🔸 سرباز وطن 🔹 سال‌های سال است که در تلویزیون و بسیاری از رسانه‌های رسمی و غیررسمی، از عبارت «شهید وطن» استفاده می‌شود. به نحوی که امروز اگر کسی لابلای صحبت‌هایش در مورد شهدای جنگ تحمیلی یا شهدای مدافع حرم، برای ایشان از عبارت «شهدای اسلام» استفاده کند، این عبارت به گوش شنونده نامأنوس می‌آید. 🔹 این در حالی است که تا دیروز شعار می‌دادیم «رزمندگان اسلام نصرت عطا بفرما»، «رزمندگان اسلام»، عبارتی که این روزها در گفتارهای عمومی با عبارت «سرباز وطن» جایگزین شده‌است. و آنقدر تکرار شده که حتی گاهی خود خانواده‌های شهدا نیز ناخودآگاه از این عبارت استفاده می‌کنند. کار به جایی رسیده که عبارت سرباز وطن درباره شخصیت بین‌المللی و باعظمتی چون حاج قاسم نیز استفاده می‌شود. 🔹 ۱. خدا را شکر که هنوز به قدر کافی فیلم و متن و وصیت‌نامه از شهدا موجود است. شهدای ما از دفاع مقدس، تا شهدای مدافع حرم و حاج قاسم عزیز، همگی در کلام و مکتوب، خود را سرباز اسلام و انقلاب و امام خمینی و امام خامنه‌ای عنوان می‌کردند و برای یک لبخند امام جان می‌دادند. پرتکرارترین مفاهیم در وصیت‌نامه شهدا، مفاهیم و عباراتی چون اسلام، امام حسین علیه السلام، امام خمینی و ولایت فقیه است. شهدای مدافع حرم هم که تکلیفشان با این مقولات کاملا مشخص است. 🔹 ۲. در تاریخ ایران اسلامی، آنهایی که عنوان ملی‌گرایی داشته‌اند، هیچ‌گاه دردی از این کشور دوا نکرده‌اند، و پرونده آنان از خیانت به این مرز و بوم انباشته است. 🔹 ۳. شهدای ما در مقابل دشمنانی که این کشور را هدف گرفته بودند شهید شدند، اما آیا هدف دشمنان از مقابله با این نظام، چیزی جز نابودی اسلام ناب محمدی و شیعی بوده؟ و این یعنی شهدای ما در دفاع از کیان اسلام به شهادت رسیده‌اند. 🔹 بله! چون که صد آمد، نود هم پیش ماست. وقتی کسی غیرت دینی و اسلامی داشت، غیرت ملی و ناموسی هم پیدا می‌کند. و وقتی از اسلام دفاع شد، و اسلام برقرار شد، مرزهای کشور و نوامیس کشور هم در امان خواهند ماند. اما فروکاستن آن هدف بزرگ، به این زیرهدفها صحیح نیست. بدیهی است آن کسی که غیرت ناموس خود را ندارد، صد البته که غیرت ملی و جرأت دفاع از وطن هم نخواهد داشت. 🔹 ۴. بعضی برای زیر سوال بردن مسئله «سرباز اسلام» بودن شهدا، شبهه شهدای مسیحی را عنوان می‌کنند. اولا کسی چه می‌داند که در جبهه و تا پیش از شهادت، بر آنها چه گذشته‌است، کما اینکه موارد بسیاری در وصیت‌نامه‌های ایشان و نقل قول‌های خانواده‌هایشان، دیده می‌شود که ایشان حضرت مسیح علیه‌السلام را در حضرت امام خمینی متجلی دیده‌اند. ثانیاً حتی اگر ایشان تا زمان شهادت هم مسیحی متعصب! مانده‌باشند، نمی‌توان به خاطر حداکثر ۲۰۰ شهید اقلیت مذهبی، در مقابل ۳۰۰_۲۰۰هزار شهید مدافع اسلام، همه شهدا را شهید وطن خطاب کرد. و بار معنایی حاصل از این خطاب را بر ایشان تحمیل کرد. 🔹 ۵. شبهه دیگر در مورد شخص حاج قاسم است، که عنوان می‌شود وقتی ایشان گفته بر مزار من فقط کلمه سرباز نوشته شود، چه اصراری بر سرباز ولایت خواندن ایشان هست؟ هرچند به نظر می‌رسد مقصود ایشان از این سخن، ابراز تواضع، و این بوده که در مقابل نام ایشان از القاب و درجاتی چون سردار و سرلشکر استفاده نشود، اما از این که بگذریم، این صرفا یک وصیت برای سنگ مزار ایشان است، و ایشان همچون دیگر شهدا، بارها و بارها خود را سرباز ولایت و شاگرد مکتب انقلاب خوانده‌اند. 