یڪ جلوه ز نور اهلبیٺ #عباس اسٺ ٺڪبیر سرور اهلبیٺ #عباس اسٺ... بنـــــامـ خدایی ڪہ اهلبیٺش"ع" را افرید رمان #من_غلامـ_ادب_عبـاســـم‌ع قسمت #هفتم نگاهشان به دهان سید ایوب بود.. کمی پذیرایی شدند.. ولی کسی چیزی نمیتوانست بخورد.. سید ایوب.. رو به پسرانی که شاکی بودند.. کرد و گفت _میدونم که خیلی دلخورید.. و حاضر نیستید.. که ببخشید... ولی.. تک تک.. میان کلام سید پریدند.. و هرکدام.. حرفی زدند.. آقاآرش _نه سید..! کار از این چیزا گذشته.. من بمیرم هم.. رضایت نمیدم! آقانیما_ بی وجدان یه جور میزد.. انگار قاتل باباشو گرفته! آقامحسن_سید حرفشم نزن.. اصلا آقاسامیار _عباس خیلی شره سید.. باید ادب بشه! آقافرهاد_عمرا...! رضایت نمیدم.! آقامحمد_ما هیچ کدوممون رضایت نمیدیم..! سیدایوب با لبخند.. نگاهی به آنها کرد.. و گفت _ منم که نگفتم ببخشیدش! همه با تعجب.. به دهان سیدایوب.. خیره شدند.. سید ادامه داد.. _ میتونید نبخشید.. ولی میتونید که معامله کنید..!! آقافرهاد میان همه زودتر گفت _چه معامله ای..!؟ سید_ عباس شماها رو زده.. اونم تو #کوچه، جلو #همه.. شما هم میتونید.. همین کار رو باهاش کنین.. فقط یه شرط داره! این بار آرش سریع گفت _چه شرطی...!! ؟؟؟ سید_ شرطش اینه که.. به اندازه ای.. که شما رو زده.. و کاری که کرده.. #تقاص کنین.. #نه_بیشترونه_کمتر... غیر این باشه.. من ازتون شکایت میکنم پسرها.. با بهت و حیرت.. به هم نگاه میکردند... همه سکوت کرده بودند... که دوباره سید گفت _مگه شما نمیخواین تلافی کنین...!؟ یا ادبش کنین..!؟؟ اینجوری بهترین راهه..! همه در #حکمت حرفهای سید مانده بودند.. از کسی صدایی در نمی امد.. زهراخانم نگران بود. حسین اقا ناراحت.. سکوت کرده بود. و پسرها همه با تعجب.. و سردرگمی به هم نگاه میکردند.. ساعتی گذشت.. تک تک.. نظرات مثبتشان را.. اعلام کردند.. و قرار شد.. فردا همه به کلانتری محل بروند.. و رضایت دهند.. هنوز هیچ کسی خبر نداشت.. چرا سیدایوب این حرف را زد.. و کسی هم سوال نپرسید.. چون همه.. به حرف ها و کارهای سید.. #اعتماد داشتند.. میدانستند.. ادامه دارد... اثــرے از؛ بانو خادم کوی یار