هر کس بدون توبه از این گناهان از دنیا برود هیچ عملی از او مقبول نیست عبارتند از: شرک، قتل نفس، تهمت، بدعت و نفاق پرداخته و هر یک از این امور پنج گانه را در عبارت کوتاهی بیان می‌کند و می‌فرماید: «همتایی برای خدا در عبادتی که بر او فرض کرده قرار دهد یا خشم خود را با کشتن بیگناهی فرو نشاند یا کسی را به سبب عملی که دیگری انجام داده نکوهش کند. (و او را متّهم سازد). یا برای به دست آوردن حاجتی که به مردم دارد بدعتی در دین خدا بگذارد یا مردم را با دو چهره ملاقات کند و در میان آنان با دو زبان سخن بگوید (و نفاق و دو رویی پیشه کند) در آن چه گفتم بیندیش؛ (و بقیه را بر آن قیاس کن) چرا که هر چیز را با مثل و مانندش می‌توان شناخت» (.153نهج البلاغه)

راه شناخت نیکان و بدان : «بدان هر ظاهری باطنی دارد همانند خود، آن چه ظاهرش پاک و خوب است باطنش نیز پاک و خوب است و آن چه ظاهرش خبیث و بد است باطنش نیز خبیث است»«از کوزه همان برون طراود که در اوست».برای پاک شدن برون، چنین می‌فرماید: «بدان هر عملی رویشی دارد و هیچ رویشی از آب بی نیاز نیست و آب‌ها مختلفند آن چه آبیاری اش پاکیزه باشد نهالش پاک و میوه اش شیرین است (پیامبرو جانش امام علی آب حیات انسانی است) و آن چه آبیاریش ناپاک باشد نهالش ناپاک و میوه اش تلخ خواهد بود»در واقع از سه چیز نشأت می‌گیرد: بذر خوب و زمین خوب و آب خوب. به یقین بذر انسان‌ها با توجه به فطرت پاک خداداد خوب است. هر گاه وراثت محیط که به منزله زمین است و تعلیم و تربیت که به منزله آب است پاک و پاکیزه باشد، آثار وجودی انسان‌ها ارزشمند و پاک و پاکیزه خواهد بود.(خطبه 154نهج البلاغه)

🏴 سالروز شهادت امام جعفر صادق علیه‌السلام تسلیت‌باد 📹 حدیثی تکان‌دهنده از حضرت امام صادق علیه‌السلام به بیان استاد شهید آیت‌الله سید محمدباقر صدر @HawzahNews

🎧 #صوت ⚫️ غلام با معرفت امام صادق علیه‌السلام 🎤حجت الاسلام عالی 🆔 @balagh_ir

🏴نوحه فوق العاده زیبا 🎥 «قال الصادق»...با نوای حنیف طاهری #امام_صادق -------------------- 🏴 کانال صرفا جهت اطلاع طلاب 📡 @serfan_jahate_ettela_t

افراد دانا و نادان هر دو در تلاشند؛ولی دانا چون در جاده اصلی حرکت می‌کند لحظه به لحظه به مقصد نزدیک تر می‌شود؛ولی نادان چون در بی راهه گام بر می‌دارد لحظه به لحظه از مقصد دورتر می‌شود و به تعبیر دیگر تلاش‌های او نتیجه معکوس دارد.یصلح؛کسی که بدون آگاهی عملی انجام دهد آن چه را خراب می‌کند بیش از آن است که آباد می‌کند». [۱] ---------- [۱]: ۱) اصول کافی، جلد اوّل، صفحه ۴۴، باب عمل بغیر علم حدیث ۳.