🔹 ۶. سال‌هاست که جریان لیبرال کشور، در جهت عرفی کردن شهادت و تنزل مقام شهدا تلاش می‌کند، تا از این طریق بتواند درجه حجیت کلام و عقایدشان را کاهش دهد، و نسبت آنها را با اسلام و ولایت فقیه انکار کند و به مرور زمان به فراموشی بسپارد. 🔹 متأسفانه نیروهای مذهبی نیز بعضاً با این توجیه که نباید برای نسل امروز شهادت را دور از دسترس نشان داد، در همین زمین بازی کرده‌اند. و مثلا عنوان می‌کنند که در میان شهدا همه تیپ آدمی داشته‌ایم. این درست است که در میان شهدا، حتی افراد لات و لاابالی هم بوده‌اند، اما این پیشینه آن‌هاست، و آنها تا در مکتب جبهه ادب نشدند و متخلق به اخلاق شهدا نگشتند، به فیض شهادت نرسیدند. 🔹 ۷. این تغییر از عبارت سرباز اسلام و سرباز ولایت، به سرباز وطن، شهدای ما را که نماد عظمت روحی بوده‌اند، هم‌ردیف سربازان نژاد پرست آلمانی و انگلیسی و فرانسوی یا فلان سرباز کامیکازی ژاپنی قرار می‌دهد که از وطنشان دفاع می‌کردند، و چه ظلمی بالاتر از این؟ 🔹 ۸. ما استاد تبدیل فرصت‌ به تهدید هستیم. وقتی این همه شهید، و حاج قاسمی با این سطح از مقبولیت داریم، ظرفیتی که با خون دل به دست آمده، به جای اینکه از این فرصت برای تبلیغ مکتب امامین انقلاب استفاده کنیم، که این مکتب چنین شاگردانی تربیت کرده، آنرا متصل به وطن می‌کنیم. و این هم از مظلومیت اسلام و شهدا و خمینی کبیر و امام خامنه‌ای است. @valaadiyat #سرباز_وطن

🔸 ریاضت و شهادت چند نکته در باب جایگاه شهادت 🔹 در روزهای گذشته، نوشته‌ای از همسر یکی از شهدای مدافع حرم خبرساز شد و عده‌ای نیز بر مبنای آن، از برخی کج‌سلیقگی‌ها در معرفی شهدا گله کردند. 🔹 واقعیت این است که عموماً هنگام سخن گفتن از شهیدان، دو نوع نگاه مطرح می‌شود، و یا حداقل نوع طرح بحث به گونه‌ای است که مخاطب را به سمت یکی از این دو نگاه سوق می‌دهد، ▪️ نگاه اول شهدا را انسان‌هایی دست‌نیافتنی معرفی می‌کند، که عامل به تک‌تک مستحبات، و منزه از تمام مکروهات بوده‌اند، و در طول عمرشان هیچ خطایی از ایشان سر نزده‌است. نتیجه این نگاه، دورشدن شهدا، از دسترس نوجوانان و جوانان، و درنتیجه، ناامیدی ایشان از رشد معنوی و نزدیک شدن به مقام شهداست. ▪️ نگاه دوم مبتنی بر این است که شهیدان، غالباً اهل مستحبات و مکروهات نبوده، و‌ فقط آدم‌هایی مهربان و خانواده‌دوست بوده‌اند. نحله‌های افراطی این نگاه، بعضاً به مخاطب القا می‌کند که بخش قابل توجهی از شهدا حتی نسبتی با احکام و برخی واجبات شرعی هم نداشته‌اند، و وقتی شهدا چندان نسبتی با دین نداشته‌باشند، مسئله «سرباز وطن» مطرح می‌شود، و این که شهدا برای حفظ وطن رفتند، نه برای اسلام و انقلاب و امام. (در این رابطه قبلاً در #سرباز_وطن گفتیم) 🔹 هرچند نگاه اول عمدتا در دهه هفتاد رایج بود، و سال‌هاست که منسوخ شده، و شاید فقط در رسانه‌ای کوچک، یا به سلیقه شخصی بعضی خبرنگاران صداوسیما اعمال شده باشد، اما نگاه دوم به علت فراگیرشدن رویکرد روشنفکری در مذهبیون، و عرفی سازی شهید و شهادت، به شدت طرفدار دارد و پیگیری می‌شود. و اصلا در کشور انگار عده‌ای خود را موظف می‌دانند که هر از گاهی این نگاه را یادآوری کنند! اما لااقل در یکی دو دهه اخیر، آنچه ما در رسانه‌ها و حتی رسانه ملی دیده‌ایم، نگاه دوم بوده، و سعی در زمینی نشان دادن شهدا، و حتی بعضاً سریال‌هایی در تلویزیون پخش شده، که شهدا را آدم‌هایی عیاش، و اهل بگو و بخند با نامحرم در خلوت‌ها نشان داده‌اند، 👇👇👇