کجاست آن که مرا و دل مرا بلد است که خنده‌هاش دلیل حیات این جسد است مرا نگفته و ننوشته، خوب می‌داند در امتحان دلم نمره‌اش همیشه صد است #کـافـه‌یـادگـاه کنار چای به من شعر می‌دهد هرشب سلام اولِ صبحش به بوسه مستند است دلم برای دلش یا دلش برای دلم قواره‌ٔ هم و آیینه‌ٔ تمام‌قد است نه هیچ برکه و ساحل، نه هیچ چشمه و رود نفس کشیدنِ او وقت خواب، جزر و مد است به جز ترازوی تقوا چه می‌توانم گفت؟ به او که طرز نگاهش تمیزِ خوب و بد است اگر نیامده امشب به این اتاق بهار درخت شعر من آیا چرا شکوفه زده‌ست؟! #جواد_شیخ‌الاسلامی