🔸خموشان تنگنای شهر، تاب شهرت سودا نداشت گرد ما دیوانگان در دامن صحرا شکست می‌رود بر باد عالم‌ گر خموشان دم زنند رنگ صدگلشن به آه غنچه‌ای تنها شکست بیدل‌دهلوی

#کتاب🔸اینترنت با مغز ما چه می‌کند؟ فلسفه فقط رشته دانشگاهی نیست که در دانشگاه خوانده شود . فلسفه به همه تعلق دارد و همه ما از کودکی سوالاتی طرح می‌کنیم که جنبه فلسفی آشکاری دارند. این سوال‌ها و پاسخ‌های آنها "راه زندگی» هرکس را معین می‌کنند. این مجموعه به مسائل فلسفی از همین دست می‌پردازد که همه ما به نوعی در زندگی با آن مواجهیم از سوال‌های کلی نظیر معنای زندگی و خوشبختی گرفته تا مسائل جزئی‌تر نظیر درد و بخشودن، ترس، ملال، حسد، عشق، جاودانگی و... زبان این کتاب‌ها فنی نیست و همگان می‌توانند آن را بخوانند. آیا #اینترنت مار ا احمق می‌کند؟ پرسشی که نیکلاس کار مطرح کرد تلنگری بود برای آغاز یکی از مهم‌ترین بحث‌های دوران ما: وقتی که داریم از مواهب اینترنت لذت می‌بریم آیا در واقع توانایی‌مان را برای خواندن و تفکر عمیق فدا می‌کنیم؟ نیکلاس کار در این کتاب با تکیه بر دامنه وسیعی از مطالعات تاریخی و علمی تلاش می‌کند تاثیرات شناختی اینترنت را بر ذهن انسان بکاود. #کـافـه‌یـادگـاه

