.:: عروسک، اسلحه و خدا ::. عروسکش، دردونه مامان‌جون، توی بمبارون‌ها گم شده...ناراحته ولی میگه ما خدا رو داریم با اینکه اونا اسلحه دارن... @felegasht_ir

.:: آواره ::. فقط آخرش که گفت مردم فلسطین کیا هستند... ریشه‌هایی که تا عمق این خاک فرو رفتند... @felegasht_ir

#روایت: روح روح من ✍️ نویسنده: آی‌سودا ترامشلو 🕰️ مدت زمان مطالعه: ۲ دقیقه تا به حال فکر کرده‌اید بچه‌ها چرا گاهی از بغل پدربزرگشان فرار می‌کنند؟ پدر بزرگ‌ها نوه‌هایشان را خیلی دوست دارند. در فارسی مشهور است که می‌گوییم فرزند بادام است و نوه مغز بادام. عرب‌ها هم چنین تعبیری دارند. می‌گویند هیچ کس عزیز‌تر از فرزند نیست جز فرزندِ فرزند. پدربزرگ‌ها نوه‌هایشان را خیلی دوست دارند به همین خاطر است که آنقدر آن‌ها را محکم در آغوش می‌گیرند که گاهی بچه‌ها به دست و پا می‌افتند. "ریم" اما دست و پا نمی‌زد. پدربزرگ هر چه او را محکم‌تر در آغوش می‌گرفت، ریم ساکت بود. پدر بزرگ هر چه صورت او را میان ریش‌هایش می‌برد و موهایش را می‌بویید، ریم ساکت بود. پدر بزرگ هر چه صورتش را غرق بوسه می‌کرد، ریم ساکت بود. پدر بزرگ هر چه او را به سینه می‌فشرد، ریم ساکت بود. ریم خواب بود؟! اگر خواب نبود چرا چشمانش را باز نمی‌کرد؟ اگر خواب بود چرا وقتی پدر بزرگ چشمانش را با دو انگشت باز کرد تا آن‌ها را ببوسد، اعتراضی نکرد؟ ریم را که از زیر دیوارهای روی هم ریخته خانه بیرون می‌کشیدن، موهاش گرد و خاک گرفت و کش مویش شل شده بود. پدربزرگ شانه آورد، موهای ریم را همان‌طور که دوست داشت خرگوشی بست و آب و شانه زد. وقتی داشت با محلول آب و نمک صورتش را می‌شست یادش افتاد ریمِ چهارساله در این ۴۵ روز در مورد چیزهای دیگری که دوست داشت هم به با او حرف زده بود. در مورد سیب، موز و کباب. سر پدر بزرگ پایین افتاد. صدای ریز ریز خندیدن‌های ریم در گوشش پیچید. ناگهان انعکاس نوری خورد به چشمش. آفتاب دستش را گرفت و برد جایی نزدیک صورت ریم. گوشواره نگین‌دارش را نشان پدربزرگ داد. پدربزرگ خواست گوشواره‌ها را هم تمیز کند تا جای چشم‌های بسته ریم بدرخشند؛ اما یک لنگه کم بود. دست کشید روی خاک‌ها. سر چرخاند به اطراف پیِ انعکاس دیگری از نگین گوشواره‌ها. خبری نبود. انگار ریم در گوشش گفت: "این تَک لنگه را برای تو یادگاری گذاشته‌ام!" آرام گوشواره را از گوش‌های ریم باز کرد و حواسش بود که دردش نگیرد. گوشواره میخی بود. سنجاقش کرد به پیرهنش. سمت چپ. جایی نزدیک قلب. سرش را چرخاند سوی مردمی که به تماشا ایستاده بودند انگار که دارند یک درام تاریخی را تماشا می‌کنند. لبخند زد و گفت می‌خواهم همیشه به یادش بمانم. این لنگه گوشواره را امانت نگه می دارم تا روزی که دوباره برق چشمانش را ببینم. دخترها روح پدر هستند‌. پس پدربزرگ حق داشت که ریم را این طور صدا می‌زد. روح الروح! ای روحِ روح من! @felegasht

.:: نان ::. خیلی تصاویر و شایعات بی اساس از فلسطین پخش می‌شود، اما مطمئن باشید اگر اکثیریت مردم فلسطین همانند این زن نبودند...حتی نامی هم از فلسطینی باقی نبود @felegasht

