زمانی که دانشجو بودم،هم اتاقی داشتیم که سیده بودن،این هم اتاقی اسم حضرت رقیه رو زیاد می آوردن همیشه هم ایشون رو با لفظ بی بی صدا میکردن،اون سال شب عاشورا رو تا صبح توی تاریکی اتاقمون بیدار موندم و شب زنده داری کردم،توی اون مدت این دختر خانم باهمه بچه های اتاق بداخلاقی هایی میکرد و به همه آزار میرسوند،این وسط من هم به پای همه سوختم با اینکه من با این خانم مشکلی نداشتم اما مثلا خواب بودم و ایشون بیرون میرفت به عمد درب رو محکم میبست و من از خواب میپریدم،دیگه طاقتم طاق شده بود،یه روز که دیگه واقعا اذیتم کرد،یک لحظه مثل جرقه ای از ذهنم گذشت که چرا حضرت رقیه بهش یه چیزی نمیگه،در همین حد!مدتی گذشت،ازکلاس که به خوابگاه برگشتم دیدم که با همه بچه های اتاق آشتی کرده!اومد منو هم بغل گرفت و روی زمین نشستیم،منو میبوسید و بعد هم بین حرفهاش یهو گفت واااای نمیدونی اون شب چه خوابی دیدم!پرسیدم چه خوابی دیدی؟گفت خواب دیدم که یه دختر سه ساله که پیراهنی بلند به تن داشت درحالی که پیراهنش رو بالا میبرد و پاهاش رو نشون میداد بهم گفت ببین پاهام زخمیه!چرا به عارفای شب زنده دار کمک نمیکنی؟!!داشت خوابشو با لذت تمام تعریف میکرد!من اما ماتم برده بود و لبخندم روی لبم خشک شده بود،دوستم نمیدونست منظور از خوابش من بودم،اما من میدونستم!!شوکه بودم یعنی یه لحظه که فقط این فکر از ذهنم در حد یه جرقه گذشت بی بی اون رو شنیده بووووووود، ایشون واقعا باب الحوائج اند... خوابم یه نکته هم داشت،اینکه هروقت به ائمه متوسل میشیم،باید بدونیم که حتما صدای ما رو شنیدن،حالا درمورد برآورده شدن حاجت هامون هم همیشه مصلحت ما در نظر گرفته میشه... #عنایت_حضرت_رقیه«س» #ارسالی:کاربرگرامی ...💚@yadeShohada313