است برای آنچه که مصلحت جامعه اسلامی است برنامه ریزی کند و مهم ترین مصلحت در جامعه اسلامی، ارتقاء متناسب بینش ها، گرایش ها و رفتار ها است. بر این اساس، اگر بخواهیم برای جمعیت برنامه ریزی کنیم باید به پیامدهای اخلاقی آن ها هم توجه کنیم. 🔻مباحثی مانند جمعیت از مباحث میان رشته ای است که در کشور ما به بعضی از ساحت های خاص تقلیل پیدا کرده است. مسئله جمعیت دارای ابعاد مختلف اعتقادی، تربیتی، روانشناختی، اخلاقی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و بهداشتی دارد، باید برای تصمیم گیری در مورد آن، افراد کارشناس هر رشته با تناسب تاثیر هر بُعد حضور داشته باشند که متاسفانه این اتفاق نیفتاده است. 🔻یکی از مهم ترین اشکالات ما «تب اقدام» است. یعنی ما قبل از آنکه یک پدیده و اشکال را بفهمیم برای حل آن اقدام می کنیم. من معتقدم اگر تمام آنچه که امروزه در مجلس پیرامون جمعیت تصویب می شوند، مو به مو انجام شوند اتفاق مهمی در خصوص جمعیت نخواهد افتاد، چراکه این قبیل قانون گذاری ها، فاقد پیوست تحلیلی هستند. یک گاف بزرگ در تحلیل این است که سیاست های جمعیتی که ما در اواخر دهه 60 اتخاذ کردیم، هم اکنون منجر به تقلیل جمیعت شده است، در حالی که من معتقدم 5 یا 10 درصد تحولات فعلی ناشی از برنا ریزی های اواخر دهه شصت بوده است، اصولا کاهش رشد جمعیت مربوط به قبل از آن یعنی اوایل دهه 60 است. ✔️۱۶ دی ۱۳۹۹ @law_Philosophy

جهت به دست آوردن دل مخدّرات کانال👇👇👇 شعری از مرحوم نسیم شمال: 👇*جهت تلطیف فضا* 👇 دو زن در خانه آوردن خلاف است زنان را از خود آزردن خلاف است ز زنها تو سری خوردن خلاف است ز يک زن بيشتر بردن خلاف است   بلي در عهد سابق بی بهانه دو زن می بُرد هر مردی به خانه ولی امروز و اين عهد و زمانه ز يک زن بيشتر بردن خلافست   ببر يک زن تو در فصل جوانی دو زن باشد بلای ناگهانی به يک زن كن قناعت تا توانی ز يک زن بيشتر بردن خلاف است   زنان چون ميوه ی باغ بهشتند همه پاكيزه و نيكو سرشتند ولی بسته به بخت و سرنوشتند ز يک زن بيشتر بردن خلافست   دو زن در خانه ات بی خوف و تشويش نمايند از سبيلت وصله بر ريش ز تو دوری كند بيگانه و خويش ز يک زن بيشتر بردن خلافست   دو زن بردن ز شهوت يا صداقت بُوَد امروزه از فرط حماقت ولی اين كار مي خواهد لياقت ز يک زن بيشتر بردن خلافست   چو يک زن مي بری نيكو نگه دار زن بيچاره را از خود ميازار گر آزردی شود حق از تو بيزار ز يک زن بيشتر بردن خلافست   شنيدستم به عهد شاه عباس غلامی بود نامش حاجی الماس سه زن بگرفت شد نصف سرش طاس! ز يک زن بيشتر بردن خلافست   زن اول به تو حرمت گذارد زن دوم دمار از تو درآرد زن سوم به خاكت می سپارَد ز يک زن بيشتر بردن خلافست   زن اول تو را در فال نيک است زن دوم به ملك تو مليک است زن سوم به خون تو شريک است ز يک زن بيشتر بردن خلافست   زن اول به پايت جان فِشانَد زن دوم تو را هرجا كِشانَد زن سوم به قبرت می طَپانَد! ز يک زن بيشتر بردن خلافست   يكی گويد چه آوردی تو امشب؟ يكی گويد كجا بودی تو ديشب؟ يكی گويد چرا رفتی پريشب ؟ ز يک زن بيشتر بردن خلافست 😃😃😃😃😃 عجب زنی داشته مرحوم نسیم شمال: زن اول به پایت جان فشانَد!!!

