پندانه🍂 ...اشتباه است اگر گمان کنیم مولوی هفتصد سال پیش کتابی را نوشت و از دنیا رفت و امروز ما هستیم و چندین هزار بیت شعر که در بحر سروده شده‌اند، و دیگر هیچ. چنان‌که اشتباه است اگر گمان کنیم رسول خدا (ص) هزار و چهارصد سال پیش قرآن را آورد و با ارتحالش از این دنیا، وجودش از بین ما جمع شد و پر کشید و رفت و امروز ما هستیم و کتابی با شش هزار آیه. بله مسلّماً و قطعاً روح رسول عزیز در #باطن این کتاب حضور دارد و انسان خوشبخت و بختیار اوست که هرگاه قرآن را می‌گشاید روح آن عزیز و آن سرور با او صحبت کند و آیات قرآن را از او بشنود. رسول خدا به دو جور قرآن را برای مردم قرائت می‌کرد؛ یکی با همین زبان معمولی، و دیگری با زبان قلبش. آن‌گاه اکثر و کثیر مردم آیاتی را از ایشان می‌شنیدند که ایشان با زبان معمولی خود تلاوت می‌کرد، و اگر در میان همۀ مردمان آن روز پنج یا ده یا پانزده و یا نهایتاً بیست نفر پیدا می‌شدند که قرآن را با گوش قلب خود، از #زبان_قلب ایشان می‌شنیدند. البته آن زبان معمولی که تکه گوشتی است در دهان در هزار و چهارصد سال پیش خاموش شد و دیگر نطقی نکرد، اما #زبان_روح ایشان همچنان زنده است و مرتب دارد آیات قرآن را تلاوت می‌کند و امروز هم افراد اقل و قلیلی هستند که دارند با #گوش_قلب خود از زبان روح ایشان می‌شنوند، و این‌ها هستند که از سعادت واقعی برخوردارند. این‌هایی که امروز هم که قرآن می‌خوانند اگرچه زبانشان آیات را تلاوت می‌کند، گوش قلب‌هاشان بر دهان روح آن عزیز است و همان آیاتی را که با زبانشان تلاوت می‌کنند با گوش قلبشان از زبان روح ایشان می‌شنوند... 📗برگرفته از اثر مکتوب استاد شرح داستان اول مثنوی(پهلوان نامه) علامه مروجی سبزواری🌻 علمی عرفانی👇 @wittj2