#بخشش رنجش و تنفر داشتن، قلب را تاریک و ذهن را روشن میکند. زندگی در نفرت و رنجش عذاب آور است. تفکر در اینکه در یک اتفاق و رابطه که رنجشي بوجود آمده، طرف دیگر مقصر است و کاملا حق بامن است،آن رنجش را گسترده تر میکند. حال فرض بر آنکه کاملا حق با من باشد و دیگری مقصر است،با این وجود ایا نباید دید که نتیجه و پیامد رنجش و تنفر برای من چیست? آیا با وجود اینکه حق با من است با رنجش من میتوانم احساس خوبی را داشته باشم? مسلما که خیر ،با وجود رنجش نه تنها احساس خوبی نداریم بلکه روح ما آسیب مي بیند و جسممان بشدت تحت تاثیر قرار میگیرد. رنجش #سم است و جسم را بشدت بیمار میکند. اما اگر ما به هر دليلي که رنجش گرفته ایم از دیگران ، آیا نباید آنها را ببخشیم? براستی من کيستم که نبخشم و تا چه اندازه باید ضعیف ،خودخواه و حقیر باشم که دیگری را نبخشم. دوست من حتی اگر حق با تو است و رنجیده شده ای فقط ببخش و رها کن. آری دوست من، با بخشش دیگران، ما نیز بخشیده میشویم . بخشش ، عشق است. از خودگذشتگي ، عشق است. انسانهای قوی می بخشند، اما انسانهای ضعیف انتقام میگیرند، حال آنکه حتی با انتقام به هر صورتی هم که شده، باز رنجش از بین نمیرود، که بیشتر هم میشود. تنها راه رهایی از دام رنجش و نفرت #بخشش است. با بخشش روح بزرگ میشود و انسان با از خودگذشتگي به درک والای انسانیت نائل میشود.