آقاۍِ من . . آخر ڪربلایت چگونـھ معجزه اۍست ڪه اینگونـھ با یادش و رویایش آرام میگیرد دل هاۍ بۍ قرار .. !؟ آقاۍِ خوش معرفتم . . آخر مگر آن شهر آشنا ، آن حرم ، آن گنبدطلا، آن گلدسته ها . . چه پنهان شدھ اۍ در درون خود دارند ڪه اینگونـھ عاشق و مجنون خود ڪردـھ اند دل هاۍ بۍ دل را !؟ ڪاش طلب ڪنۍ بودنمان را .. بباییم وبمانیم و برنگردیم . . :) آخر مگر شدنۍِست دل ڪندن از آن بهشت ؟! میدانۍِ دل ڪندن از آنجا غیر ممڪن است . . #میـم_جاماندھ

آقاۍِخوبـے ها . . بۍِسروپایَست نوڪرت وخویشتن میداند . . ! ولۍ ڪافیست اشارھ اۍڪنـے و از گوشهـ ۍِچشم نظرۍڪنـے بر صفحہ ۍِ دل اوراق شدھ اش .. ! وبنگرۍ ڪه چگونہ همچون پرندھ اۍ مجنون ، جنون وار به سویت پر میڪشد .. آقاۍِ مهربانم . . میدانۍ دلگویہ هایش همه رنگ غم دارند لیڪن شادمان است، آخر غم عشقت نیز خوشایند است براۍِدلِ ناآرامش . . ! چہ خوش غمیست غم ِعشقت چہ شیرین دردیست درد ِ فراقت بطلب ڪہ قلب او سوۍِ شما میل تپیدن دارد . . #میـم_جاماندھ

و قسم بہ اولین نگاھ ِ تار ِ اَشڪ آلود . . طرفـے حضرت ارباب ، طرفـے حضرت مهتاب . . دو دل است ڪه سوۍ ڪدامین یڪشان روۍ بیاورد و عرض اِرادت بڪند بسۍ گنبد شاه را مۍ نگرد و بسۍگنبد ماه را :) وفقط مۍ نگرد و فقط مۍنگرد ‌. . ! دانھ هاۍ غلطان مروارید دانھ دانھ از دیدگانش فرومی ریزد . . چشمانش را محکم روۍ هم مۍ فشارد ڪه مبادا اشڪ ها اجازھ ۍ ِنگریستن بہ این زیبا را ندهند قاب چشمان نمناڪش را بہ طلاڪوبۍ حرم مۍ دوزد وچشمان حریصۍ ڪه یڪ عمر طمع نگریستن بہ صحن و سرایش را داشتھ و بَس . . اشڪ هارا یڪۍ یڪۍ با پشت دستان ِ لرزانش پس مۍ زند تا بهتر تماشا ڪند سراۍ آقا جانش را .. لبخند ِ تلخ ِ مهمومۍ بر روۍ ِلبان بی رنگش نقش مۍ بندد مست خود ڪردھ اورا رایحہ ۍ ِ مست ڪنندھ ۍ ِعطر ِ ریحان . . همانجا ، در همان احوال ، دو زانو بر روۍِ ڪاشی هاۍِ سرد بین الحرمین مینشیند واز اعماق وجود نداۍِ شڪر سرمۍ دهد "شڪرت ڪه مرا بہ او رساندۍ شڪرت !" آرۍ . . و اویـے ڪه عمریست با همین خیال ِ ناب آرام مۍ ڪند خانه ۍ ِ دل ِ آشفته اش را ! . . #میـم_جاماندھ

پَر ِ چادر ِ گُلدارش را، محڪم تر در دستان ِ سرد و ظریفش مۍ فِشارَد و باسرعت بیشترۍ بہ سوۍ ِ خیابان قدم برمۍ دارد! .. آخرچہ شده ڪه این گونہ شهر ، از هم گسیختہ ؟! چہ اتفاقی افتاده ڪه اینگونه فوج فوج مردم ، از ڪوچڪ و بزرگ ، زن و مرد و پیر وجوان را به ڪوچه و خیابان ها ڪشانده؟! همهمہ ها آنقدر زیاد است ڪه صداها درون این جمعیت انبوه گمشده! .. به قدم هایش سرعت میبخشد و از دور دَست ، ثریا را میبیند . . ! +ثریا ! ثریا!!! ثریا سر میچرخاند و به دنبال ِ صداۍ ِ آشنا میگردد .. +ثریاجان!! اینجام ثریا! _ساره .. اِۍ واۍ ساره ثریا به سوۍ ساره مۍ دود وبه اجبار از انبوه جمعیت خودش را به ساره مۍ رساند .. دست دراز میڪند و دستان ِ سرد و بۍ روح ساره جانش را مۍ فشارد و اورا به آغوش میڪشد .. باسرعت وهیجان ڪلمات را پشت هم میچیند و اَدا میڪند . . _ساره!! پس ڪجایۍ تو دختر ... نفسۍ تازھ میڪند و لب به سخن باز میڪند .. _خرمشهر .. خرمشهر ِ شما ، نه نه خرمشهر ِ همه ۍ ِ ما آزاد شدھ ساره!! خرمشهر آزاد شدھ ! پاهایش سست میشود و نفسهایش ڪشدار! .. چشمان نَمناڪش را به ثریا میدوزد و خود را به آغوش گرم ثریا مۍ سپارد و سر بر شانه ۍ ِ رفیقش میگذارد و به اشڪ ها اجازھ ۍ ِ فرو ریختن میدهد .. اوچه می شنود ؟! نڪند درخواب به سر میبَرَد؟! یا شاید هم در عالم رویا سِیر میڪند! .. آرۍ . . خونین شهر را خدا آزاد ڪرد! .. :) #میـم_جاماندھ

وَ قَسَم بھ لبخند ِ خُدا و آفرینش ِ دختر . . روز ِ دختر مبارڪ باد بر آن دخترڪۍ ڪه بعد او ضرب المثل شد دختران بابایۍ اند! . . روز دختر مبارڪ باد بر آن گیسو ڪَمَندۍ ڪه اصلا پدر را ندید! مبارڪ باد این روز خُجَسته بر اویۍ ڪه لالایۍ پدر را نَشِنید . . بر اویۍ ڪه طعم ِ شیرین ِ آغوش ِ پدر را نَچِشید .. اویۍ ڪه حتۍ حسرت ِ بابا گفتن نیز ، بر روۍ ِ صفحہ ۍ ِ دل ِ تَنگَش سنگینۍ میڪند! :) بر آن دخترڪۍ ڪه تمام ِ دنیاۍ ِ صورتۍ اش خلاصہ مۍ شود در آن قاب ِ عڪس ِ ڪهنه ۍ ِ نصب شدھ بر روۍ ِ دیوار ! .. همان عڪس ِ پدر ِ شہیدش ، با لبخند ملیحۍ ڪه بہ دخترڪ جانۍ تازھ مۍ بخشد . . آرۍ . . دختران بابایۍ اند! . . #میـم_جاماندھ