🍃🕊باید با چادرت... سپر عمه جون باشیم... #استوری #دختر_چادری ♥️🌿به {دختران تمدن ساز} بپیوندید🌿♥️ 😍🌿♥️🍃  @yazainab314

#استـورے 📹 اگه میخوای دختر حاج قاسم باشی... 🎙به روایت: حاج حسین یکتا ♥️🌿به {دختران تمدن ساز} بپیوندید🌿♥️ 😍🌿♥️🍃  @yazainab314

#آموزش_بستن_روسری👆 #آموزش_بستن_روسری_زیر_چادر👆 ♥️🌿به {دختران تمدن ساز} بپیوندید🌿♥️ 😍🌿♥️🍃  @yazainab314

#استوری_درسی ڪتابهاے آبے ڪناࢪ طاقچہ خاڪ خوࢪد -💙📘🖇- ♥️🌿به {دختران تمدن ساز} بپیوندید🌿♥️ 😍🌿♥️🍃  @yazainab314

سلام روزتون مهدوی 🌹14 صلوات🌹 برای سلامتی وظهور اقا بفرسین تا ان شاالله قسمت جدید رو بذارم😊

☀️هوالحبیب 🦋 #رمان_روژان 🍄 📝نویسنده: #زهرا_فاطمی☔️ 🖇 #قسمت_هفتاد_چهارم روی تخت چوبی نشسته بودیم و چشم دوخته بودیم به ماهی قرمزهای حوض آب و غرق شده بودیم در فکر کیان. زهرا که چیزی به ذهنش رسیده بود ، به سمتم چرخید _روژان به نظرت اگه حضوری بریم پیش فرمانده سپاه جواب درستی بهمون میده؟ _آره به نظرم بهتر از اینه که دست رو دست بگذاریم. خوش حال از تصور پیدا شدن ردی از کیان با عجله ایستادم _پاشو زهرا .پاشوالان بریم لبخندی زد و دستم را گرفت _بشین روژان جان الان که کسی جواب گو نیست باید ساعت اداری بریم _باشه .پس تا فردا صبر میکنیم. خانم جان با سینی چایی به سمتمان آمد. سینی را روی تخت گذاشت . چشمم افتاد به غنچه های گل محمدی شناور روی چای.عجیب دلم میخواست کیان را مهمان چای با طعم گل محمدی کنم. امیدداشتم که یک روز این خواسته ام براورده میشود. _دستتون دردنکنه خانجون .ببخشید مزاحمتون شدم . _خیلی خوش اومدی دخترم .تو مراحمی عزیزم.خانواده خوب هستند؟ با مکالمه خانم جون و زهرا از فکر کیان خارج شدم _خوبن ممنونم سلام رسوندند. _کاش مامان رو هم میاوردی .از آقا کیان چه خبر کی به سلامتی برمیگرده؟ با شنیدن اسم کیان چشمانم بارانی شد سر به زیر انداختم تا خانم جون متوجه نشود . زهرا بغض کرده ،گفت: _مامان یکم کسالت داره تازه دیروز از بیمارستان مرخص شده _ای وای من .خدا سلامتی بده چرا حالش بد شده؟ _خبری از کیان نیست خانجون.میگن... زهرای عزیزمن نتوانست بیشتر از نبود برادرش بگوید . صورتش را با دستانش پوشاند و گریه کرد .خانم جون او را به آغوش کشید _گریه نکن عزیزم .ان شاءالله تا فردا خبر سلامتیش میرسه بهتون .تو باید قوی باشی عزیزم. _خانجون دعا کنید داداشم حالش خوب باشه _خدا بزرگه عزیزم .من دلم روشنه که حالش خوبه.تا شما چاییتون رو بخورید من برم آماده شم .بیام باهم بریم دیدن مامانت.روژان مادر پاشو تو هم حاضر شو زهرا با عجله گفت _راضی به زحمتتون نیستم خانجون _زحمتی نیست عزیزم .وظیفه است با رفتن خانم جون به داخل خانه ،دست زهرا را گرفتم _اشکاتو پاک کن عزیزم .تا تو چایی بخوری من اومدم _باشه ممنونم زهرا را تنها گذاشتم و به داخل خانه رفتم .با صدای روهام به سمتش برگشتم _روژان این دوستای خوشگلتو کجا قایم کرده بودی کلک با عصبانیت غریدم _روهام دور و بر زهرا ببینمت کشتمت.زهرا از اون دخترایی که فکر میکنی نیست _باشه بابا نزن منو .از اون چادر چاغچور کردنش معلومه. چشم غره به او رفتم و بی توجه از لبخند روی لبانش به سمت اتاقم چرخیدم. &ادامه دارد...

