شهید علی اکبر شیرودی ولادت : ۱۳۳۴ شهادت : ۱۳۶۰/۰۲/۰۸ بخشی از وصیت شهید: هنگامی که پرواز می کنم احساس می کنم همچون عاشق به سوی معشوق خود نزدیک می شوم و در بازگشت هرچند پروازم موفقیت آمیز بوده باشد، مقداری غمگین هستم چون احساس می کنم هنوز خالص نشده ام تا به سوی خداوند برگردم.اگر برای احیای اسلام نبود، هرگز اسلحه به دست نمی گرفتم و به جبهه نمی رفتم. پیروزیهای ما مدیون دستهای غیبی خداوند است. این کشاورز زاده تنکابنی، سرباز ساده اسلام است و به هیچ یک از حزب ها و گروه ها وابسته نیست. آرزو دارم که جنگ تمام شود و به زادگاهم بروم و به کار کشاورزی مشغول شوم. نی‌اش بیان کرد و گفت: به زعم من اگر شهید شیرودی نبود، کردستان از ایران جدا می‌شد و اتحاد و همبستگی کردستان با کشورمان نتیجه رشادت‌ها و ایثارگری‌های شهید شیرودی است. وی افزود: ما از شیرود ۴ نفر بودیم که به نیروی هوایی رفتیم که سه نفر دیگر شهید شدند اما من لیاقت نداشتم. یوسفی به ذکر خاطره‌ای از شهید شیرودی پرداخت و اضافه کرد: باخبر شده بودم که درجه سروانی شهید شیرودی آمده بود اما او درجه‌اش را نمی‌چسباند روزی به او گفتم علی اکبر چرا درجه سروانی را نمی‌چسبانی، حکمش را از جیبش درآورد و من اولین کسی بودم که از این مسئله باخبر شدم. همرزم شهید ادامه داد: شهید شیرودی در پاسخ به من گفت من برای درجه خدمت نمی‌کنم بلکه برای حفظ اسلام و پیروی از امام خدمت می‌کنم. به او گفتم پس، فردا که می‌خواهی پادگان را تحویل بدهی با چه مشخصاتی می‌خواهی این کار را بکنی. اما شهید شیرودی صبح فردای آن روز در گزارش به مافوق اینگونه گفت: " من علی اکبر قربان شیرودی سرباز اسلام پایگاه را به نحو احسن نگهداری کردم و آن را به نگهبان جدید تحویل می‌دهم. این هم محلی و هم رزم شهید شیرودی از اخلاقیات مثبت، روحیه جهادگر و دفاع او از ناموس بویژه در کردستان نیز سخن گفت و تصریح کرد: رشادت‌های شهید شیرودی در کردستان در تاریخ جنگ بی سابقه و بی نظیر است. ارتفاعات کردستان و پادگان ابوذر در دوران دفاع مقدس خاطرات زیادی از خلبان شمالی این دوران ثبت کرده‌اند و شهادتش همه مردم ایران به ویژه مردم غرب کشور را متأثر کرد و تشییع باشکوه پیکر مطهرش در کرمانشاه و انتقال به زادگاهش تنکابن از ماندگارترین بدرقه‌های اسطوره‌های این مرز و بوم است... #شیرودی، خلبانی جسور و فدارکار ☀️وقتی جنگ شروع شد، بنی‌صدر دستور تخلیه پادگانها را صادر کرد، شهید شیرودی آن موقع در پایگاه هوانیروز کرمانشاه بود. دستور داده شده بود که ضمن تخلیه پادگانها، زاغه مهمات را نیز با یک راکت از بین ببرند.  اما شیرودی می‌گوید که حیف نیست این همه مهمات از بین رود. او با کمک چندتن از هم رزمانش با هیلکوپتر به صف مهاجمان عراقی هجوم برده و آنان را متوقف می‌سازند. و با این تزکه اگر بازداشتمان کردند که چرا پادگان را تخلیه نکردید، مهم نیست چون مملکت در خطر است، جلوی دشمن ایستادگی می‌کنند. شجاعت شیرودی در تمام خبرگزاریهای جهان منعکس می‌شود. بنی‌صدر هم برای حفظ ظاهر، چند درجه تشویقی برای شیرودی صادر می‌کند و درجه او را از ستوان‌یار سوم خلبان به درجه سروان ارتقاء می‌دهد.   اما جالب‌تر از همه نحوه برخورد شهید شیرودی با این قضیه می‌باشد که در صفحه بعد آنرا مشاهده می‌کنید. * نامه شهید شیرودی از: خلبان علی‌اکبر شیرودی به: پایگاه هوانیروز کرمانشاه موضوع: گزارش      اینجانب که خلبان پایگاه هوانیروز کرمانشاه می‌باشم و تاکنون برای احیای اسلام و حفظ مملکت اسلامی در کلیه جنگها شرکت نمود‌ه‌ام، منظوری جز پیروزی اسلام نداشته و به دستور رهبر عزیزم به جنگ رفته ام. لذا تقاضا دارم درجه تشویقی که به اینجانب داده‌اند، پس گرفته و مرا به درجه ستوان‌یار سومی که قبلاً بوده‌ام برگردانید. در صورت امکان امر به رسیدگی این درخواست بفرمائید. باتقدیم احترامات نظامی خلبان علی‌اکبر شیرودی 9/7/1359 * رکورد پرواز خود شیرودی می‌گوید: « اگر تعریف از خودم نباشد، فکر می‌کنم بالاترین پرواز جنگ در دنیا را داشته‌ام و تا به حال 360 بار از خطر گلوله‌های دشمن جان سالم به در برده‌ام. البته علت زنده ماندنم پس از چند هزار ماموریت هوایی و انجام بالاترین پروازهای جنگی، چیزی جز مشیت الهی نمی‌باشد. در ضمن ، بیش از چهل هلیکوپتر که من خلبان آن بوده‌ام تیر خورده که البته همه آنها تعمیر شده و الان قابل استفاده می‌باشند.» * روحیه مثال زدنی شهید علی‌اکبر شیرودی به شدت خود را وقف جنگ و خدمت به اسلام کرده بود. او در جایی عنوان کرده بود: