🔮🎷 انرژی تاریک و هویت تاریکش از سال ۱۹۹۸ مشاهدات تلسکوپی نشان داد جهان با سرعت بیشتری نسبت به سرعت موردانتظار، در حال انبساط است که ثابت می‌کرد خلا فضای تهی، باید توسط مقداری دافعه‌ی گرانشی یا همان انرژی تاریک، پر شده باشد. علاوه بر آن، به نظر می‌رسد مقدار انرژی تاریک تزریق شده در فضای تهی در طی زمان ثابت می‌ماند؛ ولی حدس جدید، ادعا می‌کند که انرژی خلا جهان باید کاهش یابد. کامران وفا نظریه‌پرداز ایرانی برجسته‌ی نظریه‌ ریسمان در دانشگاه هاروارد، «باتلاقی ممنوعه» از جهان‌های غیر ممکن را ترسیم کرده است. وفا و همکارانش  جهان‌هایی با مقادیر مثبت، ثابت و پایداری از انرژی خلا که به «جهان‌ های دوسیته» معروفند، ممکن نیستند. وقتی انرژی تاریک در سال ۱۹۹۸ برای ساخت مدل‌های پایدار ریسمانی متقاعدکننده‌ای از جهان‌های دوسیته کشف شد، نظریه‌پردازان ریسمان با قدرت تمام با آن مبارزه کردند، ولی اگر حق با وفا باشد، چنین تلاش‌هایی محدود می‌شوند به غرق شدن در تناقض منطقی، یعنی جهان‌های دوسیته در چشم‌انداز قرار نداشته، بلکه در «باتلاق» واقع‌اند. کامران وفا اخیرا توضیح داد: من به چیزهایی که به نظر استوار می‌آیند، ولی در نهایت استوار نیستند، باتلاق می‌گویم؛ آنها چشم‌انداز به نظر می‌رسند، آنها می‌توانند شما را فریب دهند. شما فکر می‌کنید می‌توانید آنها را بسازید ولی نمی‌توانید. طبق حدس باتلاق دوسیته (de Sitter swampland conjecture)، انرژی خلا در تمام جهان‌های منطقی ممکن، یا باید مقدارش را مانند توپ غلتانی در سرازیری یک تپه از دست دهد، یا مقدار منفی پایداری کسب کند (به جهان‌هایی که دارای مقادیر منفی و پایداری انرژی خلا هستند و به راحتی در نظریه‌ ریسمان ساخته می‌شوند، جهان‌های پاد دوسیته می‌گویند). اگر حدس وفا درست باشد، بدین معناست که چگالی انرژی تاریک در جهان ما نمی‌تواند ثابت باشد، ولی باید جای آن رااثیر (Quintessence) یا همان شکلی فرضی از انرژی تاریک بگیرد؛ مرجع انرژی که رفته‌رفته طی میلیاردها سال کاهش خواهد یافت. هم‌اکنون چندین آزمایش تلسکوپی برای کاوش جهان با دقت بالاتری در حال انجام هستند، خواه جهان در حال انبساط با نرخ شتاب افزاینده‌ی ثابتی باشد، خواه شتاب افزاینده‌ی کیهان رفته‌رفته تغییر کند، مانند مدل‌های اثیری (مدل‌های فرضی برای انرژی تاریک هستند و به آنها نیروی بنیادی پنجم هم می‌گویند که در طول زمان تغییر می‌کنند، برخلاف ثابت کیهانی). کشف اثیر، انقلابی را در فیزیک بنیادین و کیهان‌شناسی ایجاد خواهد کرد که بازنویسی تاریخ کیهان و آینده‌اش از آن جمله خواهد بود. به جای آنکه جهان در مه‌ گسست (Big Rip)، پاره پاره شود، جهان اثیری رفته‌رفته سرعتش کم شده و در نهایت، یا طبق نظریه‌ی مه‌ رمب (Big Crunch) انبساطش متوقف خواهد شد یا طبق جهش بزرگ (Big Bounce)، منقبض خواهد شد. تورم در محاصره نظریه ریسمان حدس جدید باتلاق به طور چشمگیری موجب شک و دودلی ما در داستان تولد جهان شد: نظریه‌ی انفجار بزرگ (Big Bangg)  یا نظریه‌ی تورم کیهانی. مطابق با این نظریه، ذره‌ی القاگر انرژی و کوچک فضا-زمان، به سرعت به شکل جهان ماکروسکوپی ساکن متورم می‌شود. این نظریه برای توضیح اینکه جهان چطور چنان عظیم، هموار و تخت شد، ابداع شده است. ولی «میدان تورمی» ازمند کاهش بسیار سریع است تا جهانی به شکل هموار و به اندازه‌ی کافی تخت ایجاد کند. بنابراین این حدس، بسیاری از مدل‌های محبوب تورم کیهانی را بی‌اعتبار می‌کند. در سال‌های پیش رو، تلسکوپ‌هایی مانند رصدخانه‌ی سیمونز به دنبال اثرات قطعی تورم کیهانی خواهند بود. ضمنا نظریه‌پردازان نظریه‌ ریسمان که دید واحدی دارند، با این حدس مخالف خواهند بود. اِوا سیلوراشتاین پروفسور فیزیکدان دانشگاه استنفورد و رهبر گروه ساخت مدل‌های تورمی نظری ریسمانی، معتقد است احتمال اشتباه بودن این حدس، زیاد است. همسر او اشمیت کاکرو پروفسور استنفورد، اولین فردی بود که (اولین K  نویسنده‌ی مقاله‌ی معروف ۲۰۰۳ که به ابتدای اسامی نویسندگانش معروف است KKLT) مجموعه‌ای از اجزای ریسمانی را پیشنهاد کرد که ممکن است برای ساخت جهان دوسیته استفاده شده باشد. فرمول وفا می‌گوید ساخته‌های سیلوراشتاین و کاکرو کار نمی‌کند. سیلوراشتاین به شوخی می‌گوید: ما در خانواده‌ی خود با این حدس‌ها محاصره شده‌ایم! ولی از نقطه نظر او، مدل‌های انبساط شتابدار جهانی، اکنون دیگر نسبت به مقالات درخشان قبلی دارای اعتبار نیستند. متئو کلبن، نظریه‌پرداز ریسمانی و کیهان‌شناس دانشگاه نیویورک که بر روی مدل‌های ریسمانی تورم مطالعه می‌کند، تاکید کرد که حدس جدید باتلاق، استدلال بسیار متفکرانه و نمونه‌ای از «استدلال چراغ‌قوه‌ای» است، زیرا معتقد است هنوز باید ...👇 @wittj2

