🔻اما و اگرها در #جنگ_روایت_ها
⁉️هزینه کردن برای همپیمانانی مانند #فلسطین بهصرفه است؟
1️⃣همپیمانی در "فرصتها" و "تهدیدها" معنا مییابد؛ همپیمانی این است که برای هر کدام از طرفین منفعتی باشد و برای تحققش نیاز به همپیمان باشد.
2️⃣همپیمانی برای رسیدن به اُفقهایی است که نیاز به تجمیع "قدرت ملی" و "توان منطقهای" دارد؛ طرفین هزینۀ حضورشان در پیمان را متقبّل میشوند و نیروی خود را به صحنه میآورند، پس خودِ همپیمانی هزینه ندارد، بلکه هر کس هزینه و سهم خود را میدهد، بر این اساس ایران هم در منطقه با کسانی همپیمان هستند و تاکنون هزینۀ همپیمانیِ خودش را داده نه دیگران.
♨️مثلاً ایران، حماس و جهاد اسلامی در همپیمانیشان، بنایشان را بر این گذاشتهاند که از حقوق طبیعی یکدیگر در برابر اسرائیل حمایت کنند؛ زیرا اسرائیل همزمان که غاصب فلسطین است یک مزاحم در برابر تحقق اهداف جمهوری اسلامی به عنوان "قدرت مستقل" نیز می باشد؛ از نظر اسرائیل چه ایران حامی فلسطین باشد چه نباشد نباید مستقل باشد؛ ایران و گروههای فلسطینی بر سر چنین مزاحمی همپیمانند.
3️⃣ اگر همپیمانی وجود نداشته باشد؛ ایران یا باید در سیاستِ "مستقلبودن" تجدیدنظر کند، که مستلزم پرداخت هزینهای مشابه ژاپن است، یا باید خود به تنهایی به دفاع از خود بپردازد و هزینههای بیشتری را بپردازد.
4️⃣صرفنظر از اشتراکات دینی، تجربۀ ایران در زمان پهلوی یعنی در سال های 1948 تا 1979م و طیّ سه دهه قرار داشتن در جبهۀ آمریکا به نفع رژیم صهیونیستی و نبُردنِ هیچ نفعی در کنار پرداخت هزینههای بسیار نیز مایۀ عبرت است.