eitaa logo
وصیت🇵🇸✌️
219 دنبال‌کننده
562 عکس
675 ویدیو
10 فایل
مخاطب خاص کانال اصلی (وصیت نامه) @death1
مشاهده در ایتا
دانلود
7.03M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
نقاره‌زنی در برای اولین‌ بار گروهی از خادمان حرم علیه‌السلام به مناسبت میلاد امام هشتم شیعیان، با حضور در برای نخستین‌بار به نقاره‌زنی پرداختند.
«ياد آخرت بهترین وسیله برای تربیت است...» است و شهدا رو یاد کنیم با فاتحه ای به همراه صلوات
2.58M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
آلوده شدیم... -مـٰا‌را‌به‌کربلا‌برسانید خـٰاک اینجا‌به‌ما‌نمیسازد
السَّلامُ عَلَیكَ یا أباعَبدِالله وَ عَلی الأرواحِ الَّتي حَلَّتْ بِفِنائِك عَلَیْكَ مِنّي سَلامُ اللهِ أبَداً ما بَقیتُ وَ بَقیَ الَیلُ و النَّهار،وَ لا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ العَهدِ منّي لِزیارَتِکُم السَّلامُ علیٰ الحُسَینِ وَ عَلیٰ عَلي بن الحُسَینِ وَ عَلیٰ أولادِ الحُسَینِ وَ عَلیٰ أصحابِ الحُسَینِ عَلَیهِ السَّلام...
🔴 ندای فرشته منادی در هر شب جمعه   🔵 در باب شب جمعه ما روایات متعددی داریم؛ یک روایت از پیغمبر اکرم(صلّی الله علیه وآله وسلّم) است که حضرت فرمود: 🌕 «إِنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی یُنْزِلُ مَلَکاً إِلَی السَّمَاءِ الدُّنْیَا کُلَّ لَیْلَةٍ فِی الثُّلُثِ الْأَخِیرِ»؛ خداوند در هر شب، در ثلث آخر شب، فرشته ای را به آسمان دنیا فرو می فرستد؛ «وَ لَیْلَةَ الْجُمُعَةِ فِی أَوَّلِ اللَّیْلِ»؛ شب جمعه هم که می شود از اوّل شب می فرستد؛ «فَیَأْمُرُهُ فَیُنَادِی»، به او فرمان می دهد، پس او ندا می کند. حالا نداهایش چیست؟ 🔹 «هَلْ مِنْ سَائِلٍ فَأُعْطِیَهُ»؛ 🔺 آیا درخواست کننده ای هست که من درخواستش را اجابت کنم؟ 🔹 «هَلْ مِنْ تَائِبٍ فَأَتُوبَ عَلَیْهِ»؛ 🔺آیا توبه کننده ای هست که توبه اش را بپذیرم؟ 🔹«هَلْ مِنْ مُسْتَغْفِرٍ فَأَغْفِرَ لَهُ»؛ 🔺آیا کسی هست که طلب آمرزش کند و او را بیامرزم؟ 🔹«یَا طَالِبَ الْخَیْرِ أَقْبِلْ»؛ 🔺ای کسی که طالب خوبی ها هستی، روی بیاور؛ 🔹 «یَا طَالِبَ الشَّرِّ أَقْصِرْ»؛ 🔺ای کسی که نعوذبالله به سمت شرّ داری می روی، دست بردار. 🔹«فَلَا یَزَالُ یُنَادِی بِهَذَا إِلَی أَنْ یَطْلُعَ الْفَجْرُ»؛ 🔺این فرشته آن قدر ندا می کند تا سپیده دم بدمد. 🔹 «فَإِذَا طَلَعَ الْفَجْرُ عَادَ إِلَی مَحَلِّهِ مِنْ مَلَکُوتِ السَّمَاءِ» 🔺وقتی که فجر طالع می شود، برمی گردد به همان محلّ خودش که ملکوت آسمان است. 📚بحارالأنوار  ج ۳ ص ۳۱۴