چشم‌انداز ریسمانی بسیاری کشف شود و هنوز اذعان دارد که بر پایه‌ی شواهد موجود، این حدس می‌تواند درست باشد. کلبن گفت: این مسئله در نظریه‌ ریسمان می‌تواند درست باشد، ولی ممکن است نظریه‌ ریسمان نتواند جهان را توضیح دهد، (شاید) انرژی تاریک آن را نقض نماید که در آن صورت، داستان بسیار جالب و هیجان‌انگیز خواهد بود. 👇 @wittj2

🔮🎷نگاشت باتلاق جهان‌های ممنوعه اگرچه حدس باتلاقی دوسیته و آزمایش‌های آینده، واقعا قدرت نقض اثرات باقی مانده‌ی نظریه‌ ریسمانی دیده شده را دارد، اما نظریه‌ ریسمان در اوایل دهه‌ی ۲۰۰۰ نشان داد که چیزی نزدیک به ۱۰ به توان ۵۰۰ راه‌حل دارد. این کشف ممکن است به ناچار رویای پیش‌بینی خواص تک‌جهانی ما را بکُشد؛ اما به نظر می‌رسد این نظریه دوست دارد، تقریبا هر مشاهده‌ای را تایید کرده و آنها را از نظر تجربی، به سختی آزمایش و اثبات کند. در سال ۲۰۰۵، وفا به همراه گروهی از همکارانش دست به تفکر درباره‌ی این مسئله زدند که چطور احتمالات را با نگاشت خواص بنیادین طبیعت که ‌یقینا باید درست باشند، از هم بگسلند. به عنوان مثال، «حدس گرانش ضعیف» ادعا می‌کند که گرانش باید همیشه ضعیف‌ترین نیرو در هر جهان منطقی باشد. جهان‌های فرضی که چنین شروطی را برآورده نمی‌کنند، از چشم‌انداز به باتلاق پرتاب می‌شوند. هیراسی اوگوری فیزیکدان نظری در مرکز تکنولوژی کالیفرنیا و از اولین همکاران وفا در حدس باتلاق گفت: بسیاری از این حدس های باتلاقی، با قدرت در برابر حملات ایستاده‌اند و برخی بر پایه‌‌های نظری بسیار محکمی، استوار شده‌اند، مثلا حدس گرانش ضعیف، شواهد زیادی دارد که اکنون در مورد درنظر گرفتن آنها، تردید وجود دارد، مستقل از اینکه نظریه‌ ریسمان، نظریه‌ گرانش کوانتومیِ صحیحی است یا خیر. بینش درباره‌ی اینکه چشم‌انداز کجا تمام شده و باتلاق کجا شروع شده است، نتیجه‌ی دهه‌ها تلاش برای ساخت مدل‌های ریسمانی جهان‌هاست. سردسته‌ی چالش این پروژه، آن نظریه‌ ریسمانی است که وجود ۱۰ بعد فضا-زمان را پیش‌بینی می‌کند. چشم‌انداز از تمام روش‌های متنوع پیکربندی این ابعاد اضافه سرچشمه می‌گیرد. با این حال، اگرچه احتمالات بسیار زیاد است، محققانی مانند وفا دریافته‌اند که اصولی کلی، اصولی هستندکه از دل پیچیدگی‌ها ظهور می‌کنند. مثلا ابعاد اضافی حلقه شده معمولا به صورت گرانشی به درون منقبض می‌شوند؛ در حالی که میدان‌هایی شبیه میدان‌های الکترومغناطیسی تمایل دارند همه چیز را به اطراف هل دهند. در پیکربندی‌های ساده و پایدار، این اثرات با انرژی خلا منفی متوازن شده و جهان‌های پاد دوسیته را تولید می‌کنند. تبدیل انرژی خلا به مثبت، مشکل  است. وفا می‌گوید: معمولا در فیزیک مثال‌های ساده‌ای از پدیده‌های عمومی ‌داریم، اما دوسیته چیزی شبیه آنها نیست! 👇 @wittj2

