👈گفتنی است اگر انسان به خوبی بداند؛ «عالم محضر خداوند است» و باور کند هیچ یک از اعمال و حرکات ما از دید الهی پنهان نیست و این مطلب را بارها و بارها به خود تلقین کند تا به مرحله احساس و باور قلبی برسد. ترک عملی که موجب ناخشنودی خداوند است کاری ممکن و شدنی می باشد.
✨و اینڪه خداوند در این باره مےگوید:
🍃یابن آدم... و انْ نازَعَک بَصرُک الی بعضِ مَا حَرمَتْ علیک فقد اعنتُک عَلیهِ بطبقتین فاطبق»[3]؛
«فرزند آدم!.. . اگر چشمت بخواهد تو را به نگاه حرام بکشاند من دو پلک در اختیار تو قرار داده ام، پس آنها را فرو بند».
رفته بود تهران درس بخواند. سال آخر دبیرستان، دوستش از یک کوچه می رفته مدرسه و علی از کوچه ای دیگر.
دوستش به او می گفته: چرا از آنجا می روی؟ بیا از این کوچه برویم؛ پر از دختر است!
علی می گفته: «شما می خواهی بروی، برو. به سلامت. من نمی آیم.»
[شهید صیاد شیرازی]
امام صادق(ع): هرکس برای خداوند چشم چرانی را ترک کند نه برای غیر خدا، خداوند ایمانی به او عطا می فرماید که شخص مزه آن را درک کند.
