🌷نکته تفسیری صفحه ۲۱۳🌷 چه کسی ارزش پیروی دارد: این آیات، به دو عامل مهم در سعادت یا هلاکت انسان اشاره می کند. نخستین عامل، «پیشوای ظاهری» آن هاست؛ کسی که او را سرمشق خود قرار می دهند و راه زندگی خود را از او می¬گیرند. آیه ی 35، بیانگر این نکته است که کسی می‌تواند پیشوای انسان باشد که به خوبی از حقیقت آگاه باشد و بتواند دیگران را به آن برساند، و شخصی که خود حق را به درستی نمی شناسد و در فراز و نشیب زندگی نمی تواند آن را از باطل جدا کند، شایستگی پیروی ندارد. تاریخ زندگی بشر به روشنی نشان می دهد که انسان هایی که راه نمایانی مانند خود انتخاب کردند و اجازه دادند که آنها راه زندگی شان را تعیین کنند، دیر یا زود در سرزمین هلاکت و نابودی سرگردان شدند و از بین رفتند؛ زیرا خودِ آن پیشوایان نیز به درستی نمی‌دانستند که در هر موقعیتی چگونه عمل کنند و به پیروان خود چه دستوری بدهند. در مقابل امّا کسانی که از راه پیامبران الهی و پیشوایان معصومی پیروی کردند که از سوی خدا برگزیده شده اند، هیچ گاه از عملکرد خود پشیمان نشدند؛ هرچند آن پیروی به مرگ و نابودی ظاهری آنان بینجامد. حادثه‏ی عاشورا، نمونه‏ ی بسیار روشنی از این حقیقت است. در آن زمان، گروهی بسیار اندک از مردم با امام حسین همراه شدند و این همراهی را تا نثار جان ادامه دادند، و هر چند پیروی و همراهی شان به تکّه تکّه شدن بدن هایشان انجامید، آنان را به قلّه ی سعادت و شرافت رساند. در مقابل آنان، گروه های مختلفی بودند که از پیشوایان گمراه و گمراه گر پیروی کردند و سرانجام سزای تلخ پیروی اشتباه خویش را چشیدند. در روایتی از امام رضا می خوانیم: «خداوند به پیامبران و امامان توفیقی عنایت کرده و از دانش و حکمت پنهان خود به آنان دانشی داده که به غیر از آنان نداده، و به‌همین‌سبب، دانش آنان، بالاتر از دانش مردم هر زمان است، و این در سخن خدا آمده است: أفمن یهدی الی الحق احق ... [آیه ی 35].» دومین عامل سعادت یا نابودی انسان که در این آیات گفته شده، پیروی او از عقل یا حدس و گمان است. یکی از بزرگ ترین آفات زندگی بشر، فرار از واقعیّت و زندگی در عالم خیال و گمان بد است. براستی بسیاری از مردم نمی خواهند حقایق زندگی را بپذیرند و راه خود را بر اساس آن انتخاب کنند. باور نکردن پیری و مرگ، مؤثر دانستن شانس و اقبال در خوشبختی، ایمان داشتن به طالع سعد و نحس، و از همه بدتر، پرستش خدایان سنگی و چوبی، نمونه های روشنی است که در زندگی انسان ها یافت می شود و آنان را از هدایت حقیقی باز می‌دارد. امیر مؤمنان علی، یکی از مهم ترین وظایف پیامبران را «بیرون آوردن عقل های بشریّت از زیر خاکِ جهالت و نادانی» بر شمرده است . آری، این دو عامل مهم، بزرگ‌ترین رمز سعادت انسان یا نابودی اوست. در روایتی از امام کاظم می خوانیم: «خدا دو راهنمای روشنگر برای مردم قرار داده است [که به وسیله ی آن ها، راه حق را به بندگانش نشان می دهد]: راهنمای آشکار و راهنمای پنهان. راهنمای آشکار، پیامبران و امامان هستند، و راهنمای پنهان، عقل است.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 #منتظران_حضرت_مهدی_عجل_الله_تعالی_فرج_الشریف #تک_تک_اعمالمون_به_نیت_سلامتی_و_ظهور_امام_زمانمون_ https://eitaa.com/yaranemamzaman313