✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#یگانه_دوران» مناسبت روز: امروز مناسبت خاصی نداریم؛ اما دیروز سالروز تولد بزرگمرد تاریخ معاصر و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی ایران بود، لذا روزبرگ امروز را با یاد و نام #خمینی_کبیر و با سلام و صلوات به روح بلند بزرگترین احیاگر اسلام و حکومت اسلامی در جهان معاصر آغاز می‌نمائیم؛ در سال ١٢٨١ شمسی در شهرستان خمین از توابع استان مرکزی، در خانواده‌ علم و جهاد و شهادت، و در خاندانی از سلاله زهرای اطهر (س)، کودکی به نام «روح‌اللّه» چشم به جهان گشود؛ او وارث سجایای آبا و اجدادی بود که نسل در نسل در کار هدایت مردم و کسب معارف الهی پیشتاز بودند؛ پدر بزرگوار ایشان، آیت‌اللّه سید مصطفی موسوی (ره)، پناهگاه و امید مردم خُمین و هادیِ آنان در امور مذهبی و اجتماعی و سیاسی بود؛ که طاغوتیان و خان‌های ستمگر، ندای حق طلبی او را بر نتافتند و با شهادت وی، «روح اللّه» را در پنج ماهگی یتیم کردند؛ لذا امام، دوران کودکی و نوجوانی را تحت سرپرستی مادر مؤمنه خود (بانو هاجر) که او نیز از خاندان علم و تقوا، و از نوادگان حضرت آیت‌اللّه خوانساری (ره) بود و همچنین عمه‌ی مکرمه خود (صاحبه خانم) که بانویی پرهیزگار و شجاع و حق جو بود، سپری کردند؛ اما دست تقدیر بر آن بود که بار دیگر و تا قبل از پانزده سالگی، از نعمت وجود آن دو عزیز نیز محروم گردند و با سختی‌های فراوان در دوران کودکی و نوجوانی آبدیده شوند؛ ✍️ درست، در همین دوران، ایران نیز یکی از سخت‌ترین دوره‌های تاریخی خود را پشت سر می‌گذاشت؛ چنانچه نهضت مشروطه با دسیسه‌ها و مخالفت‌های مزدوران انگلیسی در دربار قاجار و همچنین اختلافات داخلی و خیانت جمعی از به اصطلاح روشنفکران غرب زده، به بیراهه رفته و روحانیون، به رغم پیشتازی در آغاز این نهضت، با انواع حیله‌ها از صحنه کنار گذاشته شدند و بار دیگر حکومت استبدادی برقرار گردیده بود و مزید بر آن، ماهیت عشیره‌ای پادشاهان قاجار و ضعف و بی‌کفایتی آن‌ها، باعث نابسامانی شدید اقتصادی و اجتماعی و سیاسی ایران شده و دست مستکبران و شَروران را در سلب امنیت ملت باز گذاشته بود؛ در چنین شرایط سختی، تنها پناهگاه مردم «جامعه‌ی روحانیت» بودند، لذا حضرت امام که از طفولیت با واژه جهاد و شهادت کاملاً آشنا بودند، در عُنفوان جوانی، راه پدر را در پیش گرفته و عَلَمِ مبارزه بر ضد اشرار و ستمگران را برافراشتند؛ مبارزات خمینی کبیر، به موازات تکامل ابعاد روحی و علمی ایشان، و همچنین اوضاع و احوال سیاسی اجتماعی ایران و دیگر جوامع اسلامی، به شیوه‌های گوناگون ادامه یافت، تا بالاخره در سال‌ ١٣۴١ و در ماجرای انجمن‌های ایالتی و ولایتی، فرصتی پدید آمد تا ملت ایران، امام و رهبر خود را بشناسند و بدین ترتیب، قیام سراسری ملت، در ١۵ خرداد سال ١٣۴٢ با شعار و انگیزه الهی، سرآغازی برای ایجاد انقلاب اسلامی ایران به رهبری #امام_خمینی (ره) شد، که در وصف قیام و شخصیت ویژه امام، همین کافی است، که بدانیم ملتی که در مدت ٢۵٠٠ سال در خواب غفلت و تحت سیطره حکومت‌های جبار شاهنشاهی زندگی کرده بود، با دمِ مسیحایی «روح‌الله» بیدار شد و بزرگترین انقلاب تاریخ معاصر را رقم زدند. ✍️ هرچند وصف مبارزات امام و شرح خصوصیات «یگانه دوران» همواره شنیدنی است، اما وقتی خلف صالح ایشان، حضرت امام خامنه‌ای (که سال‌ها در جوار آن حضرت زیسته و درس آزادگی و شجاعت آموخته)، از پیر و مرادش می‌گوید، لطافت و شیرینی آن، صدچندان می‌شود؛ شـاگـرد مـخلصی که در مکتب خمینی کبیر پرورش‌ یافته و چون از «روح خدا» سخن می‌گوید، هر شنونده‌ای را به وجد می‌آورد؛ چنانچه در سخنانی در ١۴خرداد ١٣٩۶ فرمود: «او، آن روح اللّه بود که با عصا و ید بیضای موسوی و بیان و فرمان مصطفوی، به نجات مظلومان کمر بست، تخت فرعون‌های زمان را لرزاند و دل مستضعفان را به نور امید روشن ساخت؛ او به انسان‌ها، کرامت و به مؤمنان، عزت و به مسلمانان، قوّت و شوکت و به دنیای مادی و بی‌روح، معنویت و به جهان اسلام، حرکت و به مبارزان و مجاهدان فی سبیل‌اللّه، شهامت و شهادت را هدیه نمود؛ او، بت‌ها را شکست و باورهای شرک‌آلود را زدود؛ او به همه فهماند که انسانِ کامل شدن، علی‌وار زیستن و تا نزدیکی مرزهای عصمت پیش رفتن، افسانه نیست...» ✍️ آری، امام، گنجینه‌ای از کمالات و محاسن و زیبایی‌های ظاهر و باطنْ بودند؛ چهره نیکو، فصاحت و بلاغت و جذابیت بیان، سلامت و تناسب اندام، زیبایی و شیوایی خط، شجاعت و صلابت کم نظیر، هوش و ذکاوت، اخلاق محمدی، هیبت علوی، زهد و خودساختگی در حد اعلی و از همه این‌ها بالاتر، ایمان و توکل خارق‌العاده به خدای متعال، و در یک کلام، می‌توان در وصف امام گفت: «آن چه خوبان همه دارند، تو یک‌جا داری!» https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#هادی_امّت» مناسبت روز: امشب شب شهادت دهمين خورشيد امامت و مشكات هدايت، پيشوای راستين و بر حق شيعیان، حضرت امام #علی_النقی الهادی (ع) است؛ لذا سخن امروز را با عرض تسلیت و تعزیت و با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ بی‌شک نوشتن و گفتن از فضائل #امام_هادی (ع) در این مجال کوتاه، از عهده قلم و کلام ما خارج است؛ چراکه یحیی ابن اکثم نقل می‌کند که چون آیه ٢٧ سوره لقمان را خواندم: «وَ لَوْ أَنَّ ما فِی الْأَرْضِ مِنْ شَجَرَهٍ أَقْلامٌ وَ الْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَهُ أَبْحُرٍ ما نَفِدَتْ کَلِماتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزیزٌ حَکیم»: «اگر آنچه درخت در زمین است، قلم شود و دریاها مرکب شود و هفت دریا به کمک آید، کلمات خداوند تمام شدنی نیست! همانا خداوند شكست‌ناپذير و حكيم است»، از امام هادی (ع) پرسیدم که مراد از «کلِمَاتُ اللّه» در این آیه چیست؟ حضرت فرمودند: «نَحْنُ کلِمَاتُ اللّه الَّتی لَاتُدْرَک فَضَائِلُنَا وَلَاتُسْتَقْصَی»: «ماییم کلمات خداوندی، که فضایل ما، درک شدنی و تمام شدنی نیست» (بحارالانوار، ج١١، ص١٠٩) کتاب فضل تو را آب بحر کافی نیست که ترکنم سر انگشت و صفحه بشمارم... هرچند که تمامی ائمه اطهار (ع)، جامع تمامی صفات کمال انسانی بوده‌اند، اما خداوند با عنایت به شرایط زمان و مکان در هر دوره، یکی از صفات حضرات معصومین را عینیت بخشیده است؛ و در این میان، لقب «هادی» برای امام دهم برگزیده شده؛ چراکه به راستی آن حضرت هادی امّت و هادی تمامی گمراهان از ضلالت، و به گفته رسول اکرم (ص): «هادی به سوی خدا بوده‌اند» (الإنصاف، ص١۴١) هدایت در لغت، به دو معنای «ارائه طریق» و «رساندن به مقصد و مطلوب» آمده؛ اما در فرهنگ قرآن و عترت، «هدایت»، بار مفهومی و معنایی بسیار عمیق‌تر و والاتری دارد؛ شناخت راه، شناخت مقصد، شناخت امّت، شناخت موانع و مشکلات مسیر، شناخت دزدها و گردنه‌ها، و ایجاد انگیزه لازم برای حرکت، و دمیدن روح استقامت در رهروان، و همچنین حفظ اتحاد و همبستگی امت، و حمایت و حفاظت از جان و مال و حقوق ملت؛ بخشی از وظایف راهنمای امت و بخشی از مفهوم بلند «هادی» در فرهنگ اسلامی است؛ حضرت علی بن محمد النقی (ع) معروف به ابن الرضا(ع)، خورشید