نظر شخصی: مدت هاست در دنیا ، گروهی خاص با بینشی انسان محورانه و خداگریز و شیطان دوست ، علاوه بر تسلط پیداکردن بر منابع ثروت و کنترل معیشت افراد ، شروع به «کاشت بذر اندیشه‌های خداگریز در زمین بکر فکر » بسیاری از افراد جهان کرده اند . اولا مردم جهان ، واقعاً بیشترشان اهل اندیشیدن نیستند و فقط اندیشه ها را مصرف می کنند بنابراین به راحتی این بذرهای اندیشه را هم مصرف می کنند. دوم اینکه ، بذرهایی که این گروه کوچک اما سرمایه‌دار خداگریزوشیطان‌دوست، برای کاشت ، آماده می کنند ، هزینه های گزافی پرداخت می کنند تا «ان‌چه آن‌ها می‌خواهند را مردم جهان باور کنند » یعنی چیزهایی را که آن‌ها می‌گویند را فقط باور و رفتار کنند . بذرهای اندیشه ، در آزمایشگاه‌های مجهز به علوم انسانی ، (فلسفه،روان‌شناسی،جامعه‌شناسی‌،هنرهای‌هفت‌گانه از جمله هنر سینما و هنرهای تجسمی ) اصلاح میشوند و در قالب هنر (شنیداری:موسیقی و ...؛ دیداری : سینما در گذشته ، شبکه های اجتماعی تصویری مثل اینستاگرام و ... در دوره ی امروزی ؛ مکتوب:کتاب‌هایی با سطح دسترسی‌آسان‌و ارزان) عرضه میشوند. من اینها را با نام «بذر اندیشه » یاد کردم. اندیشه‌های دست کاری شده ،یا همان بذرهای اندیشه ، جهان را از اندیشه پر کرده است. اما از اندیشیدن،نه. همچنان ، بحران اصلی بشریت ، بحران نیندیشیدن است . خیلی از مردم جهان، وهم برداشته اند که فهمیده‌اند و می اندیشند. با وجود این «مصادیق ساده و پرتکرار و قابل مشاهده» می‌گویم اشتباه می کنند و وهم را به‌جای فهم گذاشته و پذیرفته‌اند، چون: هیچ اندیشه‌ای ، خوبی مشروبات الکلی را تائید نمی‌کند اما کسی آن را از سر مردم جهان نمی اندازد . هیچ اندیشه‌ای ، مشابهت زندگی جنسی حیوانات را برای انسان نمی‌پذیرد ، اما کسی این جذابیت خوی‌حیوانی‌در مسائل جنسی را از چشم مردم نمی اندازد . هیچ اندیشه‌ای ، مصرف نوشابه‌های گازدار را توصیه نمی‌کند ، اما هیچ کسی مانع تبلیغات چشمگیر آن هم نمی شود. هیچ اندیشه ای ، مدافع مضرات مصرف دخانیات نیست،اما هیچ کسی نمی‌خواهد چوب لای چرخ سودمندی این تجارت بگذارد. هیچ اندیشه ای ،فساد مالی و اخلاقی و قتل و غارت و خیانت و جنایت را برای انسان نسخه نمی کند ، اما کسی هم تلاشی برای برچیدن زمینه های فساد انجام نمی دهد. اندیشه های اصلاح شده در آزمایشگاه‌های گروه خداگریز ، گفتار و رفتار انسان ها را کاملاً خداگریز می کنند . این‌ها یعنی کنترل ذهن جهان را در دست گرفتن ، یعنی از محصولات برداشت شده ی زمین بکر فکر ، خدازدایی کردن . جای خالی خدا را در اندیشه های اصلاح شده ، با «خود» پر کرده اند؛ با «خودت...باش» ؛ با نگاه دقیق به جهانی از انسان‌ها که در این مسیر با جان و دل قدم گذاشته اند ، میتوان به وضوح از چهره ی شهرها مشاهده کرد که در ذهن این افراد چه بذری کاشته شده است . آن‌چه عیان است این است که این‌ها باور کرده اند که «خودت خدا باش» ! گویا «قانون نانوشته ای بنام نسبیّت» را به تمام بخش های فکر و ذهن ، تعمیم داده‌اند. زیرا «هرکاری دلشان خواست می کنند ،هرچه می خواهند می گویند ...» و در علت انجام آن ، می گویند « خوبی و بدی ، نسبی‌اند. چیزی که برای تو خوب است برای من بد است و برعکس» همه چیز را نسبی دانستن ، برای جامعه و فرد ، خوب نیست. آن جامعه و فرد را سست می کند. رنگ نسبیت به اندیشه ها زدن ، به نظرم ، از آن‌جا ناشی می‌شود که صاحبان ازمایشگاه‌های اندیشه‌های اصلاح‌شده، فطرت و طبیعت خودشان را گم کرده یا کشته‌اند ؛ و ژن این بینش را هم به بذرهای اندیشه ، تزریق سلولی کرده اند . هرچیزی بر مبنای شاکله خودش عمل می کند. اندیشه‌ها نیز همین‌طورند‌ . اما اگر فرصت اندیشیدن برای مردم جهان فراهم می شد ، به اصل خود باز می گشتند. چشم‌ها را باید بست ، گوش‌ها را باید شست، شاید اگر زورمان نمی رسد که این سروصداهای شلوغی تبلیغاتی را از صدا بیندازیم ، بهتر است خودمان چشم ها را ببندیم و گوش‌ها را بگیریم و هر «فکر و حرف» را نبینیم و نگوییم و نشنویم. دل هایی که رنگ نسبیت روی آن نشسته را بی تکلف و بی تعارف ، بسپاریم دست خود خدا و بگوییم خودت خدا باش. ما خدا نیستیم . به تو اعتماد داریم که تو ما را آفریده ای و ما تو را نیافریده ایم . تو نه مرده ای و نه خواهی مرد . چرا که مرگ و زندگی را خودت آفریده ای. تو نه خسته می شوی و نه احتیاج به استراحت داری . اما خستگی انسان را خوب تر از خودش درک می کنی . خستگی ما را از این‌همه دویدن و نرسیدن. خستگی ما را در این‌همه دور از تو رفتن و نرسیدن. شبیه بازاری‌ها به خدا بگوییم « دیگه هر گلی زدی به سر خودت زدی! من دیگه نمی دونم» این یعنی شستن دل از رنگ ها . از زنگارها. از خداگریزها و شیطان دوستی‌ها. «مرا پاک کن و پاک بپذیر» خیری ندیده هیچ‌کس از انتخاب‌ها ما را به انتخاب خودت بی نیاز کن محمدحسن‌ابراهیمی

#ایستگاه‌حرفهای‌‌خیلی‌خودمانی‌تر پ.ن: بنده تا امروز ، اینطور فکرمیکنم که نوشته ام. نقدی بر گفتار م اگر دارید از طریق لینک ناشناس بفرمایید. 🍃

#شب_جمعه #کربلا #امام_حسین_علیه_السلام باید تمام " مرثیه ها "را مرور کرد از دست ومشک واشک به سختی عبور کرد باید برای درک غمت " یا بن الفاطمه " این سینه را پر از محبت وفهم وشعور کرد هر کس که از برای غمت گریه می کند ایمن تنش ز معصیت و ظلم و زور کرد با یاد نام تو به سر و سینه می زنم ذکرت تمام شهر مرا غرق نور کرد آن شب خدای من که همه سینه می زدند بر خلق خود نگاهی و حس غرور کرد یادم نمی رود که دست مرا لطف تو گرفت آنجا که روسیاهی مرا از تو دور کرد یادم نمی رود ناجی من بودی ای "حسین" وقتی که چشم مست مرا کینه کور کرد آقا برس به داد من آنسان که دست مرگ این برده ی سیاه تو را اهل گور کرد #محمد_مبشری