☀️هوالحبیب 🦋 #رمان_روژان 🍄 📝نویسنده: #زهرا_فاطمی☔️ 🖇 #قسمت_هفتاد_پنجم خانم جون و زهراحاضر و آماده توی حیاط به انتظار من ایستاده بودن . با لبخند به سمتشان رفتم _ببخشید زیاد منتظر گذاشتمتون بفرمایید بریم در سمت کمک راننده را برای خانم جون بازکردم و کمکش کردم تا سوار شود. زهرا هم عقب نشست . بسم اللهی گفتم و خودم نیز سوارشدم. سکوت فضای ماشین را پرکرده بود. دستگاه پخش ماشین را روشن کردم . آهنگ ماه و ماهی به گوش رسید. در تصوراتم کیان ماه بود و من ماهی برکه کاشی بودم. آنقدر غرق آهنگ و غم نهفته در شعر بودم که متوجه جاری شدن اشکهایم نشدم. دلم عجیب هوای یار کرده بود. با نشستن دست روی شانه ام به سمت خانم جون برگشتم _ببین با این اهنگ غمگینت هم اشک خودتو درآوردی و هم اشک این بنده خدا رو به زهرا نگاه کردم که صورتش پوشیده از اشک بود _ببخشید دست خودم نبود _ان شاءالله خدا دل هرجفتتون رو شاد کنه .با این قیافه بریم عیادت بیمار که اون بنده خدا بیشتر حالش بد میشه.جمع کنید خودتون رو تازه بیاد آوردم که به خانم جون نگفتم که خاله فکرمیکنه کیان تماس گرفته و حالش خوبه _خانجون حواستون باشه اونجا حرفی از نبود آقاکیان نزنید .اخه زهرا به خاله گفته آقا کیان تماس گرفته و حالش خوبه. خاله نمیدونه هنوز خبری ازش نشده _خوب شد گفتی مادر.باشه عزیزم نگران نباش حواسم هست _قربون مهربونیتون بشم من. _خدانکنه ،به جای قربون من رفتن این آهنگ رو عوض کن همه غمای عالم ریخت تو دلمون _ای به چشم شما جون بخواه عزیزم آهنگ شاد دلارام حامد زمانی را گذاشتم و لبخند به لب خانم جون و زهرا آوردم. روبه روی یک گلفروشی ایستادم _تا شما از این آهنگ زیبا مستفیض میشید من برم یه دسته گل بخرم و بیام زهرا با عجله گفت _روژان جان لازم نیست زحمت بکشی همین که مامان ببینتت کلی خوشحال میشه _زحمتی نیست. چیه حسودیت میشه میخوام واسه خاله خوشگلم گل بخرم؟ خنده کنان از ماشین پیاده شدم و به سمت گل فروشی رفتم . یک سبد گل رز و مریم به علاوه دو شاخه گل مریم خریدم و به سمت ماشین رفتم . سبد گل را به زهرا سپردم. یک شاخه گل مریم را به خانم جون و یک شاخه را به زهرا دادم _تقدیم به شما گل های خوشگل خودم صدای خنده در فضای ماشین پیچید ماشین را روبه روی عمارت پارک کردم دسته گل را از زهرا گرفتم . زهرا زنگ خانه را فشرد . درباصدای تیکی باز شد. با تعارف زهرا همگی وارد شدیم. اقای شمس جلو درب ورودی به استقبال آمده بود. با دیدن خان جون لبخندی زد _سلام حاج خانم قدم رنجه کردید ،بفرمایید داخل _سلام آقای شمس شما لطف دارید.خوب هستید ان شاءالله _خداروشکر شما خوب هستید؟ _سلامت باشید . سربه زیر انداختم _سلام _سلام دخترم .خوبی؟کم پیدایی بابا جون ؟ _ممنونم .ببخشید درگیر درس های دانشگاه بودم _ببخشید یه لنگ پا دم در نگهتون داشتم بفرمایید داخل از همانجا بلند گفت: _حاج خانوم مهمون داریم همگی وارد خانه شدیم .با تعارف زهرا به سمت پذیرایی رفتیم و نشستیم. &ادامه دارد...