#یادداشت: #از_لا_به_لای_کتاب_ها «تاوان عاشقی» ✍️ سمانه افشاری نژاد 🕰️ مدت زمان مطالعه: ۳ دقیقه یه وقتایی بعضی از کتاب ها برات سنگین و غیر قابل هضمه، پیش خودت می گی شاید موضوع کتاب بیشتر شبیه خیاله تا اینکه به واقعیت نزدیک باشه و گذر زمان را بهانه قرار می‌دی تا به کمکت بیاد و بتونی هضمش کنی. کتاب تاوان عاشقی هم جز این دست کتاب هاست. آلا و خلیل دو شخصیت کتاب بیشتر شبیه خیال هستن تا واقعیت. کتاب را وقتی دستم گرفتم و شروع به خواندن کردم، فکر می کردم با یه داستان تخیلی رو به رو هستم. ولی نه، حکایت تاوان عاشقی، مثل حکایت شب و روز. داستان کتاب، سنگینه ولی در عین حال تو رو می‌کشونه که یه ضرب در عرض دو ساعت و نیم کتاب را بخونی و تا تمام نکردی، رو زمین نذاریش. وقتی دو صفحه مونده به آخر کتاب را  ورق می زنی، چهره شخصیت اصلی داستان را می بینی که در صفحه آخر کتاب چاپ شده، دلت آروم می گیره ولی اشکت دم مشک میشه. داستان کتاب در مورد ی عاشق و ی معشوق فلسطینیه. یکی ساکن غزه و دیگری ساکن کشور شیلی. خلیل تصمیم می گیره برای تحصیل به ایران بیاد. و برای اینکه بهم برسن، چه اتفاقایی که براشون نمی‌افته و برای رسیدن به آلا از ایران به غزه بره و خطرات این مسیر و نیروهای امنیتی مصر و اسرائیل را به جون می‌خره. خلیل عاشق واقعی بود. بالاخره هر طور شده آلا به ایران میاد و با خلیل ازدواج می‌کند. وقتی کتاب را تموم کردم تا چند روز حالم و دلم سنگینی می‌کرد. دوست داشتم راوی کتاب رو از نزدیک ببینم. و ببینم الان کجا هست و چیکار می کنه. آدرس و شماره تلفنش را هر طور شده پیدا کردم و بهش زنگ زدم. پروفایلش تو واتساپ، عکس خودش و خلیل و پسرش بود. راوی کتاب، ساکن قم بود. فلسطین کجا، قم کجا‌. فکر می کردم به فلسطین برگشته، ولی نه. هم چنان قم بود. برای دیدنشون راهی قم شدم. وقتی به خونشون رسیدم، خلیل نبود و آلا با پسرش زندگی می کرد.‌اینکه چرا خلیل نبود، می سپارم به خودتون که کتاب را بخوانید. وقتی در مورد خلیل حرف می زد، با تمام وجود، احساس می کرد که کنارش حضور داره. لای صحبتهاش با قهوه عربی و ی شیرینی فلسطینی به اسم برازق، ازم پذیرایی کرد. خلاصه گفت می خواهم به غزه برگردم. اینجا دیگه کسی را ندارم و پدر و مادرم غزه هستند. چند ماه از آشنایی من با آلا می گذشت. بعضی مواقع با هم صحبت می کردیم. آخرین باری که با هم در ایران تلفنی گپ زدیم، ۵ ماه پیش بود. مشهد بود. گفت که بعد یک ماه به غزه خواهم رفت. و بالاخره آلا بعد یک ماه به غزه رسید. درست قبل جنگ طوفان الاقصی.‌ تو این دو ماهی که از جنگ می گذره، دو سه بار بهش پیام دادم و الحمدلله هم حال خودش و هم پسرش خوب بود. یه فیلم فرستاد که غسان حیدر بعد بمباران تو خیابون داره راه می ره و آلا باهاش صحبت می کنه. مادرش ازش می‌پرسه از این بمباران نمی‌ترسی؟ میگه نه نمی‌ترسم و من غزه رو ترک نمی‌کنم. می‌گه می خوام اگر بمیرم، با شهادت بمیرم از ۱۵ روز پیش تا الان فعلا خبری ازشون ندارم ان شاالله هر جا هستند، خدا حافظشون‌باشه نویسنده کتاب تاوان عاشقی: محمد علی جعفری 152 صفحه نشر معارف. @felegasht

.:: چرا؟! ::. ی سری حرفا راجع به فلسطین هست که شنیدنش دود از کله آدم بلند میکنه! کاری به خود این حرفا نداریم اما تا حالا فکر کردین چرا اصلا این حرفای الکی انقد زیاد پخش می‌شن؟! تا حالا فکر کردین مگه فلسطین چی داره که نباید ما ها حمایتش کنیم و ی سری می‌خوان ما رو از جمع حامیانش به زور جدا کنند؟! توی این این ویدیو به خود اون حرفا پرداختیم اما در قسمت بعدی می‌ریم سراغ این سوالا...منتظرش باشید @felegasht

