💎 #اندکی_تامل... این زخم، زخم کهنه ای است... موضوع صاحب شدن #اراضی ورزنه بر می گردد به بیست سال پیش که بحت فرمانداری مطرح شد. چون وسعت شهرستان ورزنه از نظر فعالیت های اجداد ما و آثار باقی مانده از این مردمان کوشا و پر تلاش در دشتی وسیع می توانست این شهر را هم به جهت وسعت و هم از نظر جمعیت، قانونا به شهرستان تبدیل کند. متأسفانه شهر کوهپایه و همچنین شهر هرند برای کمبود وسعت بخش های خود، برای گرفتن امتیاز فرمانداری، دست به تغییر نقشه و تصرف اراضی لاینفک ورزنه زدند. جالب اینکه چون همه ی اختیارات و کارها در این خصوص به دست خودشان بود، بدون اطلاع بزرگان ورزنه و مردم مخفیانه انجام داده اند. اگر هم بعضی از مسئولین ورزنه که عمدتا از اهل کوهپایه بودند اطلاع داشتند و اهالی ورزنه پس از کشف موضوع تغییر مرز اراضی معترض می شدند، در جواب می گفتند که دروغ است و صحت ندارد. حالا هم تا دیر نشده باید جلو این کار گرفته شود که خدای نکرده مردم در کارهای ثبتی و سندی و قباله ای (چون در ورزنه رسم است در موقع ازدواج، مقدار زمین پشت قباله ی دختر می اندازند که به نام دختر ثبت شود) در آینده دچار مشکل نشوند. عمدتا این گونه تصمیمات غلط برای به دست آوردن امتیاز و یا حل یک مشکل قانونی، متأسفانه در آینده باعث بحث و جدال بین بخش های هم جوار خواهد شد که به هیچ عنوان صورت خوشی ندارد. مثل این می ماند که شخصی عمداً بین اهالی چند منطقه، اختلاف هدفمند و طولانی مدت به وجود بیاورد. مردم شهرستان ورزنه از قدیم الایام تا کنون در اراضی و دشت ها و بیابان های اطراف فعالیت داشته اند و آثار تاریخی به جا مانده از فعالیت آن ها به وضوح روشنگر این مطلب می باشد.( برای این گونه آثار، می توان از وجود قلعه ها، اطاقک ها. کوره های آجر، زغال و گچ، بوکن ها و حفر چاه های آب و...... نام برد که در دشت و بیابان های اطراف وجود دارد که از سالیان دراز در دشت ها خود نمایی می کنند. قدیمی ها راهنمایان خوبی برای برای نشان دادن این گونه آثار هستند. + #فامیل_دور...😐 @Varzanehnews1