📌 چرا قبل از انقلاب، در کنار رساله عملیه، زیاد به انگیزه‌سازی نیاز نبود؟ تا پیش از انقلاب، اغلب کسانی که مخاطب تبلیغ قرار می‌گرفتند افرادی بودند که به عالمان دین «مراجعه» کرده بودند؛ شاید به همین دلیل برترین عالمان دینی را مرجع می‌نامیدند. اما امروزه، به‌ویژه به دلیل وجود حکومت اسلامی، با انبوه کسانی روبرو هستیم که خود را با دین «مواجه» می‌بینند. این شرایط، دشواری‌های فراوانی را بر سر راه تبلیغ و ایجاد انگیزه‌های دینداری ایجاد کرده است. شاید قبلاً در کنار رساله‌های عملیه‌ای که به مردم داده می‌شد، کمتر نیازمند تولید انگیزه در آنها بودیم. چون همین‌که فردی به عالمان دینی مراجعه می‌کرد، طبیعتاً ناشی از برخورداری او از انگیزۀ کافی بود. اما هم‌اکنون حوزۀ علمیه، نه با مراجعه‌کنند‌گان، که با انبوه کسانی روبرو است که خود را با دین مواجه می‌بینند، و شاید به دلایلی تا حدودی انگیزۀ معارضه هم داشته باشند. طبیعتاً محتوای تبلیغی مناسب برای مخاطب قرار دادن این گروهِ مواجه‌شدگان با دین، باید بسیار دقیق‌تر طراحی شود و مواجه‌شوندگان با دین انتظار بیشتری دارند که دین در مقام تبیین، معقول، منطقی و زیبا به نظر برسد.   📗 بخشی از کتاب «حلقۀ مفقوده در تولید علم در حوزه‌های علمیه» اثر علیرضا پناهیان panahian.ir/post/7543 #حلقه_مفقوده @Panahian_ir https://eitaa.com/joinchat/2982805560C0db2510922 💛❤️🌹🪸💜🪸🌹❤️💛💜 🌵💜 اللهم عجل لولیک الفرج 🌵💜🌵💜