از انسان شناسی کربلا تا انسان شناسی روان شناسی 👈به سلیگمن در روان‌شناسی_مثبت‌گرا بگویید: زنی می‌شناسم که در معرکۀ عشق شاهد ذبح 18 نفر از بستگان درجه یک بود و گفت: جز زیبایی ندیدم! و نوجوانی که گفت: مرگ برایم از عسل شیرین‌تر است! 👈به واتسون در رفتارگرائی بگویید حسینی می‌شناسم که نه با «مُلکِ ری» فریفته شد و نه از «غلاف شمشیر» هراسناک! تا تردید حاصل کند که مبنای رفتارِ آدمی «پاداش» است یا «تهدید؟» ! 👈به گلاسر در تئوری_انتخاب بگویید سراغ دارم 72 نفر با اختیار خویش «انتخاب» کردند تا پای در «قتلگاه» بگذارند! فقط به این دلیل که نام و رنگ و بوی خدا(مبدا عقل و منبع عشق) زنده بماند . 👈به مازلو در روان‌شناسی انسان‌گرایانه بگویید ابوالفضلی می‌شناسم که پا بر نیازهای زیستی گذاشت و «جرعه‌ای آب ننوشید» و نیاز به امنیت خود را نادیده گرفت و «امان‌نامه» را پس زد تا مصداقی شود برای «افرادِ خودشکوفا»! 👈اگر از « #مهارت_نه_گفتن» گفتید، یاد کنید از آقایی که زیرِ سُم اسبان رفت اما بر بیعتِ با ظالم «نه» گفت! نه ظلم کن نه زیربار ظلم برو. 👈اگر از «خانواده مطلوب» گفتید، نام ببرید از «انسجام خانوداگیِ» یک ابر مرد که خانواده‌اش از مدینه تا کربلا از شیرخواره تا بزرگسال و از عروس و داماد تا پدربزرگ و مادربزرگ پا به پا تا جولانگاه همراه او پیش آمدند! ⬅️ آری انسان شناسی کربلا رنگ و بویش متفاوت است... انسانم آروزست #ایستگاه_حرفهای_خودمانی