اگر تو روی بزرگواری ازمن بگردانی ، یا فضل گرانت را از من دریغ نمایی، یا روزی ات را از من بازداری ، و یا دستاویزت را از من منقطع سازی ، جز تو راهی برای رسیدن به هیچ یک از آرزوهایم نیابم. 👇 @wittj2

یادآوری

#خلاصه_شرح_داستان_اول_مثنوی #مقدمه_قسمت_ششم علامه مروجی سبزواری🌻 گاهی و البته به ندرت اتفاق می‌افتد که بر فقیری که در اول راه است و مدام نواهای غریبانه ساز می‌کند و از غربت و دور افتادن از اصلش می‌نالد، میزان جذبه افزایش پیدا کرده و او را برای مدت کوتاهی به آخر خط و آخر سیرش می‌برند و در فنایش می‌اندازند. ولی به زودی دوباره او را از این عالم به‌در‌آورده و بر سر جای اول خود می‌برند. در این جا می‌گوییم فنا برای او در حد «حال» است. زیرا حال آن است که سالکی را که هنوز استعدادش برای ورود به منزل والاتر به حد فعلیت نرسیده، برای لحظاتی یا ساعاتی و یا ایامی به آن منزل می‌برند ولی باز می‌گردانند. این جا می‌گوییم آن منزل (مثلا رضا یا تفویض یا تسلیم ...) برای او در حد حال است. اما اگر کسی استعدادش برای ورود به آن منزل تام باشد، این جا وقتی وارد آن منزل شد برای همیشه در آن می‌ماند و این جاست که می‌گوییم آن منزل برای او «مقام» است. برای همین است که در مثنوی گاه شاهد این هستیم که مولانا یک مطلب علمی را درست تجزیه و تحلیل علمی می‌کند و عاقلانه آن را به سرانجام می‌رساند. اما گاه هم چنان بی‌خود می‌شود که عنان قلم از دستش به‌درمی‌رود. به همین دلیل متاسفانه بعضی کسانی که قدم راسخی در عرفان ندارند آن را تناقض می‌خوانند. مثل بحث مفصلی که در مورد اختیار انسان در دفتر پنجم آورده و انسان را موجودی مختار و دارای اختیار می‌داند. گفت توبه کردم از جبر ای عیار اختیار است اختیار است اختیار اما در دفتر اول، انسان را به کلی از اختیار خود مسلوب ساخته و افعال عباد را به کلی به خدا اسناد می دهد. ما چو چنگیم و تو زخمه می‌زنی زاری از ما نی تو زاری می‌کنی ما چو شطرنجیم اندر برد و مات برد و مات ما ز توست ای خوش صفات اما باید دانست که فقیر در سیر فقری خود در صعود و نزول است. چون در حد نازل فقر خویش است پس خودش را می‌بیند و افعال خودش را می‌بیند منتها آن ها را بالحق و بالله می‌بیند. اما چون به اوج مراتب فقری و عبودی خود می‌رسد دیگر خودش را نمی‌بیند و افعالش را نمی‌بیند و همه را خدا و از خدا می‌بیند. مطلب دیگری که در مورد مقام فقر لازم است بیاورم این که انسان تا به مقام فقر نرسد، محبت خدا را پیدا نمی‌کند، و مجذوب خدا نمی‌گردد. (در قسمت بعدی شرح این مطلب را خواهیم آورد.) علمی عرفانی👇 @wittj2

دست عشق از دامن دل دور باد! می‌توان آیا به دل دستور داد؟ می‌توان آیا به دریا حکم کرد که دلت را یادی از ساحل مباد؟ موج را آیا توان فرمود: ایست! باد را فرمود: باید ایستاد؟ آنکه دستور زبان عشق را بی‌گزاره در نهاد ما نهاد خوب می‌دانست تیغ تیز را در کف مستی نمی‌بایست داد قیصر_امین_پور🌻 👇 @wittj2

غلام همت آنم که زیر چرخ کبود ز هر چه رنگ تعلق پذیرد آزاد است حافظ جان🌻 @wittj2

به از این چه شادمانی که تو جانی و جهانی مولانای جان🌻 @wittj2