eitaa logo
ٖؒ﷽‌ سمت خــــــ♡ـــــــدا ﷽
441 دنبال‌کننده
9.7هزار عکس
9.5هزار ویدیو
63 فایل
❣️بسمــــ‌اللّٰــه امام حسین(علیه السلام) زمانی که بی یاور ماند، فریاد برآورد و گفت: " هَل مِن ناصر یَنصُرُنی؟ آیا کسی هست که مرا یاری کند💔 🕊ڪپـے‌باذڪر‌صلوات‌براے‌سلامتـے‌مـهـدے؏ـݼ🕊
مشاهده در ایتا
دانلود
42.27M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
⭕️مستند جذاب عملیات بزرگ 🔺 توصیه میکنم در این ایام این مستند عالی رو ببینید، روایتی جذاب و دیدنی از تسلط عجیب سربازان گمنام امام زمان بر تروریست های آموزش دیده موساد نزدیک بود کارخانه هواپیما سازی اصفهان با خاک یکسان بشه که بموقع سربازان گمنام امام زمان علیه السلام دستگیرشون می‌کنند 🎥 مثل فیلم سینمایی شده حتما بفرستید واسه دوستاتون
‍ 🔷🔹بیان از امام زمان عج در نهج البلاغه 💠امام علی (ع) در چند مورد به بیان اوضاع و احوال قبل از ظهورجانشین دوازدهم پیامبر اسلام (عج) می پردازند: 1⃣ مترجمین و شارحین نهج البلاغه معتقدند که عبارات زیر که مربوط به خطبه ۱۵۰ نهج البلاغه است، به بیان حضرت امیر(ع) از شرایط قبل از ظهور امام مهدی (عج) اختصاص دارد. ایشان در این خطبه می فرمایند: ✨فی ستره عن الناس لا یبصر القائف اثره و لو تابع نظره (او (یعنی حضرت حجت (عج)) سال های طولانی در ❇️پنهانی از مردم به سر می برد آنچنان که اثر شناساندن اثر قدمش را نمی شناسند گرچه در پیدا کردن اثر و نشانه هایش تلاش فراوان کنند.) (نواب لاهیجانی. ۱۳۷۹.ص ۶۵۶) 2⃣ امام علی (ع) در خطبه ۱۸۲ درباره ی اوضاع و احوال قبل از ظهور حضرت مهدی (عج) می فرمایند: ✨ فهو مغترب اذا اغترب الاسلام و ضرب بعیسب ذنبه و الصق الارض بجرانه (او (منظور امام زمان(عج)) پنهان خواهد شد در زمانیکه ❇️اسلام_غروب_میکند و چونان شتری در راه مانده، بر زمین می ماند و سینه به زمین می چسباند.) (انصاری. ۱۳۴۵.ص ۵۰۹) 👈🏻دو نکته در بیانات فوق حضرت امیر (ع) بیشتر خودنمایی می کند: الف) شتری که زانو به زمین زده عبارتی است که معنای ناتوانی و کم سود رسانی را بیان می دارد. امام علی(ع) با این استعاره کوشیده اند تا ✴️وضعیت_اسلام را در زمان غیبت امام عصر (عج) نشان دهند و آن را به شتری که زانو به زمین زده تشبیه نموده اند چون همانگونه که بوضوح قابل مشاهده است، اسلام و تعالیم الهی آن در جهان کنونی در غربت به سر می برد و از ❇️سودها و ❇️فواید آن در حل امور بشر و بکارگیری آن در متن زندگی جوامع بشری، چیز زیادی 🌿مشاهده_نمیشود. (زمانی. ۱۳۷۳.ص ۴۵۱) ب) عبارت حضرت امیر (ع) مبنی بر اینکه قبل از ظهور امام زمان (عج) اسلام غروب می کند، با حدیثی از پیامبر(ص) که در آن ایشان بیان می دارند: «اسلام در آغاز غریب بود و به غربت پیشین خود بازخواهد گشت» دارای قرابت کامل است که این مسئله بار دیگر به تطابق کامل اظهارات امیرالمؤمنین (ع) با معلم و استاد ایشان یعنی پیامبر خاتم (ص) صحه می گذارد. (فیض الاسلام. ۱۳۵۱. ص ۵۹۵) 3⃣امیرالمؤمنین(ع) در خطبه ۱۳۸ یکی دیگر از اوصاف زمان قبل از ظهور حضرت حجت (عج) را بیان می دارند: ✨اذا عطفوا الهدی علی الهوی ... اذا عطفوا القرآن علی الرأی (مردم هدایت را ‼️تابع_هوس های خویش قرار می دهند ... به نام تفسیر قرآن، نظرات خود را بر قرآن تحمیل می کنند.) (دشتی. ۱۳۸۴.ص ۱۸۳) 4⃣ حضرت امیر (ع) در خطبه ۱۵۰ نیز می فرمایند: ✨و اخذوا یمیناً و شمالاً ظغنا(طغنا) فی مسالک الغی و ترکا لمذاهب الرشد (به راه های چپ و راست رفتند و راه ضلالت و گمراهی پیمودند و راه روشن هدایت را گذاشتند.) (معادیخواه، ۱۳۷۳.ص ۱۶۷) 👈🏻مترجمین و مفسرین نهج البلاغه عبارات فوق امیرالمؤمنین (ع) را در شرح اوضاع قبل از ظهور امام عصر (عج) می دانند و در آن به توصیف مسلمانان که ❇️صراط_مستقیم را رها کرده اند و سبب غیبت امام زمان (عج) شده اند می پردازد. این عبارات اشاره ای است به ❇️فرقه هایی که در اسلام از راه راست که مبتنی به کتاب و سنت الهی است و گمراه شده و به سوی افراط و تفریط گراییده اند و در زمان قبل از ظهور امام عصر (عج) در گوشه و کنار عالم در حال جولان دادن هستند. (شریعتی. صص ۱۲۱-۱۲۰)