نورافشانی بودند که از سال ۲۲۰ تا سال ۲۵۴ هجری قمری، رسالت رهبری و هدایت امت بزرگ اسلامی را بر دوش داشته و حدود سی و چهار سال ناخدای کشتی هدایت در میان امواج طوفانی عصر ضلالت عباسیان بوده‌اند؛ آن امام همام در زمانی که سلطه اشراری همچون متوکل عباسی، بر تاریخ اسلام سنگینی می‌کرد، به زندگی بشریت نور و گرمی بخشیده و امت اسلامی را هدایت و سرپرستی نموده‌اند؛ ✍️ لذا در این مجال کوتاه، قطره‌ای از دریای بیکران «هادی امت» را در پرتو احادیث نورانی آن حضرت، تقدیم شما می‌نمائیم: ✅ «آن کس که تقوای الهی را رعایت نموده و مطیع احکام و مقرّرات الهی شود، دیگران مطیع او خواهند شد؛ و هر شخصی که اطاعت از خالق نماید، باکی از دشمنی و عداوت انسان‌ها نخواهد داشت...» (بحارالانوار، ج ۶٨، ص ١٨٢) ✅ «حسد» نابود کننده کارهای نیک؛ و «خودبرتربینی» موجب خشم مردم؛ و «خودپسندی» مانع تحصیل علم خواهد بود و شخص را در پَستی و نادانی نگه می‌دارد، و «بُخل» بدترین اخلاق؛ و «طمع» خصلتی بسیار ناپسند و زشت است» (بحارالأنوار، ج ٧٢، ص ١٩٩) ✅ «مسخره کردن و شوخی‌های بی‌مورد از بی‌خردی است و کار انسان‌های نادان است» (بحارالانوار، ج ٧۵، ص ٣۶٩) ✅ «غضب و تندی» در مقابل آن کسی که توان مقابله با او را نداری، علامت عجز و ناتوانی است؛ و در مقابل کسی که توان مقابله با او را داری، علامت پَستی و رذالت است» (مستدرک الوسائل، ج ١٢، ص ١١) ✅ نادان اسیر زبان خویش است. (مسند الامام الهادی، ص۳۰۴) ✅ «فروتنی» آن است که با مردم چنان رفتار کنی که دوست داری با تو چنان باشند. (الکافی، ج۲، ص۱۲۴) ✅ هرکس مطیع و پیرو خدا باشد از قهر و کارشکنى دیگران باکى نخواهد داشت. (بحارالأنوار، ج۵۰، ص۱۷۷) ✅ از شرّ کسی که بی‌شخصیت است و خود را پست می‌شمارد، آسوده مباش. (میزان الحکمه، ج۳، ص۴۴) ✅ «نارضایتی پدر و مادر» روزی را کم می‌کند و آدمی را به ذلت می‌کشاند. (بحارالانوار، ج۷۵، ص۳۱۸) ✅ كسى كه به تو اميد بسته است نااميدش مگردان، وگرنه مورد غضب خداوند قرار خواهى گرفت. (بحارالانوار، ج۷۵، ص ۳۷۰) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#فاتح_خیبر» مناسبت روز: در ایام «جنگ #خیبر» و فتح دژهای بسيار مستحکم و نفوذناپذیر يهوديان، در سال هفتم هجری قمری به‌دست اميرالمؤمنين (ع) قرار داریم که مورخین و محدثین شیعه و سنی، شجاعت و جانفشانی حضرت در این جنگ را از فضایل بزرگ امیرالمؤمنین (ع) دانسته‌اند، لذا سخن امروز را به این واقعه عظیم تاریخی، اختصاص داده و باسلام و صلوات بر حضرت امیر (ع) آغاز می‌نمائیم؛ پیامبر گرامی اسلام (ص)، پس از برقراری صلح حدیبیه و رفع موقت شرّ کفار قریش، تصمیم گرفتند یهودیان و قبایل نجد را که به فتنه‌انگیزی و مبارزه علیه مسلمانان مشغول بودند، مهار نمایند تا بدین‌وسیله امنیت و آرامش را بیش از پیش در جامعه اسلامی استقرار بخشند؛ در این میان، «خیبر» مهم‌ترین مرکز آشوب‌ و جنگ‌افروزی‌ یهودیان علیه مسلمانان بود؛ لذا رسول خدا با حدود یک هزار و ششصد نفر از یارانشان، به سوی «خیبر» حرکت کردند؛ "خیبر" جلگه وسیع و حاصل‌خیزی در بین مدینه و شام بود که ساکنان یهودی آن، در امور زراعت و جمع ثروت و تهیه سلاح و جنگ‌آوری، مهارت بسیاری داشتند؛ آمار جمعیتی خیبر، حدود بیست هزار نفر بود، که در میان آن‌ها مردان جنگ‌آور و دلیر فراوان به چشم می‌خوردند؛ خیبر، دارای پنج قلعه بزرگ بود که پس از فتح اولین قلعه‌ توسط مسلمانان، پهلوانان یهودی وارد میدان شدند و کار جنگ گره خورد! در همین زمان، امیرالمؤمنین (ع) دچار چشم درد شدیدی شده