#یادداشت: «جنگ روانی: سربازان اسرائیلی در غزه غارت و خرابکاری می کنند»  ✍️ نویسنده: Rayhan Uddin ↔️ ترجمه: حسین راهداری 🕰️ مدت زمان مطالعه: ۷ دقیقه از اواخر اکتبر و آغاز تهاجم زمینی اسرائیل به غزه، همواره تصاویری از سربازان اسرائیلی که در حال تخریب و انجام رفتارهای تحریک آمیز هستند، منتشر می‌شود. رفتارها و اقداماتی که به نظر می رسد ارتباط چندانی با پیشبرد اهداف اعلام شده از طرف اسرائیل یعنی نابودی حماس و آزادی اسرا، نداشته باشند. این اقدامات شامل دزدی، تخریب مغازه‌ها و اموال، خرابکاری، و نصب نمادهای اسرائیلی و یهودی در سراسر محله های غزه بوده است. چنین رفتارهایی به بی انضباطی  و سرکشی سربازان میدان جنگ نسبت داده شده است، اما تحلیلگران معتقدند که این نوعی "جنگ روانی" نیز هست. در یکی از نمونه‌های دزدی، سربازی رجزخوانی کرد که یک گردنبند نقره را از غزه دزدید تا آن را برای دوست دخترش در اسرائیل ببرد. سرباز دیگری با افتخار فرشی را از خانه یک فلسطینی دزدید. در پستی که در یک گروه پر بازدید فیس بوک به اشتراک گذاشته شد، یک افسر اسرائیلی از برداشتن تعدادی لوازم آرایشی بسته‌بندی و نو برای بردن به اسرائیل به عنوان "هدیه غزه" ابراز خوشحالی کرد. در کامنتی زیر این پست فیس بوک نوشته شده بود: «بهتر است پست را حذف کنید…فقط باعث بد نامی است... نه به این دلیل که من به آن زن اهل غزه اهمیت می دهم،نه! اصلا برایم مهم نیست که او هرگز روشنایی روز را نخواهد دید. فقط، من به سربازی که ممکن است محاکمه شود و همچنین به اعتبار ارتش اسرائیل است که اهمیت می دهم» در همین حال یک نوازنده اهل غزه به میدل ایست آی گفت: واقعا وقتی دیدم یک سرباز اسرائیلی بر روی خرابه‌های خانه‌ام در حال نواختن گیتارم است، شوکه شدم در جایی دیگر، فیلمی از یک مغازه هدیه‌فروشی فلسطینی که به طور کامل ویران شده  منتشر شد در این ویدیو یک سرباز اسرائیلی که در حال جستجو برای غنیمت است، یک لباس زیر زنانه پیدا و با در دست گرفتن آن شروع به تحقیر و توهین به زنان اهل غزه می‌کند. به گفته لاله خلیلی استاد دانشگاه و محقق حوزه حقوق در دانشگاه اکستر: رفتارهای تخریبگرانه ضد فلسطینیان توسط سربازان اسرائیل تاریخی بسیار طولانی دارد. وی افزود: در جریان روز نکبت ۱۹۴۸ و جنگ‌های پی در پی سرزمین‌های تاریخی فلسطین و همچنین در جنگ لبنان اوایل دهه ۱۹۸۰ و حتی سرزمین‌های اشغالی کرانه باختری، چنین رفتارهایی رواج داشته و دارد. سربازان اسرائیلی در هر جا از خودشان دیوارنوشته‌هایی با محتوای خشونت‌آمیز و حتی ترویج و تشویق به نسل کشی به جا می‌گذاشتند، در آشپزخانه‌های فلسطینیان به قضای حاجت می‌پرداختند، وسایل با ارزش را تاراج و وسایل روزمره خانه‌ها را تخریب می‌کردند و در نهایت دسته جمعی تصاویر فاتحانه‌ای از خود می‌گرفتند. انتشار گسترده این فیلم‌ها، ارتش اسرائیل را واداشت تا در طی بیانیه‌ای این رفتارها را محکوم کند. دانیل هاگاری، سخنگوی ارتش اسرائیل در کنفرانسی گفت: «برای هر فعلی که با ارزش‌های ارتش اسرائیل همسو نباشد، اقدامات تنبیهی و انضباطی  انجام خواهد شد». اقدامات سربازان صهیونیست به غارت و تخریب ختم نمی‌شود و علاوه بر این‌ها، سربازان اسرائیلی نیز در حال نصب نمادهای اسرائیلی و یهودی در سراسر مناطق محاصره شده و مناطق جنگی هستند. به عنوان نمونه یک منوره(شمعدان) حنوکا به ارتفاع ۱۳ متر در شجاعیه، یکی از پرجمعیت ترین مناطق مرکز غزه و همچنین پرچم های اسرائیل نیز در سراسر مناطق جنگی نصب شده است. دیمی ریدر، روزنامه‌نگار فعال در شبکه X، در پاسخ به تصویری که برافراشته شدن پرچم  اسرائیل در وسط محله‌ای ویران شده را نمایش می داد، نوشت: «من تعجب می‌کنم از تعداد اسرائیلی‌هایی که می‌دانند برنامه کل پروژه صهیونیستی برای فلسطینی‌ها شبیه این تصویر است.» در تصویر دیگری که مربوط به درون خانه‌ای فلسطینی در خان‌یونس است، چند سرباز اسرائیلی پوستری را در دست دارند که روی آن نوشته شده است: «فقط شهرک سازی [در غزه] پیروزی است برای ما». در سال ۲۰۰۵، اسرائیل ظاهراً از غزه خارج شد و حدود ۸۰۰۰ شهرکنشین صهیونیستی و سرباز اسرائیلی ساکن در ۲۱ شهرک در غزه را به مناطق اشغالی کرانه باختری منتقل کرد. اما در طی هفته‌های اخیر چندین شخصیت راستگرایی افراطی از جمله بسیاری از اعضا کابینه خواستار ایجاد مجدد شهرک‌ها در غزه جنگ‌زده و ویران، شده‌اند.

