💡 #پرسش_و_پاسخ
❓پرسش: «ایام محسنیه» چه زمانی است؟ آیا نوعی بدعت و باعث دید نامطلوب در انظار عموم نمی‌شود؟
✍ پاسخ: «ایام محسنیه» عنوانی است كه در سال‌های اخیر در خصوص ایام جسارت به خانه حضرت زهراء سلام الله علیها و سقط نوزاد ایشان در پایان ماه صفر و آغاز ربیع اطلاق می‌شود و تلاش می‌شود مجالس سوگواری در این رابطه برقرار گردد.
فارغ از درستی یا نادرستی اضافه نمودن ایام خاص برای عزاداری اولیاء الهی به ایام مشهور و مرسوم از منظر اجتماعی و عرفی باید دانست كه این قبیل كارها را نمی‌توان تحت عنوان بدعت دانست و حرام معرفی نمود؛ زیرا بدعت هرچند در لغت به هر امر بدیع و جدید اطلاق می‌شود، اما در اصطلاح به نوعی ایجاد امری دینی و عملی دارای استناد به دین اطلاق می‌گردد.
در واقع بدعت حرام زمانی است كه كسی چیزی را كه در دین نیست، و دلیلی از كتاب و سنت - هر چند به نحو عموم - بر آن وجود ندارد، به عنوان بخشی از تعالیم دین معرفی نماید و یا به جای آورد.
پس بدعت مصطلح و حرام چنان كه اهل لغت گفته‌اند یعنی ایجاد امر تازه‌ای در دین كه در قرآن و سنت ریشه ندارد. مثلا عملی را كه از نظر قرآن و روایات واجب یا مستحب نیست، به عنوان مستحب دینی انجام گیرد، یا چیزی كه حرام است، به عنوان مباح انجام شود.
بر این اساس انجام كارهایی نظیر عزادرای در اوقات غیر مرسوم اگر به نوعی استناد به دین و یا متون دینی داده نشود و تنها به عنوان عرض ارادت به ساحت بزرگان دین انجام شود هیچ منعی ندارد و بدعت محسوب نمی‌شود؛ هرچند به لحاظ عرفی جا دارد كه توده شیعیان در جوامع شیعی نسبت به ایجاد سنت‌های جدید و مناسبت‌های بی‌پیشینه در مورد برگزاری مراسم دینی با بزرگان و مراجع همفكری و مشورت داشته باشند تا مشكلات ثانوی و برخی پیامدهای حاشیه‌ای گریبان گیر این امور ارزشمند نگردد.
به خصوص كه به دلیل تنوع و تعدد مناسبت‌های عزاداری در ایام مختلف سال اضافه نمودن یک مناسبت جدید آن هم در آغاز ماه ربیع كه ماه سرور و میلاد پیامبر أعظم (ص) و امام جعفر صادق (ع) و در انتهای عزاداری طولانی محرم و صفر محسوب می‌شود چندان مناسب به نظر نمی‌رسد.
#ایام_محسنیه
#معاونت‌فرهنگی‌تبلیغی
#مدیریت‌حوزه‌علمیه‌خواهران‌استان‌سمنان
https://eitaa.com/whc_farhangi_semnan
#پرسش_و_پاسخ
❓شرایط حضور در لشکریان حضرت مهدی (عج) چیست؟
✍ پاسخ: سلام سربازان و یاران امام مهدی (عج) در مرحله نخست؛ مانند دیگر مؤمنان پارسا، دارای ایمان و عمل صالح می‌باشند. آنان علاوه بر این خصوصیت، اما دارای امتیازات و ویژگی‌های خاصی هستند که آنها را از مؤمنان دیگر برجسته می‌سازد، آن‌گونه که امام عـلی (ع) فرمود: «نـه از نسل‌های گذشته کسی از آنان پیشی گرفته و نه از آیندگان کسی به مقام والای آنها می‌رسد».¹
❖ امام صادق (ع) در روایتی² ویژگی‌های کلی و برنامه‌های کسانی را که می‌خواهند از یاران امام زمان(عج) باشند، چنین بیان کردهاند: هر کس خوشحال می‌شود و دوست دارد که در شمارِ یاران حضرت مهدی (عج) باشد، باید سه ویژگی داشته باشد:
1⃣ منتظر بودن: انتظار فرج ویژگی نخست یاران امام مهدی (عج) است. البته انتظار به معنای حقیقی آن.
2⃣ با ورع بودن: دومین ویژگی یاران امام زمان (عج) تهذیب نفس و خودسازی است. دوری از گناه، تقوا و دوری از مکروهات و شبهات.