این‎‌ها هم بنده خدا هستند؛ خدایِ خودم! 🔸️اهل آخرتی که باید آنها را دوست بداریم چه کسانی هستند؟ [کسانی هستند که] نفعشان زیاد به مردم می رسد، با صداقت، دوستی و خیرخواهی با مردم رفتار می کنند. 🔸️نفع رساندن به دیگران در مقابل این هست آدم فقط به فکر خودش باشد [و اینگونه بیاندیشد:] من یک موجودی هستم که اتفاقا به وجود آمده ام و می توانم لذت ببرم، چرا از لذت خودم صرف نظر کنم و به فکر دیگران باشم؟ 🔸️اول باید این را حل کنیم که آیا ما تنها همین جسم هستیم یا نه؟ حیات ما تنها صد سال و دویست سال نیست، این یک دوره جنینی است؛ حیات اصلی بعد شروع می شود. 🔸️دوم [باید این را حل کنم که آیا] بین این زندگی و آن زندگی رابطه هست؟ این جا باید کاشت، آنجا باید برداشت. پس باید از این عمر حداکثر استفاده را کنم و هر چه می شود بیشتر [کار نیک] بکارم و بیشتر حفظش کنم [تا در آخرت درو کنم]. 🔸️ولی از این بالا تر هم نیت هایی [یافت می شود] که در این حدیث ذکر شد. نیت هایی هست که از ارزش های انسانی و ثواب اخروی بالا تر است. آنهایی که مزه محبت خدا را چشیده اند، می گویند خدا آنقدر فیاض است، آنقدر مهربان است، آنقدر رحمت دارد، که همه عالم، به خاطر افاضه رحمتش خلق شده است. هر موجودی که در عالم هست نمودی از رحمت خدا است، من یکی اش هستم این هم یکی و آن هم یکی دیگر از جلوه های رحمت الهی است. 🔸️[چنین افرادی که از محبت خدا چشیده اند می گویند:] خدا همان اندازه که من را دوست می دارد، او را هم دوست می دارد، او هم مخلوق خدا است. [بنابر این] اگر خدا را دوست دارم باید بندگان خدا را هم دوست بدارم. همانطور که دلم می خواهد خودم کامل شوم و به ثواب بهشت برسم، این ها هم بنده خدا هستند! خدای خودم! این ها هم بنده خدای خودم هستند! 🔸️[اگر شخص به چنین معرفت و محبتی می رسد اینچنین می اندیشد که:] همانطور که دلم برای خودم می سوزد برای همسایه ام هم می سوزد چرا؟ چون بنده خداست! تنها نه به خاطر این که وقتی خدمتی می کنم، ثواب می برم، اصلا [قبل از آن که به] ثواب و عقاب [بیاندیشم]، چون مخلوق خدا را دوست دارم، این کار را می کنم، چون اثر محبوب من هست [به او خدمت می کنم]. [چنین انگیزه ای برای خدمت به خلق] سطحش خیلی بالاتر از این است که آدم برای ثواب و عقاب کار کند. [در این حالت] تنها همان محبت خدا انگیزه می شود که آدم به خلق خدا محبت کند [و نیازی به انگیزه ثواب و عقاب هم ندارد.] 🔺️اشاره شده در جلسه چهل‌وششم از سلسله جلسات محبت خدا در تاریخ ۱۳۹۳/۰۴/۳۰ (کلیپ ۱۰۶) آیت الله مصباح یزدی شادی روح ایشون فاتحه مع الصلوات.

ما را بقیه پس زده بودند هزار بار؛ ما را حسین بود که آدم حساب کرد... صلّی الله علیک یا اباعبدالله الحسین

دیگر تو را میان غزل گم نمی‌کنم تا دارَمت نگاه به مردم نمی‌کنم در گیر و دار تلخِ رسیدن به عشقِ تو حتی به جانِ خویش ترحُم نمی‌کنم این فصلِ پا‌به‌ماه غمی ژرف‌گونه بود هرگز به این بهار تبسّم نمی‌کنم من در بهشتِ عشقِ تو آدم شدم، ولی خود را خرابِ خوردنِ گندم نمی‌کنم ای بهترین بهانه برای نمُردنَم دیگر تو را میان غزل گم نمی‌کنم

✅اسطرلاب، شاهکار تمدن اسلامی از زبان نیل دگراس تایسون اخترفیزیکدان آمریکایی 👌پیشنهاد ویژه

دَر مَعرکه اَز‌ سَنگدلان حُرّ بِتَراشَد این ویژگیِ چَشمِ هُنَرمَندِ حُسین است