وَ عَنْ جَابِرٍ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ : أَوْحَى اَللَّهُ تَعَالَى إِلَى شُعَيْبٍ اَلنَّبِيِّ أَنِّي مُعَذِّبٌ مِنْ قَوْمِكَ مِائَةَ أَلْفٍ أَرْبَعِينَ أَلْفا مِنْ شِرَارِهِمْ وَ سِتِّينَ أَلْفا مِنْ خِيَارِهِمْ فَقَالَ يَا رَبِّ هَؤُلاَءِ اَلْأَشْرَارُ فَمَا بَالُ اَلْأَخْيَارِ فَأَوْحَى اَللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ إِلَيْهِ دَاهَنُوا أَهْلَ اَلْمَعَاصِي فَلَمْ يَغْضَبُوا لِغَضَبِي. امام محمد باقر (عليه السّلام) فرمودند: خداوند متعال به شعيب نبى عليه السّلام وحى كرد كه:من از قومت صد هزار نفر را عذاب مى كنم؛ چهل هزار نفر از افراد اشرار و شصت هزار نفر هم از خوبان،شعيب گفت:پروردگارا آنان را كه عذاب مى كنى نااهلانند،پس علّت عذاب خوبان چيست؟ خداوند عزّ و جل به او وحى كرد كه:آنها با اهل معصيت مماشات(مدارا) كردند و به خاطر غضب من خشمگين نشدند. #پایان_مماشات #قوه_قضائیه #انتقام_از_اغتشاش #محاکمه #راهپیمایی_سیزده_آبان