پیروزی در آزمون الهی روزی پیامبر با جمعی از یارانش بود، مردی خدمت حضرت آمد گفت: من پیر عیالوارم، ضعیف و ناتوان هستم و چیزی از مال دنیا ندارم، مر یاری کن و از این زندگی سخت برهان. اصحاب نگاهی به سیمای پیامبره کردند و حضرت نیز نگاهی ب اصحاب نمود و فرمود: این مرد سخنش را به من و شما رساند و خواسته اش را بیان کرد. در این وقت یکی از یاران پیامبر برخاست، روی به پیر مرد کرد و گفت: من هم چندی پیش مثل تو بی چیز بودم و امروز خداوند اموال فراوان ب من عنایت نموده است. سپس پیر مرد را به خانه برد و کیسه بزرگی پر از طلا و نقره به او داد. پیر مرد: همه اینها را به من می‌دهی؟ صحابه: آری، همه اینها مال شما است. پیرمرد اشاره به کیسه طلا و نقره کرد و گفت: بگیر اینها را، مرا نیازی به اینها نیست زیرا من نه از گروه جنیان هستم و نه از طایفه انسان بلکه از جانب خداوند جهانیان مأمور بودم که تو را امتحان کنم تا معلوم گردد از سپاسگزارانی یا نه. پس از امتحان از سپاسگزاران نعمت الهی یافتم، خداوند تو را پاداش نیک عطا کند. [۱] «آری، گاهی ممکن است انسان این گونه امتحان شود و باید هوشیار بود». ---------- [۱]: ب: ج ۲۲، ص ۸۴

«هر امیدی جز امید به خداوند متعال نابجا، و هر ترس واقعی جز ترس از (مخالفت با) خدا نادرست است دلیل آن روشن است؛زیرا هیچ مبدأ خیری جز خدا وجود ندارد، و هر کسی جز او بتواند خیری انجام دهد به کمک اوست (لا مؤثّر فی الوجود إلاّ اللّه).(خ151نهج البلاغه)

اسلام و قرآن را به چشمه جوشانی تشبیه می‌کند که در کویر جاهلیّت عرب آشکار شد و سرزمین دل‌ها را آبیاری کرد و گل‌ها و میوه‌ها بر شاخسارش نمایان گشت. بنی امیّه می‌کوشیدند راه این چشمه را مسدود کنند و مردم را بار دیگر به همان کویر باز گردانند.(خ162نهج البلاغه)

هرکه ازآب دریا بیشتر بنوشد بیشتر تشنه می شود انسان هرچقدر از آب دریا بیشتر بنوشد. بیشتر تشنه می شود. نگو که من همین یک مشت از مال دنیا را بگیرم. بعد ازدنیاروی بر می گردانم. همین مرتبه از جاه ومقام رابدست بیاورم بعد بسوی خدا میرم. مسأله اینطور نیست. هر چقدر از مال دنیا ازجاه دنیا و از مقامات این دنیای فانی بیشتر پيدا کنی. تشنگی وحرصت به مقدار ومرتبه بعدی بیشتر می شود چرا که دنیا همچون آب دریاست. حب دنیا س. چشمهٔ هر گناه است (قال الامام الصادق (ع): الدنیا کماء البحر من ازداد شربا منه ازداد عطشا». ، «الدنیا کماء البحر»، «الدنیا رأس کل خطیئة) .(کافی ج2ص136)

