🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸 وقتی از او تعریف می‌کنی، نشئه می‌شود!🔸 اینطور نیست که فقط هروئینی‌ها معتاد باشند. ما هم مثل #معتادی هستیم که هروئین او «حبّ دنیا» است. یکی معتاد به قدرت است، یکی معتاد به ریاست است، یکی معتاد به اسم است، یکی معتاد به شهرت است. انسان وقتی معتاد به اسم و شهرت شد، وقتی از او تعریف می‌کنی، #کِیف می‌کند! #نشئه می‌شود! مثل اینکه مواد به او رسیده است. وقتی هم که از او تعریف نمی‌کنی، مثل این است که مواد به او نرسیده و #خمار است. اینها همه‌اش اعتیاد است. #انبیاء مثل کسانی هستند که می‌خواهند انسان را ببرند بیمارستان و او را مداوا کنند تا اعتیادش را ترک کند. یک #دوره‌ای باید بگذرد تا مواد از بدن او خارج شود. معتاد را وقتی می‌برند برای مداوا، هفتۀ اول، ده روز اول، خمار است؛ گیج است. تمام این دست و پا و بدنش درد می‌کند؛ چون عادت کرده به مواد. نمی‌تواند بنشیند. نمی‌تواند راه برود و حوصلۀ هیچ چیز را ندارد. به ما گفته‌اند وقتی می‌روید #مسجد، حرف دنیا نزنید. اما انسان مثل خمارها دلش می‌خواهد آنجا هم یک کسی را پیدا بکند و حرف دنیا با او بزند! یعنی مثل اینکه می‌خواهد مواد بکشد! به آدم می‌گویند وقت نماز خواندن، بازی نکن و حواست به نماز باشد. این دوای تو است. روزی پنج مرتبه این #قرص را بخور. این نماز، مثل همان قرص و دوایی است که خدا داده برای این که ما اعتیادمان را ترک بکنیم.