نشر فضائل امیرالمؤمنین علی(ع): 🌹بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم🌹 226 #پرسش_و_پاسخ_از_کتاب_شبهای_پیشاور آیه #غار و #همراهی با #پیامبر صلی الله علیه و آله 🌺🌸 اشاره ۶۹. #آیا آیه زیر در شأن #ابوبکر نازل شده است؟🌸✨ «فَقَد نَصَرَهُ اللهُ اِذ اَخرَجَهُ الَّذینَ کَفَروا ثانِیَ اثنَینِ اِذهُما فِی الغارِ اِذ یَقولُ لِصاحِبِه لا تَحزَن اِنَّ اللهَ مَعَنا، فَاَنزَلَ اللهُ سَکینَتَهُ عَلَیه و اَیَّدَهُ بِجُنودٍ لَم تَرَوها»؛ [۱] البته خداوند او را (رسول الله صلی الله علیه و آله) یاری خواهد کرد چنانکه وقتی کفّار آن حضرت را از مکه خارج کردند، خدا یاریش کرد. آنگاه یکی از آن دو نفر که در غار بود (رسول خدا صلی الله علیه و آله) به همسفر خود (ابوبکر که مضطرب بود) فرمود: « نترس که خدا با ماست. » آن وقت خدا وقار و آرامش خاطر بر او (رسول الله صلی الله علیه و آله) فرستاد و او را به لشکرهای غیبی خود که شما آن را ندیده اید یاری کرد. جواب خیر، در شأن او نازل نشده است و جواب کسانی که می‌گویند: چون پیامبر صلی الله علیه و آله می‌دانستند که ابوبکر خلیفه بعد از ایشان می‌شود، به همین خاطر او را همراه خود به غار بردند اشتباه است. چون اگر این حرف درست بود باید هر چهار خلیفه را همراه خود به غار می‌بردند نه اینکه یکی را در بستر خود که در معرض شمشیر و حمله دشمنان بود قرار دهند و یکی را همراه خود ببرند. علمای سنی نقل کرده اند: ابوبکر از حرکت آن حضرت اطلاعی نداشت و به نزد حضرت علی علیه السلام رفت و سراغ آن حضرت را گرفت. علی علیه السلام به او گفتند: ایشان به غار رفتند، اگر کاری داری به آنجا برو. او با سرعت به آنجا رفت و در وسط راه به حضرت رسید و آن حضرت به ناچار او را به همراه خود بردند. [۲] معلوم می‌شود که پیامبر صلی الله علیه و آله او را به همراه خود نبرده اند بلکه او بی اجازه به آنجا رفت و به ایشان ملحق شد. حتی علمای سنی معتقد هستند که پیامبر صلی الله علیه و آله از ترس اینکه ابوبکر ایشان را لو ندهد او را همراه خود نگه داشتند. [۳] البته مصاحبت با پیامبر صلی الله علیه و آله و همراهی او با ایشان دلیل بر فضل ابوبکر نیست چون خیلی وقتها مؤمن با کافر و انسان بد با انسان خوب سالها با هم همراه هستند، مانند: حضرت یوسف که مدت پنج سال در زندان، در مصاحبت ساقی و آشپز پادشاه بود و به آنها می‌گفت: «یا صاحِبَی السِّجنِ ءَاَربابٌ مُتَفَرِّقونَ خَیرٌ اَمِ اللهُ الواحدُ القَهّار»؛ [۱] ای دو رفیق زندان من! (از شما می‌پرسم) آیا خدایان پراکنده بی حقیقت (مانند بتان) بهترند و در نظام آفرینش مؤثرترند یا خداوند یکتای قاهر؟ ولی در آخر آن دو نفر مصاحب، کافر از هم جدا شدند و این همراهی با پیامبر خدا صلی الله علیه و آله دلیل بر فضل آن دو نفر نبود. اگر چند روزی که ابوبکر در مسافرت همراه پیامبر صلی الله علیه و آله بوده فضیلتی برای او محسوب می‌شود، حضرت علی علیه السلام از کودکی در نزد پیامبر صلی الله علیه و آله بوده اند و با تعلیم و تربیت ایشان بزرگ شده اند. یعنی از اول بعثت و حتی زمانیکه ابوبکر و عمر و عثمان و ابوسفیان و معاویه هنوز در بت پرستی به سر می‌بردند. جواب این عقیده که «ان الله معنا» در این آیه، فضل ابوبکر را می‌رساند اشتباه است چون خداوند همیشه همراه ما می‌باشد: «اَلَم تَرَ اَنَّ اللهَ یَعلَمُ ما فی السَّمواتِ و ما فِی الاَرضِ ما یَکونُ مِن نَجوی ثَلاثَةٍ اِلاّ هُوَ رابِعُهُم و لا خَمسَةٍ اِلاّ هُوَ سادِسُهُم و لا اَدنی مِن ذلکَ و لا اَکثَرَ اِلاّ هَُوَ مَعَهُم اَینَما کانُوا» [۲] «آیا ندیدی و ندانستی که خدا بر آنچه در آسمانها و زمین است آگاه است؟ اگر سه نفر با هم رازی را بگویند، چهارمی آنها خداست و نه پنج نفر، مگر اینکه ششمی آنها خداست و نه کمتر و نه بیشتر از آن مگر اینکه هر جا باشند خدا با آنهاست. » خلاصه، خداوند همیشه همراه مؤمن و کافر و دوست و دشمن و مسلمان و منافق است و این طور نیست که فقط با مؤمن باشد و با کافر و منافق نباشد، بلکه به همه احاطه دارد. باید بدانیم که اگر زمانی کار خوبی از شخصی صادر شد دلیل بر خوبی و عاقبت به خیری او نیست. چه بسا افرادی از مقرّبین درگاه خداوند بودند ولی در اثر یک خطا و گناه در پایین ترین طبقات جهنم جا گرفتند. مانند ابلیس و برصیصای عابد و بلعم بن باعورا. بلعم به اندازه ای در درگاه خداوند مقرّب شد که خداوند اسم اعظم را به او یاد داد. ولی در زمان امتحان حبّ جاه و مقام باعث شد تا مخالفت با امر خداوند نماید و به جهنم برود. [۱] «وَ اتلُ عَلَیهِم نَبَأَ الَّذی آتَیناهُ آیاتِنا فَانسَلَخَ مِنها فَأتبَعَهُ الشَّیطانُ فَکانَ مِنَ الغاوین» [۲] ای پیامبر! برای این امت داستان آن فرد را (بلعم بن باعوراء) بخوان که ما آیات خود را به او دادیم، از آن آیات به گناه سرپیچی کرد و شیطان او را تعقیب کرد و از گمراهان عالم شد. تع