#کلام_امیر ❀ ﴾﷽﴿ ❀ 📓فراز دوم از خطبه 223 نهج البلاغه 🔻🌟خوب تصوّر کن در همان هنگام که تو از خداى خود روى مى گردانى او (با دادن انواع نعمتها) به تو روى مى آورد. 💠 او تو را به عفو و بخشش خويش فرا مى خواند و در زير پوشش فضل و رحمتش قرار مى دهد 💠👈 در حالى که تو همچنان به او پشت کرده و به غير او روى مى آورى. 💠🌟بزرگ و بلندمرتبه است خدايى که با آن همه قدرت و قوت، اين قدر کريم است; 💠👈 ولى تو با آن حقارت و ضعف اين اندازه بر معصيت او جسور هستى 💠 در حالى که در پناه پرده پوشى او قرار دارى و در پناه،فضل و رحمتش در حرکت هستى 💠(با اين همه نافرمانى) تو را از فضل خويش باز نداشته و پرده گناهانت را ندريده است 💠بلکه حتى يک چشم بر هم زدن از لطف او دور نشده اى 💠 يا در نعمتى قرار دارى که براى تو فراهم ساخته و يا در گناهى که پرده بر آن افکنده و يا بلا و مصيبتى که از تو دور نموده است. 💠آرى با اين همه گناه که دارى، خداوند اين گونه به تو محبّت دارد 💠 حال درباره او چه فکر مى کنى اگر اطاعتش مى کردى؟ 💠 به خدا سوگند اگر اين وضعى که تو با خدا دارى (که پيوسته عصيانش مى کنى و او همواره لطف و محبّت مى کند) در ميان دو نفر که در نيرو و توان مساوى بودند وجود داشت 👈 تو نخستين کسى بودى که خود را به سبب اخلاق ناپسند و کردار بد، محکوم و نکوهش مى کردى 🔺 (به يقين اگر اين وضع ميان مولا و عبد باشد به طريق اولى نکوهيده تر است).    ‌🗓چهار شنبه 26 مهر 1402