بودند، به‌صورتی که با چشمان بسته، توان رزم نداشتند لذا رسول‌خدا (ص) پرچم جنگ را به دست خلیفه اول دادند و او را برای فتح قلعه‌های خیبر فرستادند؛ ولی او نتوانست کاری از پیش ببرد و پس از شکست، فرار را برقرار ترجیح داد؛ [البدایه و النهایه، ج۷، ص۳۳۷] فردای آن روز، حضرت رسول (ص)، پرچم جنگ را به دست خلیفه دوم دادند اما او نیز شکست خورده و فرار کرد؛ [تاریخ طبری، ج۳، ص۱۲] در پی شکست‌های مکرر مسلمانان و ناکام ماندن آنها در گشودن قلعه‌های دشمن، رعب و وحشت بر لشکر اسلام چيره شده بود که در این هنگام مسلمانان با سخنان پيامبر خدا (ص) روبرو گردیدند: «انشاالله فردا، پرچم جنگ را به دست مردی بسیار حمله کننده‌ که هرگز فرار نمی‌کند! (كَرَّارٌ غَيْرُ فَرَّار) می‌سپارم که خدا و رسولش را دوست می‌دارد، و خدا و رسول نیز او را دوست می‌دارند و او برنمی‌گردد تا این‌که خداوند به‌دست وی قلعه‌های دشمن را فتح می‌کند» [تاریخ طبری، ج۳، ص۱۲ و تاریخ یعقوبی، ج۲، ص۵۶ و طبقات الکبری، ج٢، ص۸۴] ✍️ فردای آن روز، هر کدام از اصحاب، دل به گرفتن پرچم جنگ بسته بودند و این آرزوی بزرگ را در ذهن خود می‌پروراندند که شخص مورد نظر، خودشان باشند تا این‌که رسول‌خدا (ص)، حضرت امیر (ع) که از شدت درد چشم، پارچه‌ای بر روی چشمانشان بسته بودند را نزد خود خواستند و به قدرت الهی، حضرت را شفا داده و فرمودند: «این پرچم را بگیر و پیش برو تا خدا، قلعه‌ها را برایت بگشاید» [ تاریخ طبری، ج۳، ص۱۲ و دلائل النبوه، ج۴، ص۲۰۵ و طبقات الکبری، ج۲، ص۸۵] ✍️ پس«حيدر کرار» پرچم جنگ را گرفته و به سرعت به سوی قلعه‌ی دشمن روانه شدند؛ نخستین کسی که از پهلوانان یهودی به میدان جنگ آمد، «حارث» برادر «مرحب خیبری» بود، همراهان امیرالمؤمنین (ع) با دیدن هیبت او پا به فرار گذاشتند؛ اما حیدر کرار او را با ضربتی رعدآسا به هلاکت رسانید؛ در این هنگام «مرحب» شجاع‌ترین پهلوان یهود در حالی‌که کلاه خودی یمنی بر سر داشت رجزخوانان بیرون آمد و مبارز طلبید؛ امیرالمؤمنین (ع) نیز به رجز او پاسخی درخور دادند و سپس ضرباتی بین آن‌ها رد و بدل شد تا این‌که حضرت، چنان ضربتی بر فرق مرحب زدند که کلاه خود و سر او را تا دندانهایش شکافت؛ [ طبقات الکبری، ج۲، ص۸۵] در این هنگام، لشگر یهود وحشت‌زده به سوی قلعه گریخته و در بزرگ آن را بستند؛ اما حضرت حیدر (ع) درب قلعه‌ی "قَموص" که طبق شهادت مورخین چهل مرد قوی آن را باز و بسته می‌کردند را از جا کنده و دژ نفوذناپذیر دشمن را فتح نمودند و به واسطه این شجاعت بی‌نظیر، مسلمانان، فاتح این جنگ بزرگ شدند. [تاریخ الاسلام ذهبی، ج۲، ص۴۱۵] ✍️ در پایان توجه به این نکته ضروری است که تمامی موارد فوق از کتب تاریخی و معتبر اهل سنت تقدیم شما گردید، لذا با عنایت به شکست سخت و فرار خلیفه اول و دوم، و سخنان پیامبر اکرم (ص) که طبق تصریح قرآن به وحی الهی متصل است، و فتح قهرمانانه خیبر و بالا بردن پرچم پیروزی اسلام به دست توانای حضرت علی (ع)، مسلماً فضیلت و برتری امیرالمؤمنین (ع) بر تمامی صحابه رسول‌ خدا (ص) کاملاً آشکار و مبرهن است که امیدواریم عزیزان اهل سنت به‌دور از هرگونه تعصب در این حقیقت تاریخی بیشتر بيانديشند. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#کاظم_آل_محمد (ص)» مناسبت روز: امروز طبق نقل مشهور سالروز شهادت هفتمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، حضرت امام موسی #کاظم (ع) است که پس از تحمل سال‌ها شکنجه و زندان، سرانجام به دستور هارون الرشید و به دستِ سندی بن شاهک، مسموم و به شهادت رسیدند، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت به محضر امام زمان (عج) و حضرت ثامن‌الائمه (ع) و حضرت فاطمه معصومه (س) و همه عاشقان ولایت و امامت، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ حضرت موسی ابن جعفر (ع)، دارای القاب زیادی بوده‌اند، از جمله: «اَعبَد»، «اَفقَه»، «اسخی»، «احسن»، «امین»، «صابر»، «صالح»، «باب الحوائج»، «زین‌المجتهدین» و...؛ اما مهمترین لقب حضرت، «کاظم» است؛ آنچه که از معنای «کاظم» در بین ما شهرت دارد، «فروبرنده خشم» است؛ اما شاید همواره این سؤال در پستوی ذهن و قلب شیعیان مطرح بوده، که آیا معنای «فروخورنده خشم» آن هم به‌ عنوان یک صفت بزرگ برای یک امام معصوم، با قدرت عصمت اهل‌بیت (ع) سازگار است؟! چراکه با احتساب این معنای ظاهری، باید فرض کنیم که امام هفتم شخصی بودند که به‌دلیل شرایط سخت زندگی و فشار و اختناق حکومت ظالم عباسی، و بی‌وفایی برخی از یاران خود، همواره در معرض عصبانیت و خشم بوده‌اند و در این حال، مدام خشم خود را فرو می‌خوردند! مسلماً انتساب این معنا به آن حضرت نمی‌تواند شایسته امامت و عصمت و شأن آن امام معصوم باشد؛ ضمن این‌که این معنا با آیه تطهیر نیز که اهل‌بیت عصمت و طهارت را از هر رِجس و زشتی مصون می‌داند، مغایر است؛ چراکه هر خشمی هرچند که‌ اندک باشد در وهله‌ی اول، نشان‌گر غلبه‌ی قوه قهریه و غضب بر روح و جان آدمی است که مسلما این موضوع، دور از شأن و عصمت امام معصوم است؛ البته شاید این معنا، نشأت گرفته از آیه ١٣۴ سوره آل‌عمران باشد: «الَّذینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرّاءِ وَ الضَّرّاءِ وَ الْکاظِمینَ الْغَیْظَ وَ الْعافینَ عَنِ النّاسِ وَ اللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ»؛ که خداوند در آن، سه صفت را برای نیکوکاران و محسنین برشمرده است: ١. آنهایی که در فراخى و تنگى انفاق مى‏‌کنند؛ ٢. خشم خود را فرو مى‏‌برند؛ ٣. از مردم در مى‏‌گذرند» لذا از نظر قرآن، صفت "کاظم الغیظ" برای انسان‌های نیکوکار، فضیلت بزرگی است؛ اما مسلماً این معنا برای امام معصوم، که اصلاً رذایلی چون غضب در وجود پاک و مطهر ایشان جایی ندارد، فضیلتی ویژه محسوب نمی‌گردد؛ بر همین اساس، برخی از مفسرین، به‌دنبال معنایی بالاتر و فراتر از معنای ظاهری رفته‌اند و «کاظم» را صفت انسانی دانسته‌اند که همواره آرامش خود را در برابر تمامی زشتی‌ها و بدی‌ها و رفتارهایی که برخاسته از حالت خشم و عصبیت است، حفظ می‌نماید تا جایی که اصلاً خشم و غضب و دیگر رذائلِ در این زمینه، در وجود او، ورود پیدا نمی‌کند؛ و نه تنها با حلم و صبر از بدی‌ها و ناسزاهای دیگران می‌گذرد، بلکه خشم دیگران را نیز با نیکی و احسان پاسخ می‌دهد؛ بی‌شک این معنا، می‌تواند شایسته پیشوای هفتم شیعیان باشد، زیرا حضرت کاظم (ع) نه تنها از کسانی که به ایشان بدی کرده و ستم روا می‌داشتند، می‌گذشتند؛ بلکه به آنها نیکی و احسان فراوان می‌نمودند تا روح شرارت و خودخواهی، از نَفْسِ آنها، رَخت بربندد؛ چنانچه آورده‌اند: مردی از نوادگان خلیفه دوم در حضور امام کاظم (ع)، به ایشان و جد گرامیشان، حضرت امیرالمؤمنین (ع) توهین کرد! همراهان امام خواستند به او حمله کنند و او را بکشند، اما امام مانع شدند و سپس شخصاً به مزرعهٔ آن مرد ناصبی رفتند؛ او با دیدن امام، فکر کرد که حضرت برای انتقام و از بین بردن او و یا حداقل از بین بردن محصولاتش آمده‌اند، لذا شروع به داد و بیداد کرد؛ اما امام به او نزدیک شده و با مهربانی پرسیدند: چقدر خرج کاشت مزرعه‌ات کرده‌ای؟ مرد با عصبانیت گفت: ۱۰۰ دینار؛ سپس پرسیدند: امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد ناصبی باجسارت گفت: غیب نمی‌دانم! امام بازهم با خوشرویی فرمودند: گفتم امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد: ۲۰۰ دینار! پس امام ۳۰۰ دینار به او داده و فرمودند: این ۳۰۰ دینار برای توست و محصولت هم برایت باقی است؛ سپس از او خداحافظی کرده و به سوی مسجد حرکت کردند؛ آن مرد که شگفت‌زده شده بود، خود را زودتر از حضرت به مسجد رسانده، و با دیدن امام، از جابرخاست و آیه ١٢۴ سوره مبارکه انعام را بلند تلاوت نمود: «اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ: خدا بهتر می‌داند، رسالتش را کجا قرار دهد» [تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۰] ✍️ در پایان سخن از خداوند متعال مسئلت می‌نمائیم که توفیق الگوگیری از سیره آن امام همام را نصیب همه‌ی‌ما گرداند تا بتوانیم مُتخَلّق به اخلاق کاظمی شویم. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#جاءالحق» مناسبت روز: امروز #دوازده_بهمن، سالروز ورود امام راحل به ایران اسلامی و بیعت میلیونی همه اقشار مردم با رهبر کبیر انقلاب اسلامی است، لذا ضمن گرامیداشت این روز به‌یادماندنی و آغاز ایام الله دهه فجر، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ در چنین روزی در سال۱۳۵۷ شمسی در ساعت ٣/٣٠ صبح به وقت تهران، در فرودگاه شارل دوگل فرانسه، مردی سوار بر هواپیما می‌شود که هیچ‌کس فکر نمی‌کرد به‌سلامت از این هواپیما پیاده شود، چراکه دولت و ارتش ایران، تمامی فرودگاه‌ها را بسته، و تهدید کرده بودند که هر هواپیمایی را که به حریم هوایی ایران وارد شود با موشک خواهند زد! هواپیمای امام خمینی (ه) غرش‌کنان به سوی آسمان پرواز کرد؛ اما همه مسافرین سراسر اضطراب و تشویش بودند؛ اما در این میان، حضرت امام (ره) با آرامش تمام، نماز شب خود را به جای آورده و در کف هواپیما با راحتی و آسودگی وصف‌ناشدنی می‌خوابند! مهماندار هواپیما که از این همه آرامش، به وجد آمده بود، نقل‌ می‌کند:《در حالی که آیت‌الله بر روی‌ پتو خوابیدند، خبرنگاران‌ با همراهان‌ ایشان مصاحبه‌ می‌کردند و هر کس‌ سخنی می‌گفت‌؛ برخی از آن‌ها احتمال‌ برگرداندن‌ و برخی دیگر درباره سرنگون‌کردن‌ هواپیما سخن می‌گفتند، ولی همگی‌ در یک‌ چیز یکسان بودند و آن‌، نگرانی‌ شدید و اضطراب بی‌وصف بود. عقربه‌های ساعت نزدیک هشت صبح را نشان می‌داد که ناگهان مهماندار پشت بلندگو اعلام کرد که به آسمان ایران وارد شدیم‌، همه‌ی مسافرین از شدت ترس حال خود را نمی‌فهمیدند، اما امام با شنیدن این جمله‌، لبخندی بر لبانشان نقش بست، گویی این مرد الهی، آرامشی جاودانه دارد. بالاخره هواپیما برخلاف تصور همه، به سلامت به زمین نشست و امام امت، دست در دست مهماندار هواپیما با همان آرامش و صلابت همیشگی پای در خاک ایران عزیز گذاشتند. ❓اما به‌راستی این آرامش بی‌بدیل امام از کجا نشأت گرفته بود؟! ✅ خداوند در آیه ٢٨ سوره رعد، وعده داده که با ياد او دل‌ها آرام مى‌گيرد: «أَلاَ بِذِکْرِ اللّهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ» به راستی، انسان در پرتو ایمان و اعتماد به خداوند متعال، آرامش روحی و اطمینان خاطر پیدا می‌کند، چرا که اعتقاد به قدرت لایتناهی الهی، آدمی را به قدرتی مافوق همه قدرت‌های بشری متکی می‌نماید؛ در آن وقت است که سکینه الهی نازل می‌شود؛ چنانچه قرآن می‌فرماید: «هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ»؛ (فتح/۴) و