🌸☄🌸☄🌸☄🌸☄🌸
☄
⭕️ #تزکیه چیست و برای رسیدن به آن چه باید کرد؟ (بخش دوم و پایانی)
🔶 #تزکیه در اصل به معنی نمو و رشد دادن است و برای رسیدن به آن اول #تهذیب_نفس از بدیها، یعنی تصفیه دل از اخلاق زشت و اجتناب از گناه، و دوم پرورش و #تکمیل_نفس به وسیله تحصیل علوم و معارف حقه و فضائل و مکارم اخلاق و انجام عمل صالح لازم است.
💠پس از این که #بیماری_اخلاقی شناخته شد، باید وارد #میدان_مبارزه شد. آنچه در #تهذیب_نفس ما را یاری میکند عبارتند از:
1⃣ #تفکر؛ امام خمینی (ره) میگوید: «اوّل شرط مجاهده با نفس، و حرکت به جانب حق تعالی، #تفکر است و تفکر در این مقام، عبارت است از آنکه انسان لااقل در هر شب و روزی مقداری فکر کند، در اینکه آیا مولای او که او را در این دنیا آورده و تمام اسباب آسایش و راحتی را از برای او فراهم کرده... آیا وظیفه ما با این مولای مالک الملوک چیست؟». [۱]
2⃣ #توجهبهکرامتانسانی؛ کسی که به مقام شامخ خود پی ببرد، از رذایل دوری خواهد کرد، امام علی (ع) میفرماید: «هرکس نفس خود را گرامی بدارد، شهوتها برای او کوچک و بی ارزش خواهد بود». [۲]
3⃣ #مشارطه؛ در اوّل روز انسان با خود شرط کند که امروز بر خلاف امر الهی رفتار نکند.
4⃣ #مراقبه؛ انسان در طول روز #مراقب_اعمال خود باشد. این مرحله از حساسترین مراتب سیر و سلوک به شمار میرود. قرآن مجید بر این نکته تأکید دارد که خداوند بر احوال و اعمال شما نظارت دارد: «إنّ اللّه کان علیکم رقیباً؛ خداوند بر شما مراقبت دارد». [نساء،۱] کسی که از آیه فوق درس گرفته باشد، همواره خداوند را ناظر بر کارهای خود میداند و از #غفلت و #گناه اجتناب میوزرد.
5⃣ #محاسبه؛ برای تزکیه نفس لازم است از اعمال روزانه حسابرسی به عمل آید. امام علی (ع) می فرماید: «هر کس نفس خود را به حساب بکشد، بر عیوبش واقف میگردد و به گناهانش پی میبرد، پس از گناهانش توبه میکند و عیوبش را اصلاح مینماید». [۳]
6⃣ #مؤاخذه و مجازات؛ پس از محاسبه لازم است نفس به خاطر عمل زشتی که انجام داده، #تنبیه و مجازات شود تا از تکرار آن جلوگیری گردد. امام علی (ع) میفرماید: «هر کس نفس خود را بر عیبها و گناهان توبیخ کند، از ازدیاد گناه اجتناب خواهد کرد». [۴] اولیای الهی به منظور تنبیه و تأدیب خویش، تکالیف و انجام اموری را برخود الزام میکردند، از قبیل شب زندهداری، گرسنگی، روزهداری کم گویی، اطعام و غیره. در حالات مرحوم آیت الله بروجردی (ره) نقل شده که ایشان هرگاه نسبت به طلاب پرخاش میکردند، علاوه بر این که از آن شخص عذر خواهی مینمودند، نذر داشتند برای جبران این عمل، فردای آن روز را روزه بگیرند. [۵]
پینوشتها
[۱] امام خمینی، چهل حدیث، ص۶
[۲] نهج البلاغه، قصار ۴۴۹
[۳] غررالحکم، ج۵، ص۳۹۹
[۴] همان
[۵] مهدوی کنی، نقطههای آغاز در اخلاق عملی، ص۳۷۵
نویسنده: سجاد شمس الدینی
برگرفته از مرکز ملی پاسخگویی به مسائل دینی
منبع: وبسایترهروانولایت
#تزکیه
@tabyinchannel
#انتشاربدونلینکجایزنمیباشد