3⃣ داشتن اخلاق نیکو: اخلاق نیکو و کریمانه از دیگر ویژگی‌های یاران و سربازان امام زمان است.
❖ این صفاتی که فطرت، به خوبی آنها شهادت می‌دهد و امامان معصوم (ع) از آنها مدح و تمجید کردهاند، باید در سربازان امام عصر (عج) وجود داشته باشد.
❖ در روایتی دیگر، امام باقر و امام صادق (ع) از امام علی (ع) در توصیف یاران امام مهدی (عج) می‌فرمایند: «مـردانـی کـه خـدا را بـه حقّ شناخته‌اند، آنها یاوران حضرت مهدی در آخرالزمان هستند».³
❖ از روایات فوق و مجموع دیگر روایات، برداشت می‌شود که ویژگی‌هایی که گفته شد، از اصول اولیه‌ای است که یاران امام زمان (عج) باید از آن برخوردار باشند، اما در روایات پراکنده دیگر، گاه به ویژگی‌ها ظاهری و صفات خاصی برخورد می‌کنیم که ممکن است ناظر به برخی یاران حضرتشان باشد: به عنوان نمونه، امام باقر (ع) می‌فرماید: «یـاران قـائم هـمـه جـوان‌انـد و پیرمرد در میان آنان نیست، مگر مانند سرمه در چشم و نمک در غـذا، و کـم‌تـریـن چـیـز در غـذا نمک است».⁴
[1]. الاقبال بالاعمال الحسنه، ج 2، ص 581
[2]. الغیبه (للنعمانی)، ص 200
[3]. منتخب الأنوار المضیئه فی ذکر القائم الحجه، ص 44
[4]. الغیبه (للنعمانی)، ص 316
#معاونت‌فرهنگی‌تبلیغی
#مدیریت‌حوزه‌علمیه‌خواهران‌استان‌سمنان
https://eitaa.com/whc_farhangi_semnan
#پرسش_و_پاسخ
#هفته_وحدت
❓ نحوه نامگذاری «هفته وحدت» به چه صورتی محقق گردید؟
✍️ پاسخ: آیةالله خامنه‌ای در کتاب "خون دلی که لعل شد" درباره چگونگی نامگذاری هفته وحدت می‌فرمایند: تقسیم‌بندی طایفه‌ای در ایرانشهر، متاسفانه به جدایی مساجد سنی از مساجد شیعه منجر شده بود. اهل سنت مساجد کوچکی داشتند که هر کدام چند نفر نمازگزار داشت، و شیعیان، یک مسجد داشتند که تمام سال تعطیل بود!
❖ پیشنهاد احیای مسجد را که دادم، بسیار تاییدم کردند. نماز و سخنرانی کوتاه بعدش، از بلندگو پخش می‌شد و این کار، نقش مهمی در احیای روحیه شیعه منطقه داشت؛ همان‌طور که اثر مثبتی بر مؤمنین اهل سنت داشت، وقتی التزام ما به نماز، قرائت فصیح، و تنوع سوره‌های قرآنی در قرائت را می‌دیدند.
❖ به تدریج، روابط، بین ما و علمای اهل سنت عمیق شد. به برنامه‌ای عملی، برای زدودن موانع روانی بین شیعه و سنی فکر کردم. باب گفتگو را با یکی از علمای اهل سنت باز کردم. به او گفتم: «مسئولیت اسلامی بر ما واجب می‌کند که به آینده اسلام و خطرهایی که آن را تهدید می‌کند و موانعی که مقابل آن می‌ایستد، نگاه کنیم. و تمام مسلمانان، بدون در نظر گرفتن تعلق مذهبی‌شان، با این نگاه آینده‌نگر، مسئولیت‌های خطیری خواهند داشت؛ اما اگر به نبش گذشته و جستجو در کتاب‌های قدیمی‌ها درباره مواضع اختلافی بپردازیم، این به هیچ چیز جز تشدید کینه‌ها و هیجان احساسات منجر نمی‌شود، و در این، هیچ مصلحتی برای اسلام و مسلمین نیست».
❖ همچنین به او گفتم: «این حرف، به این معنی نیست که اتصالمان با گذشته را قطع کنیم، ماهیت فکری و اعتقادی ما با این گذشته مرتبط است؛ ولی همکاری ما باید بر اساس آینده و این نگاه آینده‌نگر باشد».
❖ در چارچوب این تصور، طرح یک برنامه کوچک را ریختم: «برگزاری جشن مشترک بین اهل سنت و شیعه، در روزهای دوازدهم ربیع الأوّل، که تاریخ ولادت حضرت رسول به روایت اهل سنت است، تا هفدهم آن، که تاریخ مولود مبارک به روایت شیعه است، و بر آن توافق کردیم».