بالاخره، نتیجه‌ی این سکینه‌ی الهی می‌شود: «لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَعَ إِيمَانِهِمْ»؛ (همان) یعنی بذر ایمان در دل آن‌ها عمیق‌تر می‌شود و چون واژه «ایمان» از «اَمن» گرفته شده و به معنای آرامش است، چنین فردی با اطمینان قلبی هیچ‌گونه ترس و وحشتی در برابر غیر خدا نخواهد داشت. ✍️ البته خداوند در قرآن برای مثال در این زمینه به برخی از شخصیت‌های ویژه نیز اشاره نموده است که در این مجال به دو نمونه از آن‌ها اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ یکی از شاخص‌ترین انسان‌های مؤمن که خداوند در آیه ۸۱ سوره انعام، به ایشان اشاره نموده، حضرت ابراهیم (ع) است که با ایمان و توکل و اعتماد به حضرت حق، یک تنه در برابر نمرود و تمام استکبار می‌ایستد و خطاب به آنان می‌گوید: «وَكَيْفَ أَخَافُ مَا أَشْرَكْتُمْ...»، چگونه ممکن است من از بت‌های شما بترسم و در برابر تهدیدهای شما وحشتی به خود راه بدهم. 2️⃣ شخصیت دوم حضرت موسی (ع) است که خداوند در آیه ۴۷ سوره طه به ایشان اشاره می‌نماید که با عصای چوپانی در برابر قدرت عظیم فرعون با آن جاه و جبروت که چشم هر بیننده‌ای را خیره می‌کرد و هر دلی را می‌لرزاند؛ با کمال آرامش و طمأنینه ایستاده و به دستور الهی از فرعون می‌خواهند که از اذیت و آزار بنی‌اسرائیل دست بردارد و آن‌ها را با ایشان همراه کند: «فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ». ✍️ بی‌شک خمینی کبیر نیز یکی از مصادیق بارز این آرامش و سکینه الهی بوده‌ است که با ایمان و اعتماد به وعده‌های الهی: «إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ» (محمد/٧)، «وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُ» (حج/۴٠)؛ در برابر حکومت ٢۵٠٠ ساله ستم‌شاهی ایستاده و مکتبی را بنا نمود که تربیت‌شدگان این مکتب نیز با پیروی از امام و مقتدای خود، با آرامش و صلابت در تمامی دوران‌های سخت قبل و بعد از انقلاب، و در طول دفاع مقدس و همچنین دفاع از حرم اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) و... در برابر تمامی استکبار جهانی ایستاده و هرگز ترسی به دل راه نداده‌اند؛ افراد شجاعی هم‌چون شهید محسن حججی (ره) که حتی در هنگامی که تکفیری‌ها او را ذبح می‌کردند، کوچکترین آثاری از خوف و ترس در چهره‌ی آرام او، دیده نمی‌شد. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع: «#جنایت_وهابیت در #بقیع» ✍️ مناسبت روز: امروز هشتم ماه شوال و سالروز تخریب حرم اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) در قبرستان بقیع به دست وهابیون جنایتکار است که ضمن عرض تسلیت، سخن امروز را به این جنایت بزرگ اختصاص می‌دهیم؛ «بقیع» منطقه‌ای وسیع و دارای انواع درختان در مدینه بوده، که آن را «جَنّةالبقیع» نیز نامیده‌اند؛ پیامبر اکرم (ص) با دفن یار وفادار خود، عثمان بن مظعون (ره) و همچنین فرزند عزیزشان ابراهیم (ع) در بقیع، به این قبرستان برای دفن مسلمانان رسمیت دادند و از آن پس مردم به ویژه صحابه به بقیع توجه ویژه داشتند. [تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص ۲۷۹] همچنین در روایت آمده که رسول خدا ﷺ توجه ویژه به این منطقه داشتند، به‌صورتی که هر شب به بقیع می‌رفتند و به مدفونین آنجا، سلام داده و برای آنان از خداوند آمرزش می‌طلبیدند» (صحیح مسلم، ج٢، ص۶۶٩) ✍️ مورخین آورده‌اند که از عصر رسول خدا (ص) قبایل عرب برای احترام و حفظ قبور بزرگان خود، بنا و بقعه‌ای بر روی قبور آنها می‌ساختند و هیچ‌گاه پیامبر