مستِ مِیِ جامِ توأم، یاعلی مرغِ لبِ بامِ توأم، یاعلی حُبّ تو سرمایه ی جان و دلم عشق تو آمیخته شد با گِلَم بوی بهشت از نجفت می وزد وای بر آن کس که ز تو دَم نزد وقت اذان، نام تو را می برم نازِ غلامان تو را می خرم بی تو، جهان همچو شبِ بی چراغ با تو، نگیرم ز کسی من سراغ هر که به عشق تو شود مبتلا جایزه اش: یک سفر کربلا مزد فداکاریِ تو، کوثر است حضرت زهرا گلِ پیغمبر است ثانیِ پیغمبرِ خاتَم تویی بعدِ نبی، سَروَرِ عالَم تویی اَشهَدُ اَنّ که تو هستی ولیّ ذکر شب و روزِ همه: یاعلی قصد من از شعر، فقط لطفِ توست گر تو بخواهی، شود حالم درست یاسرم و شاعرِ ایران زمین الحمدلله ربّ العالمین . . . احمدیاسر وافی یزدی

کانال اشعار من در تلگرام https://t.me/joinchat/T1cuigSBarxi0rfx

روز و شب وِردِ زبانم یا علی است قلب و روح و جسم و جانم با علی است حُبّ او دل را مُصَفّا می کند زهر را مثلِ مُربّا می کند یازده نور خدا از نسلِ اوست دشمنان را با نگاهی کرده دوست مستِ جامِ عشقِ او باشد بهشت دوستی با غیر حیدر هست زشت هادی و مَهدیّ و نورِ عالَم است جانشینِ بی بدیلِ خاتَم است محوِ رخسارش شده بنتِ اَسَد حاصلِ عُمرِ محمّد (ص) تا اَبَد در حقیقت کعبه زایشگاهِ او ثانیِ احمد، دلِ آگاهِ او هست تنها مونسِ من، یادِ او مکه خواهم موسمِ میلادِ او هر که دارد در دلش حُبّ علی در جهانِ ذَر به رب گفته: بلی وقت مردن، چشم من بر در بُوَد یک نگاهش مُنجیِ یاسر شَوَد احمدیاسر وافی یزدی

خیلی ها می پرسند: چطور شاعر شدی؟ یا چه جوری میشه شاعر شد؟ من یک شاعرِ فنیِ کلاس و استاد دیده، نیستم آنچه می سُرایم بیشتر نظم است نه شعر کلاس شعر هم نرفته ام. قافیه و تا حدودی وزن را می فهمم اما از بحرهای عَروضی فقط نام برخی شان به گوشم خورده احساس می کنم هر کسی می تواند ناظم شود. کافی است چند بیتِ و لو دَرِ پیتی بگوید و آن را برای اصلاح به دست شخصی ماهر بدهد به مرور با اشکالات قافیه و وزن سروده های خود آشنا می شود خود من در کودکی اشعاری می گفتم و پدرم آنها را اصلاح می کردند اولین بیتی که سرودم، این بود: اگر خواهی شوی هُشیار و بیدار همیشه هر کجا بُگذر ز سیگار شاید اولین شعری که به صورت جدّی سرودم، درباره ی خود پدرم بود که با این بیت آغاز می شد: اسمِ پدرم حسینِ وافی در علم و هنر بسی است کافی خیلی دوست دارم در فراغتی علم عَروض و قافیه را هم نزد استادی بیاموزم گاهی می شود که بعضی از دوستان به وزن برخی از ابیاتم گیر می دهند این ناشی از همان مسلّطِ کامل نبودن بر فنّ وزن شعر است حدس می زنم ذوقِ شعرسُرایی یا حداقل نظم گویی، در غالب افراد وجود دارد و کافی است شروع کنند و ادامه دهند تا این چشمه درونی بجوشد و از آن ابیاتی زیبا بِتَراود در عین حال نباید از خاطر برد که: شاعر اگر سعدیِ شیرازی است بافته های من و تو بازی است احمدشاعرِ ببخشید یاسرِ وافی!

لعنِ بر دشمنان مادر سادات