نکته تفسیری صفحه ۲۳:  مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم: ما انسان­ ها در هر لحظه در دو جهان زندگی می​ کنیم: جهان بیرون و جهان درون. آنچه می­ بینیم، می­ شنویم، می­ چشیم و می­ بوییم، مربوط به جهانی­ است که خارج از وجود ما قرار دارد و ما با آن ارتباط داریم. جهان دوّم اما، عالم درون ماست. ما عشق و علاقه، نفرت و دشمنی، شادی و نشاط، و غم و اندوه را در جهان درونی خود حس می­ کنیم. بارها دیده­ ایم که دو نفر در یک مکان قرار دارند؛ امّا یکی خوشحال و بانشاط، و دیگری خسته و نومید است. جهان بیرون این دو نفر، یکی​ است؛ ولی جهان درونشان این­ همه تفاوت دارد. حقیقت این است که احساساتی از قبیل غم و شادی، امیدواری و نومیدی، آرامش و اضطراب و...، همگی ناشی از نگاه درونی ما به حوادثی​ است که در جهان بیرونی اتّفاق می­ افتد. اگر انسان، جهان را مجموعه­ ای از خاک و سنگ و آب و هوا و ... بداند که به خودی خود به وجود آمده و بدون هدف در حال حرکت است و بی آن​که علّتی داشته باشد، پیوسته گروهی به آن پا می­ گذارند و گروهی از آن می­ روند، جهان درونش به خانه­ ای کودکانه تبدیل می­ شود که او با یافتن دانه­ ی نقلی، در آن جشن به پا می­ کند و با از دست دادن آن، مجلس عزا به راه می‏ اندازد! اگر امّا انسان، جهان بیرون را ساخته­ ی قدرتی بی­نهایت، بسیار مهربان و دانا بداند، جهان درونش به بهشت خرّمی تبدیل می­ شود که در برابر زلزله­ های اضطراب و ناآرامی مقاوم است و هیچ بی­ هدفی و خستگی و نومیدی و کسالتی، حق ورود بدان نمی­ یابد. خدای بزرگ به وسیله­ ی قرآن بارها به انسان­ها پیام داده است که همیشه او را به یاد داشته باشند و بدانند که تنها راه آرامش آنان، یاد اوست. به­ راستی «یاد خدا»، یکی از بزرگ​ترین نعمت­ های او به ما بندگان کوچک است. آن آفریدگار بزرگ که سیارات و ستارگان و کهکشان­ ها با همه­ ی بزرگی و راز و رمزهایشان نزد او چیزی به شمار نمی­ آیند، از ما  می­ خواهد که او را به جهان درون خود راه دهیم و آنجا را خانه­ ی او بسازیم؛ آنگاه به ما می­ گوید که اگر او را به حریم خصوصی خود راه دهیم، او هم ما را به حریم خصوصی­ اش راه می­دهد؛ جایی که ناپاکان، حق ورود به آن را ندارند و اثری از رنج و بدی و خستگی در آن نیست. واقعاً چقدر خدا به ما احترام گذاشته و عزّت بخشیده است! مگر یاد کردن ما به او سودی می­ رساند؟ آیا او از نماز و عبادت ما نفعی می­ برد؟ در مقابل، اگر فرمان­روای هستی، ما را به نیکی یاد کند، ما در این جهان چه جایگاهی پیدا می­ کنیم! آیا کسی که خدا به یاد او باشد، دیگر از فراموش شدن در ذهن­های دیگران می­ ترسد؟ پیشوای سوّم ما، حسین بن علی علیه السلام ، چه زیبا در دعای عرفه به خدا می­ گوید که «کسی که تو را پیدا کرده، چه چیزی از دست داده، و کسی که تو را از دست داده، چه چیز باارزشی پیدا کرده است؟». [1] در روایات آمده است که خدا به موسی علیه السلام فرمود: «من هم​نشین کسی هستم که مرا یاد کند.» عارفان گفته­ اند که یاد خدا، سه حالت دارد: یکم این​که در دل به یاد خدا باشیم و او را فراموش نکنیم. دوم این​که با زبان، ذکر او را بگوییم؛ مانند گفتن تسبیحات حضرت زهرا… پس از هر نماز.[2] سوم این­که خدا را در عمل یاد کنیم. اعمالی مانند نماز، روزه و عبادت­های دیگر، به­ ویژه پرهیز از گناهان، جزء این گروه است؛ زیرا کسی که واقعاً به یاد خداست، در حضورش کاری نمی­ کند که ناراضی شود.[3] [1] . اقبال الاعمال ، ص 349 [2] . اقتباس از وسایل الشیعه ، ج 6 ، ص 442   [3] . اقتباس از المیزان فی تفسیر القرآن ، ج 1 ، ص 324 🆔@yamahdi_entezar

