دل سردى معشوق نماينگر عشق است دلتنگى من بيشتر از حد نساب است

امروز اگر بی کسم از او گله ای نیست دل منتظرِ امدنِ روزِ حساب است

از بازى تقدير برايت چه بگويم ؟ لب وا بكنم زحمت صد جلد كتاب است

🔹بالابلند عشوه گر نقش باز من کوتاه کرد قصه زهد دراز من 🔹دیدی دلا که آخر پیری و زهد و علم با من چه کرد دیده معشوقه باز من 🔹می‌ترسم از خرابی ایمان که می‌برد محراب ابروی تو حضور نماز من 🔹گفتم به دلق زرق بپوشم نشان عشق غماز بود اشک و عیان کرد راز من 🔹مست است یار و یاد حریفان نمی‌کند ذکرش به خیر ساقی مسکین نواز من 🔹یا رب کی آن صبا بوزد کز نسیم آن گردد شمامه کرمش کارساز من 🔹نقشی بر آب می‌زنم از گریه حالیا تا کی شود قرین حقیقت مجاز من 🔹بر خود چو شمع خنده زنان گریه می‌کنم تا با تو سنگ دل چه کند سوز و ساز من 🔹زاهد چو از نماز تو کاری نمی‌رود هم مستی شبانه و راز و نیاز من 🔹حافظ ز گریه سوخت بگو حالش ای صبا با شاه دوست پرور دشمن گداز من

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟ شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟

پر می زند دلم به هوای غزل، ولی گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟

گیرم به فال نیک بگیرم بهار را چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟

تقویم چارفصل دلم را ورق زدم آن برگهای سبِزِ سرآغاز سال کو؟

رفتیم و پرسش دل ما بی جواب ماند حال سؤال و حوصله قیل و قال کو؟