‍ 🔷🔹بیان از امام زمان عج در نهج البلاغه 💠امام علی (ع) در چند مورد به بیان اوضاع و احوال قبل از ظهورجانشین دوازدهم پیامبر اسلام (عج) می پردازند: 1⃣ مترجمین و شارحین نهج البلاغه معتقدند که عبارات زیر که مربوط به خطبه ۱۵۰ نهج البلاغه است، به بیان حضرت امیر(ع) از شرایط قبل از ظهور امام مهدی (عج) اختصاص دارد. ایشان در این خطبه می فرمایند: ✨فی ستره عن الناس لا یبصر القائف اثره و لو تابع نظره (او (یعنی حضرت حجت (عج)) سال های طولانی در ❇️پنهانی از مردم به سر می برد آنچنان که اثر شناساندن اثر قدمش را نمی شناسند گرچه در پیدا کردن اثر و نشانه هایش تلاش فراوان کنند.) (نواب لاهیجانی. ۱۳۷۹.ص ۶۵۶) 2⃣ امام علی (ع) در خطبه ۱۸۲ درباره ی اوضاع و احوال قبل از ظهور حضرت مهدی (عج) می فرمایند: ✨ فهو مغترب اذا اغترب الاسلام و ضرب بعیسب ذنبه و الصق الارض بجرانه (او (منظور امام زمان(عج)) پنهان خواهد شد در زمانیکه ❇️اسلام_غروب_میکند و چونان شتری در راه مانده، بر زمین می ماند و سینه به زمین می چسباند.) (انصاری. ۱۳۴۵.ص ۵۰۹) 👈🏻دو نکته در بیانات فوق حضرت امیر (ع) بیشتر خودنمایی می کند: الف) شتری که زانو به زمین زده عبارتی است که معنای ناتوانی و کم سود رسانی را بیان می دارد. امام علی(ع) با این استعاره کوشیده اند تا ✴️وضعیت_اسلام را در زمان غیبت امام عصر (عج) نشان دهند و آن را به شتری که زانو به زمین زده تشبیه نموده اند چون همانگونه که بوضوح قابل مشاهده است، اسلام و تعالیم الهی آن در جهان کنونی در غربت به سر می برد و از ❇️سودها و ❇️فواید آن در حل امور بشر و بکارگیری آن در متن زندگی جوامع بشری، چیز زیادی 🌿مشاهده_نمیشود. (زمانی. ۱۳۷۳.ص ۴۵۱) ب) عبارت حضرت امیر (ع) مبنی بر اینکه قبل از ظهور امام زمان (عج) اسلام غروب می کند، با حدیثی از پیامبر(ص) که در آن ایشان بیان می دارند: «اسلام در آغاز غریب بود و به غربت پیشین خود بازخواهد گشت» دارای قرابت کامل است که این مسئله بار دیگر به تطابق کامل اظهارات امیرالمؤمنین (ع) با معلم و استاد ایشان یعنی پیامبر خاتم (ص) صحه می گذارد. (فیض الاسلام. ۱۳۵۱. ص ۵۹۵) 3⃣امیرالمؤمنین(ع) در خطبه ۱۳۸ یکی دیگر از اوصاف زمان قبل از ظهور حضرت حجت (عج) را بیان می دارند: ✨اذا عطفوا الهدی علی الهوی ... اذا عطفوا القرآن علی الرأی (مردم هدایت را ‼️تابع_هوس های خویش قرار می دهند ... به نام تفسیر قرآن، نظرات خود را بر قرآن تحمیل می کنند.) (دشتی. ۱۳۸۴.ص ۱۸۳) 4⃣ حضرت امیر (ع) در خطبه ۱۵۰ نیز می فرمایند: ✨و اخذوا یمیناً و شمالاً ظغنا(طغنا) فی مسالک الغی و ترکا لمذاهب الرشد (به راه های چپ و راست رفتند و راه ضلالت و گمراهی پیمودند و راه روشن هدایت را گذاشتند.) (معادیخواه، ۱۳۷۳.ص ۱۶۷) 👈🏻مترجمین و مفسرین نهج البلاغه عبارات فوق امیرالمؤمنین (ع) را در شرح اوضاع قبل از ظهور امام عصر (عج) می دانند و در آن به توصیف مسلمانان که ❇️صراط_مستقیم را رها کرده اند و سبب غیبت امام زمان (عج) شده اند می پردازد. این عبارات اشاره ای است به ❇️فرقه هایی که در اسلام از راه راست که مبتنی به کتاب و سنت الهی است و گمراه شده و به سوی افراط و تفریط گراییده اند و در زمان قبل از ظهور امام عصر (عج) در گوشه و کنار عالم در حال جولان دادن هستند. (شریعتی. صص ۱۲۱-۱۲۰)