⬅️ #ادامه «جنگ روانی: سربازان اسرائیلی در غزه غارت و خرابکاری می کنند»  لاله خلیلی معتقد است: ایده ارتش قاعدمند و منضبط اسرائیلی «افسانه‌ای» بیش نیست! وی ادامه داد: «ارتش از سربازان وظیفه‌ای تشکیل شده است که اکثر آنها صهیونیست‌های معتقدی هستند که به حق خود برای اسکان در هر نقطه بین رود اردن و دریای مدیترانه باور عمیق دارند. صفوف افسران ارتش اسرائیل مملو از متعصب ترین شهرک نشینانی است که - مانند راستگرایان و محافظه‌کاران دیگر نقاط جهان - همیشه به سمت نیروهای مسلح و سایر نهادهای مرتبط با قوه قهریه کشیده شده‌اند.» چندین مفسر باور دارند که این فیلم‌ها همگی تلاشی عمدی در راستای "جنگ روانی" اسرائیل بوده است. مثلا مرتضی حسین روزنامه نگار نوشت: «به نظر می رسد فیلم های سربازان اسرائیلی که فلسطینی ها را برهنه می کنند و مغازه ها را غارت می کنند، عمدا برای تضعیف روحیه مردم غزه و تقویت روحیه مردم اسرائیل منتشر شده است.» وی افزود: «اما این فیلم‌ها در سطح بین‌المللی معانی منفی را به ذهن متبادر می‌کند، خصوصا جایی که تبلیغ می‌شود ارتش اسرائیل یک ارتش بسیار حرفه‌ای و مدرن به سبک غربی است». در نهایت خلیلی به میدل ایست آی گفت: «وندالیسم و غارتی که می بینیم احتمالاً هم ناشی از بی‌قاعدگی است و هم یک عنصر جنگ روانی؛ اگر اینطور نبود، وب‌سایت‌های رسمی ارتش و رسانه‌های اجتماعی برخی از این رفتارهای توحش‌آمیز را منتشر و عمومی نمی‌کردند.» *انتشار در وبسایت middleeasteye.net به تاریخ ۱۵ دسامبر ۲۰۲۳

.:: آرزوها ::. در غزه جنگ زده چه چیزی از کودکی کودکان باقی مانده؟!! چه بسا فقط آرزوهایی که برای باقی بچه‌های جهان پیش‌پا افتاده هستند: آب، غذا،پدر، مادر، زنده ماندن... @felegasht

.:: صالح ::. نوجوانی‌اش در مسجد جوانی‌اش در دانشگاه میانسالی در میدان جنگ در همه حال در جهاد بود غیر از شهادت برای صالح حیف بود... @felegasht

.:: خون چشم ::. آن‌هایی که شهید، خون از جسمشان جاری شد، و آنهایی که ماندند خون از چشمشان. کدام دردناک‌تر است؟ بر کدامیک باید خون گریست؟ @felegasht

.:: بدن‌ها ::. اگر دست صهیونیست‌ها باز باشد فقط به غصب زمین و خانه و اموال بسنده نمی‌کنند؛ اجزا بدن قربانیانشان را هم به تاراج می‌برند! این‌ها چه نوع موجوداتی هستند؟!😑😑 @felegasht

.:: شکوه ::. ای سرزمین سلام شکوهت بازخواهد گشت.. . @felegasht

تایید حملات امریکا و انگلیس و اسرائیل به یمن @felegasht

تصاویری مهیب از بندر الحدیده @felegasht

.:: میدان ۳ ::. باز هم میدان و اخبار جنگ »»بفرستش برا اونی که لازمه ببینه »»نظراتتون رو بهمون بگید @felegasht

.:: امید ::. چشم‌ها غمگینند اما پر امید... @felegasht