در پشتیبانی آتش از عملیات‌های لشکر، هماهنگ با توپخانۀ ارتش و توپخانۀ سایر یگان‌های سپاه، نقش مؤثری را ایفا کرد. او را فرماندهی قاطع و با اقتدار می‌شناختند و در عین حال برای نیروها دوستی صمیمی و یاوری کم‌نظیر بود. شوخ‌طبعی، اخلاص، شجاعت، پایبند نبودن به دنیا و زرق و برق آن، مقیّد به حفظ بیت‌المال، سخت کوشی و پیگیری امور مربوط به آماده‌سازی سلاح و تجهیزات و نیرو برای حضور به موقع و مؤثر در عملیات، از ویژگی‌های بارز او بود. در عملیات والفجر۴ تعدادی قبضه‌های ١٠٧ م‌م به لشکر نجف واگذار شد که مأمور راه‌اندازی آن‌ها گردید و در همان عملیات استفاده کرد. او بعد از عملیات والفجر ٨ به لشكر ٢۵ كربلا رفت و به‌خاطر استعدادش مسئول توپخانۀ آن لشكر شد. علاوه بر اینکه فردی منظم و مقیّد به رعایت اصول نظامی‌گری بود، زمانی که جهت بررسی وضعیت خط و سرکشی به دیده‌بان‌ها و رفع نیاز آتش نیروهای پیاده به خط مقدم می‌رفت، اگر حس می‌کرد که نیاز است یک تیر یا یک آر‌پی‌جی به سمت مواضع دشمن شلیک شود، دریغ نمی‌کرد. سرانجام در عملیات كربلای1 (فتح مهران) بر اثر اصابت ترکش به سرش، به لقاء پروردگار نائل آمد... #سردار_شهیدمحمدرضا_پوراسماعیلی #چهل_روز_با_چهل_شهید ╭━━⊰⊰⊰⊰⊰❀🇮🇷❀⊱⊱⊱⊱⊱━━╮ https://www.instagram.com/mohsen_hojaji1370/ @yadmanshohada ╰━━⊰⊰⊰⊰⊰❀❤️❀⊱⊱⊱⊱⊱━━╯