📚#از_داستانهای_نازخاتون #ﺭﻣﺎﻥ_ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ_ﻣﺬﻫﺒﯽ_ﻣﻘﺘﺪﺍ💖 #ﻗﺴﻤﺖ_ﺳﻮﻡ3⃣ 🍂ﻣﺎﻧﺘﻮ ﻭ ﺭﻭﺳﺮﯼ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﭘﻮﺷﯿﺪﻡ . ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﺳﺮﻡ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺁﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺯﻫﺮﺍ ﻣﯿﺮﻡ ﺟﺎﯾﯽ . ﯾﻪ ﮐﻼﺳﻪ ﺛﺒﺖ ﻧﺎﻡ ﮐﻨﻪ ! - ﺑﺮﻭ ﻭﻟﯽ ﺯﻭﺩ ﺑﯿﺎ، ﺗﺎ ﻗﺒﻞ ۶ ﺧﻮﻧﻪ ﺑﺎﺵ . 🍁ﺯﻫﺮﺍ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ . ﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﯾﻢ . ﺗﺎ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﭘﯿﺎﺩﻩ ﺭﻓﺘﯿﻢ . ﺳﻮﺍﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺷﺪﯾﻢ . ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺧﻠﻮﺕ ﺑﻮﺩ . ﺁﺧﺮ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻧﺸﺴﺘﯿﻢ . ﺩﺭﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﮐﺎﺭﺕ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺭﺍ ﺩﺭ ﮐﯿﻔﻢ ﺟﺎ ﻣﯿﺪﺍﺩﻡ ﮔﻔﺘﻢ : ﻧﮕﻔﺘﯽ ﮐﺠﺎ ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﺑﺒﺮﯼ ﻣﻨﻮ؟ - ﻧﻤﯿﺸﻪ ﮐﻪ ! ﻣﺰﺵ ﻣﯿﺮﻩ ! ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﯾﻪ ﺫﺭﻩ ! 🍂ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺖ . ﺯﻫﺮﺍ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﭘﺎﺷﻮ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎﺳﺖ . ﺩﺭﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍﺯ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ ﭘﺮﯾﺪﻡ ﺑﻪ ﺭﻭﺑﺮﻭﯾﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ، ﺑﺎ ﺳﺮﺩﺭ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ ﺷﻬﺪﺍ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﺷﺪﻡ . ﺑﺎ ﺑﯽ ﻣﯿﻠﯽ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺩﺭ ﻭ ﻣﺰﺍﺭﻫﺎ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ : ﺩﻭﺳﺖ ﻣﺎ ﺭﻭ ﺑﺎﺵ ! ﻣﻨﻮ ﺁﻭﺭﺩﯼ ﻗﺒﺮﺳﺘﻮﻥ؟ ﺯﻫﺮﺍ ﺧﻨﺪﯾﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺑﯿﺎﯼ ﺗﻮ ﻧﻈﺮﺕ ﻋﻮﺽ ﻣﯿﺸﻪ ! ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ﻗﺒﺮﺳﺘﻮﻥ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﻩ ! 🍁ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﯾﻢ . ﺯﻫﺮﺍ ﺩﺭ ﺑﺪﻭ ﻭﺭﻭﺩ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﺭﻭﯼ ﺳﯿﻨﻪ ﺍﺵ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮﯼ ﺳﺒﺰﯼ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ . ﺑﻌﺪﺍ ﻓﻬﻤﯿﺪﻡ ﺯﯾﺎﺭﺗﻨﺎﻣﻪ ﺷﻬﺪﺍﺳﺖ . ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩﻡ ﻭ ﺳﻌﯽ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺑﺎ ﻋﺮﺑﯽ ﺩﺳﺖ ﻭ ﭘﺎ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﻠﺪ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﻢ : ﺩﺭﻭﺩ ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﺍﯼ ﺍﻭﻟﯿﺎ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻭ … ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﺷﺪﯾﺪ، ﺭﺳﺘﮕﺎﺭﯼ ﺑﺰﺭﮔﯽ، ﮐﺎﺵ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﺭﺳﺘﮕﺎﺭ ﻣﯿﺸﺪﻡ … 🍂ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻟﺮﺯﯾﺪﻡ ﻭ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻋﺠﯿﺒﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻡ . ﺍﻧﮕﺎﺭ ﮐﺴﯽ ﺻﺪﺍﯾﻢ ﻣﯿﺰﺩ . ﺯﻫﺮﺍ ﮔﻔﺖ : ﺑﺮﯾﻢ ﺯﯾﺎﺭﺕ ﮐﻨﯿﻢ . - ﻣﮕﻪ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﻩ ﺳﺖ؟ ! فقط خندید راه ﺍﻓﺘﺎﺩﯾﻢ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﻣﻘﺼﺪﯼ ﮐﻪ ﺯﻫﺮﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﺳﺖ . ﺑﯿﻦ ﺭﺍﻩ ﭼﺸﻤﻢ ﺧﻮﺭﺩ ﺑﻪ ﺑﻨﺮﯼ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ : “ ﺷﻬﺪﺍ ﺍﻣﺎﻣﺰﺍﺩﮔﺎﻥ ﻋﺸﻘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺰﺍﺭﺷﺎﻥ ﺯﯾﺎﺭﺗﮕﺎﻩ ﺍﻫﻞ ﯾﻘﯿﻦ ﺍﺳﺖ ”. ﺁﻧﺠﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭﻧﻈﺮﻡ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﻧﺒﻮﺩ . ﺣﺲ ﮐﺮﺩﻡ ﮐﺴﯽ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮐﺸﺪ .… #ادامه_دارد... 🌹🍃🌹🍃