۲۱اردیبهشت ۱۴۰۳ گذشت، نتایج انتخابات هم مشخص شد. نامزدهای منتخب و غیر منتخب را کاری ندارم، از نظر من پیروز و بازنده انتخابات فراتر از این حرف‌هاست. برنده و بازنده انتخابات دور اول و دوم مجلس را چه کس یا کسانی بدانیم؟ اگر تقوای سیاسی را مدنظر بگیریم، دو گروه با دو رفتار کاملا متضاد، شکست همه ما را در انتخابات رقم زدند. (در مورد کنش‌های سیاسی اسلامشهر در این انتخاباتش سخن می‌گویم) اول گروه یا گروه‌هایی که فقط انتخاب یا عدم انتخاب یک‌نفر را عامل سعادت یا بدبختی شهر معرفی کردند و در انتخابات اخیر، با منطقه‌گرایی افراطی، فرصت رشد سیاسی مردم شهر را به دعوای تهران_شهرستان تبدیل کردند و انگار نه انگار که حکیم انقلاب، بارها #وحدت و #منافع_ملی را خط قرمز معرفی کرده‌اند. اما این‌جا در جنوب‌غربی تهران عده‌ای دعوای مرکز_حاشیه را پررنگ می‌کنند!!! مگر نه این‌که طبق قانون اساسی، هر نماینده مجلس، نماینده کل کشور است؟ مگر نه‌این‌که مسائل اجرایی شهر را باید از مقامات اجرایی مطالبه کرد و نه نماینده قانون‌گذار؟ مگر نه این‌که مشغولیت نمایندگان به امور اجرایی حوزه انتخابیه انان را از مسائل کلان ملی و بین‌المللی غافل می‌کند و چه بسا به مفاسد و زدوبندهای کلان هم دامن بزند؟ چه بسا مسائل فرهنگی و سیاسی و اقتصادی ملی و بین‌المللی لَنگ مانده‌است تا آن نماینده حوزه انتخابیه‌اش را رها کند و به کمی دورتر از دماغش هم فکر کند؟ اما گروه دوم که من می‌اندیشم کارشان از گروه اول هم زشت‌تر بود، تخریب رویکرد گروه اول و تخریب آن نماینده بود، به‌نحوی‌که گویا انتخابات بین رای آوردن و نیاوردن آن شخص دایر شده‌است. این گروه هم البته دغدغه‌ای از سرتقوا نداشتند و منافع ملی را هم نمی‌دیدند صرفا می‌گفتند فلانی نه!!! این را از شادی پس از انتخابات و تعیین نماینده بومی جایگزین می‌توان به‌وضوح مشاهده کرد. و آن نتیجه‌ای که باخت همه را در پی داشت، کاهش مشارکت بود. هیچ‌کدام از ما و این‌دو گروه تمرکزشان را از گروه‌‌های خودی همیشه پای کار برنداشتند. کاش می‌شد به آن‌ها فهماند در انتخابات، مساله اصلی مشارکت بالاست. آنگاه هر کدام از شما می‌توانستید با تمرکز بر افرادی که حتی نمی‌دانستند که دیروز انتخاباتی در این شهر برگزار است، آرای مخالف و موافق آن نامزد را افزایش بدهید. اما دریغ و صددریغ که بی‌بصیرتی‌ها همیشه کار به دست جبهه حق داده‌است. دانشجویان امریکایی امروز کف دانشگاه‌ کتک می‌خورند و برای فلسطین کم نمی‌گذارند، وای بر ما اگر خودمان را به این دعواهای بیهوده سرگرم کنیم و یادمان برود عهد مشترک ما و شهیدان چه بوده‌است؟ که آنان آن عهد را ادا کردند ولی آیا ما هم منتظر آن عهد هستیم؟؟؟ اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا #ز_فتحی