☀️هوالحبیب 🦋 #رمان_روژان 🍄 📝نویسنده: #زهرا_فاطمی☔️ 🖇 #قسمت_هفتاد_ششم لحظاتی بعد خاله به سمتمان آمد و بعد احوال پرسی با خانم جون مرا به آغوش کشید _چطوری عزیزم؟میدونی چندوقته به دیدنم نیومدی؟نزدیک دوماهه . کیان که رفت ما روی ماه شما رو زیارت کردیم الان هم که کمتر از دوهفته دیگه کیانم میاد واسه باردوم میبینمت.بیشتر به ما سربزن عزیزم.دلتنگت میشیم با یادآوری کیان بغض به گلویم نشست .تمام سعیم را کردم تا صدایم لرزشی نداشته باشد لبخندی بر لب آوردم که خودم بهتر از هرکسی میدانستم که تلخند است نه لبخند _ممنونم خاله جون .شرمنده اتونم بخدا.در گیر دانشگاه بودم.باور کنید من بیشتر دلتنگتون میشدم .حالتون رو همیشه از زهرا جون می پرسیدم _لطف میکردی عزیزم.بشین دخترم کنار خانم جان نشستم .زهرا سبد گل را به خاله نشان داد _مامان جون این گلای زیبا رو روژان جون زحمت کشیدند واستون خریدند _خیلی قشنگن چرا زحمت کشیدی عزیزم لبخندی زدم _قابل شما رو نداره خاله جون. خانم جون رو به خاله کرد _شرمنده زودتر خدمت نرسیدیم .ما امروز متوجه شدیم کسالت داشتید.الان حالتون چطوره؟ _دشمنتون شرمنده خانجون .شما یه مادرید درک میکنید چقدر سخته وقتی میدونی پاره تنت جاش امن نیست و هرلحظه ممکنه زبونم لال براش اتفاقی بیفته . وقتی شنیدم محاصره شدن قلبم طاقت نیاورد.کارم کشید به بیمارستان ولی وقتی زهرا گفت کیانم زنگ زده قلبم به تپش افتاد الان خداروشکر خوبم روز شماری میکنم این دوهفته تموم بشه کیانم صحیح و سالم برگرده به خونش.خانجون شما پیش خدا ارج و قرب دارید دعا کنید کیانم به سلامت برگرده خانم جون که با شنیدن حرفهای خاله چشمانش پر از اشک شده بود با گوشه چادرش اشکش را پاک کرد _ان شاءالله به سلامت میاد عزیزم.به خدا بسپارش من که دیگه تحمل ان فضا را نداشتم به زهرا اشاره کردم به حیاط برویم. زهرا بعد از پذیرایی کردن از خانم جون رو به مادرش کرد _مامان جان من و روژان میریم تو حیاط کاری داشتی صدام کن _باشه عزیزم برید . همراه با زهرا به حیاط رفتیم. روی صندلی های گوشه حیاط نشستیم. _روژان فردا حتما باید بریم سپاه .مامان امیدواره تا دوهفته دیگه کیان برگرده میترسم اگه بعد دوهفته خبری از کیان نشه ،بفهمه من دروغ گفتم و داداشم جونش تو خطر بوده دستش را فشردم و اهسته لب زدم _نگران نباش آقا کیان برمیگرده مگه نمیگفتی کیان سرش بره قولش نمیره .پس نگران نباش اون به من قول داده که سالم برگرده . از فردا خودمون دوتا میفتیم دنبال پیدا کردن خبری ازش .مگه شهر هرته که یه خانواده رو بزارن تو نگرانی و بگن خبر ندارند .فردا مجبورشون میکنیم خبری بهمون بدهند. _ان شاءالله ساعت ها من و زهرا توی حیاط نشستیم و زهرا از خاطراتش با کیان گفت . اصلا در تصورم نمیگنجید که کیان،استاد سربه زیر دانشگاه انقدر درخانه شیطنت کند و دلبری کند برای خواهر و مادرش . هرچه بیشتر میشناختمش بیشتر دلم میخواست خدا دل او را با دل من گره ای ناگسستنی بزند با غروب آفتاب با خانم جون به خانه برگشتیم . همه ی شب ذهنم پر شده بود از کیان فردای آن روز بعد از نماز صبح دیگر خواب به چشمانم نیامد. دلهره و نگرانی در دلم بیداد میکرد . از نگرانی نمیتوانستم لب به چیزی بزنم و همین عاملی شده بود تا بارها بخاطر حالت تهوع به سرویس بهداشتی پناه ببرم و نگرانی هایم را عق بزنم . ساعت هشت بود که سر و کله زهرا پیدا شد. آماده شدم و همراه با او راهی سپاه شدیم تا شاید بتوانیم خبری از کیان پیدا کنیم. آدرس را از زهرا گرفتم و به راه افتادیم.ماشین را کنار خیابان پارک کردیم و به سمت در ورودی ساختمان سپاه رفتیم. &ادامه دارد...