-هدف اصلی این پرسش و پاسخ در این که منظور مرد اسدی از سؤالش درباره خلافت و پاسخ امام علیه السّلام به آن چیست؟ کاملا روشن است، اشاره به داستان سقیفه و تغییر محور خلافت از خاندان پیامبر صلّی اللّه علیه و آله در روز رحلت آن حضرت است؛ولی بعضی از شارحان، مانند«ابن ابی الحدید»که با پیشداوری‌های مذهبی خود، قافیه را در این جا سخت بر خود تنگ دیده اند، احتمال ضعیفی ذکر کرده و به آن دل بسته اند و گفته اند: منظور، مخالفت«عبد الرحمان بن عوف» در شورای شش نفری عمر با خلافت علی علیه السّلام و سوق دادن آن به سوی عثمان است. عجب این است که ابن ابی الحدید در این جا داستانی از استادش«ابو جعفر نقیب»نقل می‌کند که کاملا با آن چه گفتیم موافق است و از هر نظر منطقی است؛با این حال پاره ای از تعصب‌ها به مرد آزاد اندیشی همچون ابن ابی الحدید اجازه قبول واقعیت را نمی دهد. او از استادش چنین نقل می‌کند: «از استادم که در پیروی از مذهب علوی مردی با انصاف بود و بهره وافری از عقل و خرد داشت، پرسیدم: منظور سؤال کننده از افرادی که امام علیه السّلام را از حقش بر کنار ساختند کیانند؟ آیا منظور، روز سقیفه است یا روز شورا؟ گفت: سقیفه. گفتم: من به خودم اجازه نمی دهم بگویم اصحاب پیامبر صلّی اللّه علیه و آله با پیامبر صلّی اللّه علیه و آله مخالفت نمودند و نص خلافت را کنار گذاشتند. در پاسخم گفت: من هم به خودم اجازه نمی دهم به پیامبر صلّی اللّه علیه و آله این نسبت را بدهم که در امر خلافت و امامت پس از خود اهمال و سستی ورزیده و مردم را بی سرپرست گذارده باشد؛او که برای مسافرتی در بیرون مدینه کسی را به جای خود بر می‌گزید، چگونه برای پس از مرگش کسی را به خلافت تعیین نکرد؟ سپس اضافه نمود: همه معتقدند پیامبر صلّی اللّه علیه و آله از نظر عقل در مرحله کمال قرار داشت؛ عقیده مسلمانان در این باره معلوم است. یهود، نصارا، فلاسفه و حکما نیز معتقدند، او حکیمی کامل و دارای نظری صائب بود که ملتی را به وجود آورد؛ قوانینی را آورد و با عقل و تدبیرش حکومت پهناوری بنیانگذاری کرد. (صرف نظر از مقام نبوّت که تمام فرمان هایش از ناحیه خدا سرچشمه می‌گیرد و به وسیله وحی است). این انسان عاقل با عرب کاملا آشنا بود؛ کینه‌های آن‌ها را خوب می‌دانست و از طبع آن‌ها اطلاع داشت؛می دانست اگر کسی از قبیله ای کشته شود آن قبیله انتقام خون او را از قاتل، اگر نشد، از نوادگان و بستگانش و اگر نشد از قبیله او خواهد گرفت؛این از یک طرف، از سوی دیگر رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله به فاطمه، دختر مهربانش و به فرزندانش امام حسن و امام حسین و علی علیهم السّلام علاقه مند بود. بدون تردید اگر او از وحی هم استمداد نمی جست، برای این که آن‌ها صدمه ای نبینند، بی سرپرستشان نمی گذاشت؛ گمان می‌کنی او می‌خواست فاطمه همچون یکی از ضعفای مدینه باشد؟ آن هم در میان مردمی که علی، خون خویشاوندانشان را ریخته بود؟ که در حقیقت پیامبر ریخته بود نه علی. آری، آن‌ها به خون نوادگانشان تشنه بودند. خلاصه یک انسان عاقل که در چنین مقامی از ریاست قرار داشت، برای این که آیین و دودمانش به خطر نیفتد می‌بایست خلافت را در میان آن‌ها قرار داده باشد-چه رسد به این که او پیامبر است و جز از وحی تبعیت نمی کند و همواره دستور می‌داد مسلمانان باید وصیت کنند. به او گفتم: مطلب شما قابل قبول؛اما این سخن امام علیه السّلام دلالت بر نص بر خلاف ندارد. پاسخ داد: درست است؛ولی مطلب این است که سؤال کننده از وجود نص در مورد خلافت پرسش نکرد؛بلکه پرسید: شما که از نظر خویشاوندی در مرحله بالا و از نظر نسب نزدیک به پیامبر قرار داشتید چرا شما را کنار زدند؟ و امام علیه السّلام پاسخ این سؤال را دادند. [۱] ---------- [۱]: ۱) شرح نهج البلاغه، ابن ابی الحدید، جلد ۹، صفحه ۲۴۸.