خدا در سیره گفتاری و عملی خود، هیچ‌گونه منعی در این زمینه ننمودند! [تاریخ حرم ائمه بقیع، ص ۶۲-۶۶] ✍️ گنبد و بارگاه حرم ائمه بقیع (ع) در اواخر قرن پنجم ساخته شده بود و از استحکام بسیار بالایی برخوردار بوده، به‌گونه‌ای که به مدت هشتصد سال، برافراشته بوده است. [همان، ص۹۰] همچنین در طول سال‌های متمادی، سه ضریح در حرم ائمه بقیع (ع) نصب شده که آخرین ضریح به‌دست هنرمندان اصفهانی از جنس فولاد برای قبور ائمه بقیع به صورتی ظریف و زیبا ساخته و در قسمت‌های بالای آن اَسماء الهی با آب طلا و خط بسیار زیبا ترسیم شده بود؛ [همان،ص۱۰۶] همچنین مورخین آورده‌اند که نخستین فرد ملعونی که به تخریب قبر اولین مسلمان مدفون در بقیع یعنی «عثمان بن مظعون (ره)» اقدام کرده و نام خود را به‌عنوان اولین تخریب‌کننده قبور شریف بقیع در تاریخ ثبت نموده، «مروان بن حکم» است. [تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۲۸۲] «فرقه ضاله وهابیت» نیز با پیروی از بنی‌امیه، بار نخست در سال ۱۲۲٠ قمری، بخشی از قبور و بناهای بقیع را ویران کردند؛ که با مقابله نیروهای عثمانی روبرو شده و از سرزمین حجاز اخراج شدند؛ اما بعد از چند سال، بار دیگر قدرت گرفته و در هشتم شوال سال ۱۳۴۴ قمری، با اتکاء به فتوای ۱۵ تن از مفتیان افراطی خود، مبنی بر ممنوعیت ساختن بنا بر روی قبور و لزوم تخریب آنها، به بقیع حمله کردند و این‌بار تمامی بناهای بقیع، از جمله بارگاه ملکوتی امام حسن، امام سجاد، امام باقر و امام صادق (علیهم‌السلام) را کاملاً ویران و هتک حرمت نمودند؛ [تخریب و بازسازی بقیع به روایت اسناد، ص ۴۲] به‌گونه‌ای که علامه محسن امین (ره) در مقدمه «کَشْفُ الاِرْتیاب» می‌نویسد: «وهابیون پس از تخریب قبور ائمه (ع) و بزرگان مسلمین، این مکان مقدس را محل استراحت چهار پایان و ریختن کثافات و سرگین آنها و انواع جسارت‌های دیگر قرار دادند»؛ همچنین «مستر ریتر» جهانگرد غربی که ویرانی بقیع را شخصاً مشاهده کرده، در خاطرات خود این‌طور نوشته: «چون وارد بقیع شدم، آنجا را همانند شهری دیدم که زلزله شدیدی در آن به وقوع پیوسته و آن را به ویرانه‌ای مبدّل ساخته و به جز قطعات سنگ و کلوخ به هم ریخته و خاک‌ها و زباله‌های روی هم انباشته، چیز دیگری دیده نمی‌شد... البته این ویرانی‌ها با اراده انسان‌هایی به وجود آمده بود که خود را پیرو پیامبری می‌دانستند که همه آن گنبدها و بارگاه‌های زیبا، نشانه قبور فرزندان و یاران آن پیامبر الهی بود که با خاک یکسان شده بودند» [تاریخ حرم ائمه بقیع، ص ۱۱۰] ✍️ این هتک حرمت از حرم ائمه (ع) و مقابر نام‌آوران تاریخ صدر اسلام در بقیع، موجی از نگرانی و نفرت را در بین مسلمانان جهان به وجود آورد، و مراجع، علماء و حوزه‌های علمیه در ایران نیر مجالس بزرگی تشکیل دادند و با ارسال نامه و مخابره تلگراف، انزجار خود را از این عمل ننگین اعلام و خواستار برخورد قاطع با عوامل تخریب بقیع شده و بر حفظ و حراست اماکن باقیمانده به خصوص مقبره پیامبر گرامی اسلام (ص) تأکید ورزیدند؛ مجلس شورای ملی ایران نیز با حضور مؤثر آیت‌الله مدرس (ره)، این جنایت را محکوم و روز هشتم شوال را تعطیل عمومی اعلام نمود؛ همچنین کمیسیونی با عنوان «کمیسیون دفاع از حرمین شریفین» تشکیل در مجلس تشکیل شد؛ ✍️ و بالاخره امروز پس از گذشت یک قرن، هنوز این درد و غم و اندوه بی‌پایان بر قلب عاشقان خاندان عصمت و طهارت سنگینی می‌کند و ساختن حرمی بزرگ و باشکوه برای اهل‌بیت علیهم السلام در بقیع، آرزو و آرمان شیعیان جهان است. https://eitaa.com/ROOZBARG