🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸
#حکمت۶۱ _ نهج البلاغه
🍃🌼 بخشش 🌼🍃
لَا تَسْتَحِ مِنْ إِعْطَاءِ الْقَلِيلِ؛
از بخشيدنِ اندك، شرم مكن؛
فَإِنَّ الْحِرْمَانَ أَقَلُّ مِنْهُ.
زيرا نوميد كردن، كمتر از آن (و به شرمندگى سزاوارتر) است.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸
#حکمت۶۳ نهج البلاغه
🍃🌼ترک کمال گرایی منفی🌼🍃
✨إِذَا لَمْ يَكُنْ مَا تُرِيدُ، فَلَا تُبَلْ كَيْفَ كُنْتَ.✨
هرگاه به آنچه که مى خواستى نرسيدى، پس به هر حال که هستى، باك نداشته باش.
شرح: زيرا براى نرسيده، اندوه به خود راه دادن، بىخردى است.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸
#حکمت۶۵ نهج البلاغه
🍃🌼 نشانه عقل 🌼🍃
✨إِذَا تَمَّ الْعَقْلُ نَقَصَ الْكَلَامُ.✨
چون عقل و خرد به مرتبه كمال رسد، گفتار كم گردد.
شرح: زيرا كمال عقل، مستلزم تسلّط بر ضبط و نگاهدارى قواى بدنيّه است، پس در هرچه و هركجا، بي جا سخن نمى گويد.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸
#حکمت ۶۷ _ نهج البلاغه
درباره پيشوايان
(قسمت 1 از 2)
مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَعَلَيْهِ أَنْ يَبْدَأَ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ؛
1- هركه خود را پيشواى مردم نمود، بايد پيش از ياد دادن به ديگرى، نخست به تعليمِ نفس خويش بپردازد؛
شرح: زيرا اثرِ سخنِ كسي كه گفتار و كردارش، يكسان باشد، بيشتر است، و مردم در مخالفت با او نمى كوشند؛
وَ لْيَكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ؛
و بايد پيش از ادب كردن و آراستنِ ديگرى به زبان، به روش خود او را ادب و آراسته سازد؛
شرح: مثلا پيش از آنكه به ديگرى بگويد: «نماز بخوان تا رستگار شوى!» بايد خود نماز بخواند.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸
#حکمت ۶۸ _ نهج البلاغه
درباره پيشوايان
(قسمت 2 از 2)
مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ.
2- آموزنده و ادب كننده نفسِ خود، از آموزنده و ادب كننده مردم، به تعظيم و احترام سزاوارتر است.
شرح: چون پيرو هوا نيست.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸
#حکمت ۷۰ _ نهج البلاغه
شادى و افسردگى بي جا
كُلُّ مَعْدُودٍ مُنْقَضٍ
هرچه به شمار آيد (: مثل خوشى و افسردگى، سود و زيان، تندرستى و بيمارى) به سر آينده (: از بين رونده) است؛
وَ كُلُّ مُتَوَقَّعٍ آتٍ.
و هرچه بايد برسد (: خير يا شرّی که مقدّر گشته) خواهد رسيد.
شرح: پس خردمند در اينگونه امور شاد و افسرده نشود.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸
#حکمت ۷۱ _ نهج البلاغه
انديشه در پايان كارها
إِنَّ الْأُمُورَ إِذَا اشْتَبَهَتْ، اُعْتُبِرَ آخِرُهَا بِاَوَّلِها.
هرگاه كارها مُشتَبَه شد (: نيكى و بدىِ پايان آنها دانسته نشد) انجام آنها به آغازشان مقايسه و برابرى مي شود.
شرح: پس اگر آغاز كار، نيك يا بد باشد، انجام آن نيك يا بد خواهد بود، زيرا سالی که نكوست از بهارش پیداست.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸
#حکمت ۷۲ _ نهج البلاغه
گفتگوی حضرت با دنیا
(قسمت اول)
يَا دُنْيَا يَا دُنْيَا! إِلَيْكِ عَنِّي! أَ بِي تَعَرَّضْتِ أَمْ إِلَيَّ تَشَوَّقْتِ؟ لَا حَانَ حِينُكِ! هَيْهَاتَ! غُرِّي غَيْرِي! لَا حَاجَةَ لِي فِيكِ
اى دنيا! اى دنيا! از من بگذر، آيا (براى فريب)، خود را به من عرضه مي كنى؟ يا به من شوق داشته، مرا خواهانى؟ نزديك مباد هنگامِ (فريب) تو، و چه دور است آرزوى تو! ديگرى را بفريب كه مرا به تو نيازى نيست.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸
#حکمت ۷۳ _ نهج البلاغه
قسمت دوم
گفتگوی حضرت با دنیا
(قسمت 2 از 3)
قَدْ طَلَّقْتُكِ ثَلَاثاً لَا رَجْعَةَ فِيهَا، فَعَيْشُكِ قَصِيرٌ، وَ خَطَرُكِ يَسِيرٌ، وَ أَمَلُكِ حَقِيرٌ؛
اي دنيا! تو را سه بار طلاق گفتهام (: از تو چشم پوشيده ام) كه در آن طلاق، بازگشت نيست، پس زندگانى تو كوتاه، و اهميّت تو اندك، و آرزوى تو پست است.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸
#حکمت ۷۴ _ نهج البلاغه
گفتگوی حضرت با دنیا
(قسمت سوم)
آهِ مِنْ قِلَّةِ الزَّادِ وَ طُولِ الطَّرِيقِ وَ بُعْدِ السَّفَرِ وَ عَظِيمِ الْمَوْرِدِ.