✨ای نور دل زهرا 🌸یاحضرت معصومه ✨ای بانوی بی همتا 🌸یاحضرت معصومه ✨تو تالی زهرایی 🌸چون زینب کبرایی ✨ای مظهر خوبیها 🌸یاحضرت معصومه 🎉ولادت حضرت معصومه(س) و روز ملی دختـر مبـارک🎊 #امام_زمان الـٰلّهُمَ ؏َجــِّلِ‌ لوَلــیِّڪَ‌ اَلْفــَرَجْ‌ بحق‌ حضࢪٺ‌ زینب‌ ڪبرۍ‌ سلام‌ الله‌ علیها‌ 💚⃟○@yamahdi_entezar

❌ صدقه اول ماه قمری جهت سلامتی صاحب الزمان(عج) فراموش نشود 🎊السَّلامُ علیکَ یا بقیَّةَ اللهِ یا اباصالحَ المهدی🎊 👈با صدقه دادن، روزی خود را فرود آورید 🌸 🔹 در ڪتاب مڪیال المڪارم از وظایف ما نسبت به امام عصر در وظیفه شماره ۲۳ و ۲۴ آمده است : 🔸صدقه دادن به قصد سلامتے امام 🔸 صدقه دادن به نیابت از امام عصر (عجل الله) شماره کارت جهت واریز صدقات و خیرات 👇 ضربه بزنید کپی می شود

6280231354624792

باشتنی #خیریه_گل_نرگس 👇 https://eitaa.com/joinchat/3939500609C6ab646f581 الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ‌بحق‌ حضࢪٺ‌زینب‌ڪبرۍ‌ سلام‌الله‌علیها‌ #کار_خیر_بالاخره‌_انجام_میشه #حواست_باشه_جانمونی #خیریه_گل_نرگس

  💚⃟○@yamahdi_entezar

♦️ با توجه به اهمیت نکات وصیتنامه این شهید عزیز و بالا بودن حجم متن وصیتنامه، در پیام پایین نکات وصیتنامه این شهید عزیز قرار دارد👇   💚⃟○@yamahdi_entezar

#نهج_البلاغه ▫️وَ غَارَ الصِّدْقُ، وَفَاضَ الْکِذبُ، وَ اسْتُعْمِلَتِ الْمَوَدَّةُ بِاللِّسَانِ، وَ تَشَاجَرَ النَّاسُ بِالْقُلُوبِ، وَ صَارَ الْفُسُوقُ نَسَباً، وَ الْعَفَافُ عَجَباً، وَ لُبِسَ الاِْسْلاَمُ لُبْسَ الْفَرْوِمَقْلُوباً 🟤در آن زمان، راستگويى از ميان مى رود و دروغ فراوان مى شود. مردم با زبان اظهار دوستى مى کنند، و با دل، دشمنى. به گناه و آلودگى افتخار مى کنند و از عفّت و پاکدامنى در شگفتى فرو مى روند و اسلام همچون پوستينى وارونه پوشيده مى شود!» ✍ اشاره به اين مى باشد که گويى در آن زمان، چشمه هاى صدق و راستى در زمين فرو مى رود و باغستان سرسبز جهان انسانيّت به خشکى مى گرايد و به عکس، آب شور و ناگوارِ دروغ بر سرزمين اجتماع غلبه مى کند و در اين شوره زار، جز «خَس» نمى رويد.جمله «صَارَ الْفُسُوقُ نَسَباً» اشاره به اين است که: افراد فاسق چنان به يکديگر نزديک مى شوند و دست به دست هم مى دهند، که گويى برادر يا خويشاوند يکديگرند. 📘#خطبه_108 #نهج_البلاغه الـٰلّهُمَ؏َجــِّلِ‌لوَلــیِّڪَ‌اَلْفــَرَجْ‌بحق‌ حضࢪٺ‌زینب‌ڪبرۍ‌ سلام‌الله‌علیها‌ @yamahdi_entezar