آه از كمى توشه (عبادت و بندگى)، و درازى راه، و دورى سفرِ (آخرت)، و سختى ورودگاهِ (قبر و برزخ و قيامت).
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸
#حکمت ۷۵ _ نهج البلاغه
درباره قضا و قدر و مسأله مهم جبر یا اختیار
(قسمت1 از 3: بیان دلیل اول بر اختیار)
مرد شامى كه از آن بزرگوار (پس از بازگشت از جنگ صفّين) پرسيد: «آيا رفتن ما به (جنگ اهل) شام، به قضا و قَدَری از جانب خدا بود؟
امام عليه السّلام پاسخی مبسوط به او فرمودند ، كه آنچه را ما از آن اختيار نموده ايم اين است: فرمود:
وَيْحَكَ! لَعَلَّكَ ظَنَنْتَ قَضَاءً لَازِماً وَ قَدَراً حَاتِماً؟
1- «خدا به تو رحم كند! شايد تو قضا و قَدَرِ لازم و حتمى را (كه بايد انجام گيرد) گمان كرده اى؟
لَوْ كَانَ ذَلِكَ كَذَلِكَ، لَبَطَلَ الثَّوَابُ وَ الْعِقَابُ، وَ سَقَطَ الْوَعْدُ وَ الْوَعِيدُ؛
اگر چنين بود، پاداش و كيفر، نادرست بود، و نويد به خير و خوبى (: بهشت) و بيم به شرّ و بدى (: دوزخ) ساقط مى گشت.
شرح: و از جانب خدا براى گناهكار، كيفر، و براى فرمانبر، پاداش، تعيين نمى شد، و نيكوكار به ستودن، و بدكار به نكوهش، سزاوار نبود. اين گفتار بت پرستان و پيروان شيطان و گواهان دروغ و نابینایانِ از راه صواب و حقّ است، و ايشان قَدَرِيّه و مَجوِس اين امّتند.
🍃🌸🍃✨🍃🌸🍃✨🍃🌸
#حکمت ۷۶ _ نهج البلاغه
درباره قضا و قدر و مسأله مهم جبر یا اختیار
(قسمت2 از 3: بیان دلیل دوم بر اختیار)
مرد شامى كه از آن بزرگوار (پس از بازگشت از جنگ صفّين) پرسيد: «آيا رفتن ما به (جنگ اهل) شام، به قضا و قَدَری از جانب خدا بود؟
امام عليه السّلام پاسخی مبسوط به او فرمودند ، كه آنچه را ما از آن اختيار نموده ايم اين است: فرمود:
إِنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ أَمَرَ عِبَادَهُ تَخْيِيراً، وَ نَهَاهُمْ تَحْذِيراً، وَ كَلَّفَ يَسِيراً، وَ لَمْ يُكَلِّفْ عَسِيراً
2- خداوند سبحان، بندگانش را امر كرده، با اختيار، و نهى فرموده با بيم و ترس (از عذاب)، و تكليف كرده (به كارِ) آسان (كه به رغبت انجام دهند)، و دستور نداده (به كار) دشوار (تا در انجام آن مجبور نباشند)؛
وَ أَعْطَى عَلَى الْقَلِيلِ كَثِيراً، وَ لَمْ يُعْصَ مَغْلُوباً، وَ لَمْ يُطَعْ مُكْرِهاً
و كردار اندك را پاداش بسيار عطا فرموده (كه اين خود لازمه اختيار داشتن است)؛ و او را نافرمانى نكردهاند از جهت اينكه مغلوب شده باشد (زيرا بر بندگانش قاهر و غالب مى باشد) و فرمانش را نبرده اند از جهت اينكه مجبور كرده باشد (بلكه همه را اختيار داده و اسباب هر كار را آماده ساخته است).